Magic de Spell: Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ο καθρέφτης της αλήθειας του έργου του

Οι Magic de Spell, ασταμάτητοι, δυο μήνες μετά το διήμερο sold out στο Κύτταρο, επιστρέφουν «στον τόπο του εγκλήματος»! Ένα συναρπαστικό και πολυσυλλεκτικό “Magic” live happening, με την μπάντα να παίζει αγαπημένα κομμάτια που έχει χρόνια στη φαρέτρα της, αλλά και συνεργασίες – έκπληξη, πρωτότυπες εκτελέσεις και δύο νέες κυκλοφορίες.

Ραντεβού στο Κύτταρο, στις 29 Μαρτίου λοιπόν… Magic de Spell ft. Ιάκωβος Πατεράκης. Με Special guests τον Μήτσο Φου και τον Αντώνη Μεϊμάρη από τους Κοινούς Θνητούς.

***

-Έχετε πει την ιστορία πίσω από το κομμάτι «Αν δεν ορίζεις εσένα», είναι όμως τόσο συναρπαστική που θα σας ζητήσω να την επαναλάβετε.

Ο συγγραφέας Μανώλης Παντινάκης χάρισε στον ντράμερ μας τον Θοδωρή ένα βιβλίο, με τίτλο «Άνθρωποι σαπούνι και λίπασμα». Η καθ’ όλα αληθινή ιστορία που περιγράφει, μας κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον. Είναι η ιστορία δυο ανθρώπων. Του Ζακ Νταρκ από τη Γαλλία και του Τάκη Νινιδάκη από την Κοξαρέ της Κρήτης, που βρέθηκαν κλεισμένοι σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Melk της Πολωνίας, κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Ζακ προσπαθεί να αποδράσει, αλλά τραυματίζεται σοβαρά από τα ηλεκτροφόρα σύρματα του στρατοπέδου και εγκαταλείπεται στην τύχη του. Ο Τάκης τον φροντίζει καθημερινά και του σώζει τη ζωή. Έγιναν αχώριστοι φίλοι και μαζί αντιμετώπισαν τις σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες του φασιστικού στρατοπέδου. Στο τέλος του πολέμου, επιζώντες και οι δυο, επιστρέφουν στις πατρίδες τους. Ο Τάκης δε μιλάει σε κανένα για τις μέρες της φρίκης. Κουβαλά μαζί του ένα σακίδιο, το οποίο δεν αποχωρίζεται. Μόνο σε επίμονες ερωτήσεις της μάνας του, της λέει πως έχει μέςα δυο σαπούνια. Σαπούνια από ανθρώπινα σώματα συντρόφων του, που κάηκαν στα κρεματόρια. «Μας υποχρέωναν να πλενόμαστε μ’ αυτά», της είπε και το μυαλό της γυναίκας δε μπορούσε να το χωρέσει. Τα πήρε και τα έθαψε στην αυλή. Και κάθε τόσο, πήγαινε με το θυμιατήρι… Αρκετά χρόνια μετά, ο Ζακ φτάνει στην Κρήτη και ψάχνει τον Τάκη. Όταν τον ανακαλύπτει, του παραδίδει χειρόγραφα από ένα ποίημά του, γραμμένο μέσα στο στρατόπεδο. Το ποίημα αυτό που μας άγγιξε και μας συγκλόνισε, είναι ένας ύμνος στην αλληλεγγύη, τη φιλιά και τη δίψα για ελευθερία. Περιέχεται στο βιβλίο. Μόλις ήρθε στα χέρια μας, ο κιθαρίστας μας, ξεκίνησε τη μελοποίηση ενός μέρους του.

-Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεται όταν αποφασίζετε να μελοποιήσετε ένα ποίημα;

Η μελοποίηση πρέπει να είναι αντάξια του ποιήματος. Αυτό είναι το στοίχημα, αυτή είναι η ευθύνη, αυτό έχουμε πάντα στο μυαλό μας.

-Θεωρείτε πως η μελοποίηση βοηθάει να έρθει σε επαφή περισσότερος κόσμος με έναν/μια δημιουργό ή ένα έργο; Εσείς αντίστοιχα έχετε ανακαλύψει κάποιο λογοτεχνικό κείμενο μέσα από την ακρόαση μουσικής;

Τα τραγούδια συνήθως, έχουν πιο πλατιά απεύθυνση στον κόσμο, απ’ όση έχει ένα ποίημα. Οι περισσότεροι, γνώρισαν τον Ελύτη, μέσα από τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Έχουμε ανακαλύψει πολλούς ποιητές, Έλληνες και ξένους, μέσα από μελοποιήσεις.

-Μετά έχουμε το «Σαν Φύγουν οι Ψυχές», όπου πάλι συνεργάζεστε με τον Ιάκωβο Πατεράκη. Πείτε μας περισσότερο για τον ήχο που φέρνει το ροκ μαζί με την κρητική παράδοση.

Τη μουσική στο τραγούδι αυτό, την υπογράφει ο Ιάκωβος, ενώ τους στίχους έγραψε ο ντράμερ μας ο Θοδωρής. Αυτού του είδους ο πειραματισμός με την κρητική μουσική και τον ήχο της, δεν είναι κάτι τόσο καινούριο για μας. Το έχουμε επιχειρήσει και στο παρελθόν, ακόμη και δισκογραφικά. Απλά, αυτή τη φορά, το εγχείρημα έγινε πιο ουσιαστικό και αποφασιστικό. Ο Ιάκωβος Πατεράκης είναι ένας δεξιοτέχνης της κρητικής λύρας και δυο από εμάς κατάγονται από την Κρήτη και φέρουν στο dna τους αυτό τον ήχο. Το τραγούδι, είναι το πρώτο από τα δύο που δημιουργήθηκε και αποτελεί την πρότασή μας για τη συνάντηση των δυο διαφορετικών μουσικών κόσμων, που κάποια από τα χαρακτηριστικά τους, δε διαφέρουν και τόσο πολύ!

-Επί σκηνής θα σας δούμε με τους Μήτσο Φου & Αντώνη Μεϊμάρη, από τους Κοινούς Θνητούς. Πώς προέκυψε αυτή σύμπραξη; Τι εκτιμάτε στο έργο τους;

Γνωριστήκαμε στη συναυλία για την Παλαιστίνη στο Σύνταγμα πριν από μερικούς μήνες. Εμάς μας εντυπωσίασε ο τρόπος που ισορροπούν μεταξύ hip hop, rock και ethnic. Επίσης, τα νοήματα των στίχων τους. Είναι ευθείς άνθρωποι. Κάπου νιώσαμε ότι αισθανόμαστε, πιστεύουμε και μας πληγώνουν τα ίδια πράγματα. Εκείνοι μίλησαν επίσης κολακευτικά για τα τραγούδια μας. Όλα αυτά, μας έδωσαν την ιδέα, πως η συμμετοχή τους θα ήταν ιδανική για το συγκεκριμένο project που ετοιμάζουμε στο Κύτταρο. Χαιρόμαστε πραγματικά που αποδέχτηκαν την πρόσκληση.

-Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε επετειακή έκθεση για τα 50 χρόνια (στην πραγματικότητα 54) Κύτταρο. Θα θέλετε να μας πείτε μια αγαπημένη ανάμνηση από το Κύτταρο;

Αυτή η έκθεση ήταν πολύ συγκινητική για μας. Τα όσα είδαμε, αποτελούν πολύτιμο αρχειακό υλικό και αποτυπώνουν ολόκληρη την ιστορία της εναλλακτικής μουσικής σκηνής στη χώρα μας. Έχουμε ζήσει την ιστορία σχεδόν από την αρχή σαν θαμώνες, αλλά και σαν μπάντα από το 1982 που πρωτοεμφανιστήκαμε στο Κύτταρο. Εντυπωσιακοί οι πίνακες – πορτραίτα των καλλιτεχνών από τον εικαστικό και σκηνογράφο Φώτη Σταματόπουλο και τον ευχαριστούμε που τίμησε και εμάς. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ την εμφάνισή μας στο Κύτταρο για τα 40 χρόνια Magic de Spell. Την αγάπη του κόσμου, το sold out, το πέντάωρο πρόγραμμα που είχαμε ετοιμάσει και που κάνεις δεν έφυγε μέχρι το τέλος. Δε θα ξεχάσουμε επίσης τη συναυλία συμπαράστασης για τον Λήτη πριν από αρκετά χρόνια, που συμμετείχαμε και ‘μεις. Έμεινε στη μνήμη μας αλληλεγγύη του κόσμου, που στην κυριολεξία έκλεισε την οδό Ηπείρου.

-Πολλά από τα κομμάτια σας έχουν κοινωνικοπολιτικά σχόλια και τοποθέτηση. Εκτός αυτού, παίζετε και σε πολιτικές εκδηλώσεις, προαναφέρατε και εσείς συγκέντρωση –συναυλία αλληλεγγύης για τον λαό της Παλαιστίνης στο Σύνταγμα. Στα μάτια σας, ο καλλιτέχνης έχει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στην κοινωνία;

Η μουσική και τα τραγούδια, όπως και κάθε μορφή τέχνης, δημιουργούν πρωτ’ απ’ όλα συναισθήματα. Μερικές φορές πολύ ισχυρά, που μένουν για πάντα στο συνειδητό, αλλά και στο υποσυνείδητο των ανθρώπων. Όταν συμβαίνει αυτό, γίνονται εμβληματικά, εκφράζουν ιδέες και ιδανικά των κοινωνιών. Για ‘μας, ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ο καθρέφτης της αλήθειας του έργου του. Αυτό αρκεί.

-Όνειρα για το ελληνόφωνο ροκ κάνετε;

Όπως θα έχετε παρατηρήσει, το ελληνόφωνο ροκ δεν αποτέλεσε ποτέ μια περαστική μόδα. Βρίσκεται εδώ, αρκετές δεκαετίες. Με τα πάνω του και τα κάτω του. Εξελίσσεται, πειραματίζεται, υπάρχει. Το όνειρο, αλλά και η βεβαιότητά μας είναι, ότι θα συνεχίσει να εκφράζει τις ιδέες και την αισθητική πάρα πολλών ανθρώπων και στο μέλλον.

-Υπάρχει κάτι που θα θέλετε να πείτε για το live στο Κύτταρο την Παρασκευή 29 Μαρτίου;

Στο Κύτταρο την Παρασκευή, θα παρουσιάσουμε τη δουλειά μας με τον Ιάκωβο Πατεράκη, θα συμπράξουμε με τον Μήτσο Φου και τον Αντώνη Μεϊμάρη από τους Κοινούς Θνητούς, αλλά έχουμε υποσχεθεί στους φίλους μας πως αυτό το live θα είναι επίσης, εφ’ όλης της ύλης. Όλα τα τραγούδια μας θα είναι εκεί.

-Αν θέλετε να κλείσουμε με το να αφιερώσετε έναν στίχο σας στους αναγνώστες /τριες του CultureNow;

Μας έρχονται στο μυαλό στίχοι από το τραγούδι μας Ο ΚΛΟΟΥΝ:

«Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή
Ό,τι αγάπησες και σου δινε ζωή
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμοραγεί
Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή».