Madeleine Peyroux: Η μοναδική jazz vocalist στο ΚΠΙΣΝ

Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για κάποια συναυλία, με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω ότι είναι πολύς ο κόσμος που στηρίζει σταθερά τις όμορφες μουσικές βραδιές που διοργανώνει το Κέντρο και η συναυλία της Madeleine Peyroux το Σάββατο (13/07) δεν αποτέλεσε την εξαίρεση στον εν λόγω κανόνα. Ήδη από τις 8.30, το πολυάριθμο κοινό, εφοδιασμένο με πετσέτες και ψάθες, είχε λάβει τη θέση του στο γρασίδι του Ξέφωτου και είχε σχεδόν γεμίσει το χώρο, με αποτέλεσμα δύσκολα να βρίσκει κάποιος θέση για να καθίσει.

Στη δεύτερη επίσκεψή της μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, η Peyroux, ανέβηκε στη σκηνή στις 9 και μιλώντας στα ελληνικά, καλησπέρισε το κοινό και μετέφερε τη μεγάλη χαρά και τιμή που νιώθει η ίδια και η μπάντα της να βρίσκονται στην Αθήνα για μια ακόμα εμφάνιση. Με την Αμερικανίδα στην ακουστική κιθάρα, απολαύσαμε το πρώτο τραγούδι της βραδιάς, «Don’t wait too long», ένα κομμάτι το οποίο έχει γράψει η ίδια και προέρχεται από τον δημοφιλή, δεύτερο δίσκο της, Careless Love (2004). Ακολούθησαν δύο διασκευές, μια swing ενορχήστρωση του τραγουδιού του Bob Dylan, «You’re gonna make me lonesome when you go» και το όμορφο «La javanaise» του διάσημου Γάλλου Serge Gainsbourg.

Παρότι η Peyroux ξεκίνησε την καριέρα της και έγινε γνωστή ως ερμηνεύτρια τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών, με το πέρασμα των χρόνων, άρχισε να συνθέτει όλο και περισσότερο δικά της κομμάτια και έτσι, σήμερα έχει καταφέρει να βρει τη δική της «φωνή». Εναλλάσσοντας την κιθάρα με το ukulele, έπαιξε, λοιπόν, μερικά τραγούδια από την τελευταία της δισκογραφική δουλειά, Anthem (2018), που αποτελούν παραδείγματα της καλλιτεχνικής αυτής φάσης στην οποία βρίσκεται η 45χρονη. Τα κομμάτια που απολαύσαμε ήταν το μελαγχολικό «On my own», το southern rock «Down on me» κατά το οποίο ακούσαμε ένα εξαιρετικό solo στην ηλεκτρική κιθάρα καθώς και το «The brand new deal», ένα έντονα πολιτικό τραγούδι που ουσιαστικά αποτελεί μια κυνική ματιά στη σύγχρονη καπιταλιστική κουλτούρα.

Ακολούθησε το country blues «If the sea was whiskey», το «All my heroes» με το οποίο χαμήλωσαν οι ρυθμοί και το κινηματογραφικό κομμάτι «Moon river» που είχε ένα εξαιρετικό solo στα πλήκτρα κατά την εισαγωγή. Μεταξύ των κομματιών της setlist περιλαμβάνονταν το «Anthem» και η θαυμάσια διασκευή του «J’ai deux amours» της Joséphine Baker κατά το οποίο η Peyroux έμεινε μόνη στη σκηνή με την κιθάρα της, ενώ το κοινό τη συνόδευε χειροκροτώντας ρυθμικά.

Η συνέχεια ήρθε με το εκπληκτικό «Don’t cry baby» της «Αυτοκράτειρας των μπλουζ», Bessie Smith και το «Isn’t this a lovely day?», ένα τραγούδι που γράφτηκε το 1935 από τον Irving Berlin, έναν άνθρωπο που είναι, κατά πολλούς, ένας από τους καλύτερους συνθέτες και τραγουδοποιούς της αμερικανικής ιστορίας. Η γλυκύτατη Αμερικανίδα μας παρότρυνε να τραγουδήσουμε μαζί της στο ρεφρέν του «Honey party», ενώ, με ένα εξαιρετικό solo στα πλήκτρα, ακολούθησε και η υπέροχη διασκευή του κομματιού του Leonard Cohen, «Dance Me to the End of Love» που, κρίνοντας από το ιδιαίτερα θερμό χειροκρότημα που εισέπραξε, φαίνεται να είναι ένα από τα αγαπημένα του ελληνικού κοινού.

Ένα από τα τελευταία τραγούδια της βραδιάς ήταν το «Careless Love», ένα ωραίο blues τραγούδι κατά το οποίο όλοι οι μουσικοί αυτοσχεδίασαν ξεκινώντας από τον Andy Ezrin (πλήκτρα), συνεχίζοντας με τον Jon Herington (κιθάρα) και τον Paul Frazier (μπάσο) και καταλήγοντας στον Graham Hawthorne (ντραμς). Μετά από μιάμιση ώρα επί σκηνής, γύρω στις 10.30 και με αρκετούς από το κοινό να χειροκροτούν όρθιοι ελπίζοντας σε λίγα ακόμα μουσικά λεπτά, η επιθυμία ενός encore πραγματοποιήθηκε με το μελαγχολικό «This is heaven to me» με το οποίο η Peyroux, λίγα λεπτά αργότερα, μας αποχαιρέτησε υποκλινόμενη για τελευταία φορά.

Έχοντας βρεθεί στην Ελλάδα αρκετές φορές και έχοντας δηλώσει μια ιδιαίτερη προτίμηση να τραγουδά σε μικρούς συναυλιακούς χώρους, η Madeleine Peyroux φαινόταν χαλαρή και ευδιάθετη καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, ενώ αστειευόταν με το κοινό και δεν έχανε ευκαιρία να μιλήσει στα ελληνικά. Η 45χρονη τραγουδίστρια και τραγουδοποιός που συνοδεύεται από μια θαυμάσια μπάντα με την οποία έχει εξαιρετική χημεία, χάρισε στο διαφόρων ηλικιών κοινό ένα όμορφο σαββατόβραδο με συντροφιά τη μαγευτική της φωνή. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να υπάρχουν πρωτοβουλίες οι οποίες φέρνουν τον κόσμο πιο κοντά στη μουσική και του δίνουν την ευκαιρία να παρακολουθήσει, δωρεάν, καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως την εκπληκτική Madeleine Peyroux, μια κορυφαία, διεθνούς φήμης, ερμηνεύτρια της jazz.

Η εμφανής επιρροή της θρυλικής Billie Holliday, τόσο στην άρθρωση της Peyroux όσο και στον τρόπο που μεταπηδάει από τη μία νότα στην άλλη, καθιστούν αναπόφευκτη μια πρώτη σύγκριση μεταξύ τους. Ωστόσο, η Αμερικανίδα έχει αναπτύξει το δικό της προσωπικό στυλ και πέρα από τη μοναδική ερμηνεία των jazz standards, έχει πολλά ακόμα να προσφέρει στο μουσικό κόσμο όσο εξερευνά διαφορετικά μουσικά είδη όπως τη blues, τη folk και τη country μουσική.

Διαβάστε επίσης:

Η Madeleine Peyroux στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος