Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης παρουσιάζει την έκθεση “Maelee Lee: Homeostasis” σε επιμέλεια της Dr. Θάλειας Βραχοπούλου. Η έκθεση Homeostasis εγκαινιάζεται στις 23 Ιουνίου, στις 6 μ.μ. στο Κτήριο Πυροβολικών του Μουσείου στο Φρούριο Ρεθύμνου.
Ο όρος «ομοιόσταση» περιγράφει την ενδόμυχη λειτουργία μίας μορφής ζωής (life form), μέσω της οποίας, ο ζωντανός οργανισμός συντηρεί τις εσωτερικές του συνθήκες, σταθερές και όμοιες, παρά όλες τις εξωτερικές μεταβολές. Η ομαλή διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος, η συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα, όπως και η ρύθμιση της οξύτητάς (pH) του, αποτελούν επακριβώς πολυτίμα εργάλεια, νέες δικλείδες ασφαλείας και βιολογικούς θερμοστάτες, μέσω των οποίων, διατηρείται ανεβλαβώς η εύθραυστη υγεία ενός ζωντανού όντος. Παρομοίως, η φιλοσοφική ιδέα ότι ο πλανητής μας συνιστά έναν ζωντανό οργανισμό, ο οποίος ενέχει ομοίως μία «ψυχή», την γνωστή «anima mundi», υπάρχει ήδη στον Πλάτωνα, ή στον Στωϊκισμό, ενώ η ίδια σκέψη επανέρχεται ξανά σημέρα, διαφορετικώς εκφρασμένη ως «the Gaia Hypothesis», or «Gaia Principle». Ο James Lovelock, στο βιβλίο του, «The Vanishing Face of Gaia: A Final Warning» την ορίζει ως εξής: «μία αντίληψη της Γης που εισήχθη τη δεκαετία του ‘80 και τη βλέπει ως ένα αυτορυθμιζόμενο σύστημα που αποτελείται από το σύνολο των οργανισμών, τα επιφανειακά πετρώματα, τον ωκεανό και την ατμόσφαιρα, στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους ως ένα εξελισσόμενο σύστημα. Η θεωρία πιστεύει ότι αυτό το σύστημα έχει έναν στόχο – τη ρύθμιση των επιφανειακών συνθηκών έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκές για τη ζωή».
Έτσι, η Γη περιέχει ομοίως την ολοδική της ομοιοστατική λειτουργία, η οποία φροντίζει πυρετωδώς να διατηρησεί ομαλά το πολυτιμό φαινόμενο της «ζωής» έναντι των «βλαβερών» ανθρώπινων, και μη-ανθρώπινων παθογενειών.
Ο κτηνώδης χωρισμός του πλανήτη σε αντιμαχόμενα κράτη-έθνη, ο επικείμενος κίνδυνος των ατομικών όπλων, ή ενός επερχόμενου πυρηνικού ολοκαυτώματος, όπως και η διαφαινόμενη άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης εν μέσω παγκόσμιων οικονομικών, πολιτικών, τεχνολογικών και πολιτιστικών «συγκρούσεων», ή οι αδυσώπητες καταστροφές μιας ασταμάτητης κλιματικής αλλαγής συνιστούν έναν τρομερό κίνδυνο για την εξισορροπητική δραστηριότητα ολόκληρου του πλανήτη, καθώς και για τις πολλές κοινωνικές δομές, οι οποίες σιγά σιγά αποδομούνται ένεκα της ισχνής τους ανικανοτητάς να συγκρατήσουν τις αντικρουόμενες ορμές μίας μαινόμενης ανθρωπότητας. Τα πολυσύνθετα έργα της Maelee Lee, από την σειρά “Homeostasis”, επιλεκτικώς εμποτισμένα με έναν οπτικό και υλικό «μαξιμαλισμό», παρόμοιο με τα καλλιτεχνικά έργα του Vik Muniz, εκφράζουν υψηλώς την αβάσταχτη ανησυχία για μία χαμένη «ομοιόσταση» ενός άρρωστου πλανήτη-οργανισμού: μία σύχρονη, ακτιβιστική «Κραυγή» κατά των νοσοφόρων συνθηκών, οι οποίες καταστρέφουν την λεπτεπίλεπτη ισορροποία της Γης, αλλά και ένα μοντέρνο, θριαμβικό «memento mori» σε σχέση με την ατέρμονη ρευστότητα όλων των πραγμάτων, ή όπως η Lee Mae Lee αποκαλύπτει θριαμβικώς: «Tο έργο μου ξεκινά από την αρχή της ύπαρξης όλων των πραγμάτων στο Σύμπαν και αφορά τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων και τη δημιουργία και την εξαφάνιση των λαών και των εθνών. Ξεκινά από το ζήτημα της οργανικής σχέσης μεταξύ της ανόδου και της παρακμής διαφόρων εθνών και της αντικατάστασης των λαών, της ιστορίας του πολιτισμού που έχει επαναλάβει τον κύκλο ολόκληρου του ανθρώπινου είδους και του πεπερασμένου της ζωής σε σχέση με την ανθρώπινη ζωή».
