Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της, «Αίγινα: Τα πρόσωπα – οι τόποι – οι μνήμες» η Μαίρη Γαλάνη – Κρητικού μιλά στο Culturenow.gr για τα πρόσωπα που …
αγάπησαν την Αίγινα, τη σχέση ανθρώπων και τόπων, την παιδική της φίλη, ποιήτρια Κατερίνα – Αγγελάκη Ρουκ και δηλώνει πως εκείνο που θα επιθυμούσε για την Αίγινα είναι αυτό που επιθυμεί και για την Ελλάδα: εμπνευσμένους υπεύθυνους ηγέτες και συλλογικό πνεύμα των κατοίκων.
Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη
CultureNow.gr: Στις 25 Μαΐου παρουσιάστηκε το βιβλίο σας «Αίγινα/Τα πρόσωπα – οι τόποι – οι μνήμες», ένα βιβλίο που αποτελείται από 49 κείμενα που γράψατε τα τελευταία χρόνια και δημοσιεύτηκαν στον τοπικό Τύπο του νησιού. Μιλήστε μας γι’ αυτό το βιβλίο. Ποια ανάγκη σας οδήγησε στο να δημοσιεύσετε αυτά τα κείμενα μέσα από τα οποία παρουσιάζεται η Αίγινα;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μαίρη Γαλάνη – Κρητικού: Γράφοντας στον Αιγινήτικο Τύπο εδώ και πολλά χρόνια διάλεξα τα κείμενα που θεώρησα ότι θα αποτελούσαν «μαρτυρίες» για το νησί και τους ανθρώπους που γνώρισα, επώνυμους και μη και τα συγκέντρωσα σ’ αυτό το βιβλίο.
Cul.N.: Στην πρώτη ενότητα του βιβλίου παρουσιάζονται πρόσωπα που καθόρισαν τη φυσιογνωμία του νησιού. Ποια κοινά υπάρχουν ανάμεσα σε αυτά τα πρόσωπα; Μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποιο για κάποιον δικό σας προσωπικό λόγο;
Μ.Γ.Κ.: Τα πρόσωπα που αναφέρω στο βιβλίο μου αγάπησαν την Αίγινα. Οι ζωγράφοι εμπνεύστηκαν από τα ιδιαίτερα χρώματά της, οι συγγραφείς από την ατμόσφαιρά της την ιδιαίτερη. Ξεχώριζα πάντα τον Γιάννη Μόραλη με τον οποίο με έδενε ιδιαίτερη φιλία και την ιέρεια του γερμανικού θεάτρου, την Ιωάννα Ματία Γκόρβιν (Ioana – Maria Gorvin) που επηρέασε πολύ τη ζωή μου.
Cul.N.: Το βιβλίο «κλείνει» με ένα κείμενό σας στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρετε: «Το χτίσιμο της κακιάς ώρας συνεχίζεται σ’ όλο το νησί. Κακές οικοδομές, άχαρες, σκέτα τσαντίρια, το ένα κολλημένο στο άλλο. Τα ιστορικά μέγαρα της Αίγινας καταρρέουν». Σε ποιους λόγους πιστεύετε πως οφείλετε αυτή η καταστροφική οικοδομική αναρχία, θα μπορούσαμε να πούμε, που πλήττει τα νησιά που έχουν την τύχη-ατυχία να βρίσκονται κοντά στην Αθήνα;
Μ.Γ.Κ.: Για το αυθαίρετο κτίσιμο της Αίγινας ευθύνονται εκείνοι που δίνουν τις άδειες. Για την κατάντια του Καποδιστριακού και των άλλων ιστορικών κτιρίων φταίει η αδιαφορία του Κράτους μα και των Αιγινητών που δεν πίεσαν όσο έπρεπε του βουλευτές της περιοχής.
Cul.N.: Στον υπότιτλο του βιβλίου σας υπάρχουν τρεις λέξεις: Τα πρόσωπα – οι τόποι – οι μνήμες. Πόσο πιστεύετε πως συνδέονται τα πρόσωπα με τους τόπους και αντίστροφα και πόσο ισχυρές είναι οι μνήμες που γεννιούνται;
Μ.Γ.Κ.: Τα πρόσωπα δένονται με τους τόπους και οι τόποι γίνονται οικείοι. Γίνονται πηγές αναμνήσεων για τα πρόσωπα. Αγαπιούνται, καλλιεργούνται και μας κάνουν να νοιώθουμε υπεύθυνοι γι’ αυτούς. Σαν το τριαντάφυλλο του Μικρού Πρίγκιπα – του Σαιν – εξυπερύ.
Cul.N.: Τι θα θέλατε να υπάρχει στην Αίγινα που δεν έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα; (π.χ. ένα φεστιβάλ, ένας οργανισμός, μια ατομική ή συλλογική προσπάθεια που θα ωφελούσε το νησί)
Μ.Γ.Κ.: Η Αίγινα και φεστιβάλ έχει και μουσεία και συλλόγους. Τα φεστιβάλ αγωνίζονται να βρουν χρηματοδότες, τα μουσεία στερούνται τουαλέτας! και οι σύλλογοι κινούνται με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία ανάλογα με τον πολιτισμό, την κουλτούρα και το επίπεδο ενός εκάστου των μελών του.
Εκείνο που θα επιθυμούσα για την Αίγινα είναι αυτό που επιθυμώ και για την Ελλάδα: εμπνευσμένους υπεύθυνους ηγέτες και συλλογικό πνεύμα των κατοίκων.
Cul.N.: Το πρώτο κείμενο σας αναφέρεται στην Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ με την οποία μαθαίνουμε – από τις σελίδες του βιβλίου – πως γνωρίζεστε από μικρά παιδιά. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή τη γνωριμία αλλά και την Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ ως άνθρωπο.
Μ.Γ.Κ.: Την Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ την ξέρω από πάντα. Από μηδέν ηλικία. Μικρές παίζαμε στα σπίτια των φίλων, στις πλατείες, στους δρόμους.
Μεγαλύτερες βρισκόμαστε στα σπίτια μας, στην Αίγινα, στην Αθήνα.
Όταν παντρεύτηκα ερχόταν κάθε μεσημέρι σπίτι μου, σίγουρη πως θα είχα πάλι, κάψει τα ψητά που ετοίμαζα για τον άνδρα μου για να τα πάρει για τον σκύλο, το γάτο της!
Στην εφηβεία μας, τιθασεύοντας με σιδερένια δύναμη τα προβλήματα υγείας της, κατέβηκε με ισότιμες απαιτήσεις στην πιάτσα των προκλητικών τινέϊτζερ αποσπώντας πολύ συχνά από μας, τα φλέρτ μας!
Στα χρόνια που ακολούθησαν οι επιτυχίες της στους άνδρες ήταν επιλεκτικές. Πανέμορφα αρσενικά άφηναν τους τόπους τους κι έρχονταν στην Αίγινα για να ναι δίπλα της. Συχνά, τα καλοκαίρια, πηγαίναμε οι δυο μας σε εξοχικά ταβερνάκια και αναμασώντας τις αναμνήσεις μας γελούσαμε τόσο πολύ που διαλύαμε τα εστιατόρια. Κάποια στιγμή, είπαμε να γράψω εγώ τη ζωή της κι εκείνη τη δική μου …
Νομίζω πως ανήκω σ’ αυτούς, που σε κάθε στίχο των ποιημάτων της βλέπω ανάγλυφα μια εικόνα της ζωής της, ή ακούω τις ευτυχίες και τις αγωνίες της.
Cul.N.: Εκτός από την Αίγινα υπάρχει άλλος τόπος ή τόποι που σας καθόρισαν; Αν ναι, θα θέλατε να τους μοιραστείτε μαζί μας; Υπάρχει η περίπτωση να ακολουθήσει κάποιο βιβλίο και γι’ αυτούς τους τόπους;
Μ.Γ.Κ.: Ναι, εκτός από την Αίγινα, το Παρίσι καθόρισε, μαρκάρισε της ζωή μου. Οι εκεί σπουδές μου, οι συναντήσεις μου με σπουδαίους ανθρώπους που έσκυψαν με αγάπη και ενδιαφέρον πάνω μου, θα μπορούσαν να γραφούν κάποτε.
Το επόμενο όμως βιβλίο μου θα έχει πάλι θέμα του την Αίγινα με τις παιδικές και νεανικές μου αναμνήσεις σε εποχές δύσκολες που ενδιαφέρουν όλους τους Έλληνες.
Φωτογραφία μέσα 2: Μαζί με την Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ