«Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.» και «Το Πράσινο Μου Το Φουστανάκι», της Λένας Κιτσοπούλου στο Θέατρο Τ

Ο Θεατρικός Οργανισμός Νέες Μορφές, μετά την επιτυχημένη πορεία των παραστάσεων του έργου Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου την περασμένη θεατρική σεζόν, προγραμματίζει έναν νέο κύκλο παραστάσεων από τις 11 Νοεμβρίου και για λίγες μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Τ, στη Θεσσαλονίκη.

Στη νέα, ανανεωμένη εκδοχή της παράστασης των Νέων Μορφών, η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. θα συνομιλήσει σκηνικά με ένα επίσης μονολογικό θεατρικό κείμενο της Λ. Κιτσοπούλου «Το πράσινο μου το φουστανάκι».

Οι Νέες Μορφές αποφασίζουν να παρουσιάσουν τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. και Το πράσινό μου το φουστανάκι σε ενιαία παράσταση, καταρχήν γιατί πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικό το κοινό της Θεσσαλονίκης να έρθει σε επαφή με τα δύο αυτά έργα της Λένας Κιτσοπούλου, λόγω της απόλυτα σύγχρονης θεματικής τους. Από την άλλη πλευρά θεωρούν σημαντική τη συνύπαρξη και τη συνομιλία τους επί σκηνής με νέους καλλιτέχνες που βλέπουν το θέατρο και τον εαυτό τους με ένα βλέμμα σύγχρονο και δημιουργικό.

Τα δύο έργα φαίνονται συγγενικά μεταξύ τους κυρίως ως προς το θέμα τους. Μοιάζουν όμως να έχουν και άλλα κοινά χαρακτηριστικά. Και τα δύο έχουν σαν ηρωίδες τους δυο γυναίκες. Δυο γυναίκες που παραμένουν ανώνυμες. Κύριος θεματικός άξονας των δύο έργων είναι η μοναξιά. Αυτό είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που στην αρχή υποκινεί και στη συνέχεια καθοδηγεί…τα λόγια και τις πράξεις τους. Μεταξύ των δύο έργων, όμως, φαίνεται να υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Στο Φουστανάκι ο χώρος δράσης του έργου είναι η σκηνή του θεάτρου, ένας χώρος δημόσιος.

Αντίθετα στη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. οτιδήποτε αφορά την ηρωίδα διαδραματίζεται μέσα στον αυστηρά προσωπικό και ιδιωτικό χώρο του σπιτιού της. Ωστόσο, και οι δύο ηρωίδες εμφανίζονται στη σκηνή με την αίσθηση του κατεπείγοντος. Παρακολουθούμε τις τελευταίες τους στιγμές πριν από κάτι σημαντικό που πρόκειται να τους συμβεί. Μόνο που, ενώ στο Φουστανάκι αυτή η αίσθηση αποκαλύπτεται από την ηρωίδα ήδη στα πρώτα λεπτά του μονολόγου της, επηρεάζοντας έτσι τη συνείδηση των θεατών, στην Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. η αίσθηση αυτή αρχικά συγκαλύπτεται έντεχνα, για να αποκαλυφθεί στο τελευταίο μέρος του έργου και να ξαφνιάσει, ίσως ακόμα και να σοκάρει, τους ανυποψίαστους θεατές.

Μέσα στο πλαίσιο της έντονης μοναξιάς που βιώνουν οι ηρωίδες της, η συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να θέσει το θέμα του νοήματος του λόγου. Η έλλειψη νοήματος στο λόγο μεταμορφώνεται, προοδευτικά, στη συνείδηση των ηρωίδων της, σε μια αίσθηση έλλειψης νοήματος της ίδιας της ύπαρξης που τις κάνει να νιώθουν ανούσια και ελλειμματική ολόκληρη τη ζωή τους. Τις οδηγεί στο μηδενισμό. Και οι δύο επιθυμούν διακαώς να γίνει κάτι. Κάτι να αλλάξει. Να βγουν με ένα μαγικό τρόπο από την πλήξη, την ανία και τη μοναξιά. Τίποτε, όμως, στη ζωή τους δεν αλλάζει. Κι εκείνες βυθίζονται όλο και περισσότερο στο προσωπικό τους αδιέξοδο. Θα περίμενε κανείς ότι μ’ αυτό το δραματικό υλικό η Λ.Κιτσοπούλου θα δημιουργούσε δραματικά κείμενα. Δε συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Το ιδιότυπο χιούμορ, ο έντονος αυτοσαρκασμός και η διαρκής υπονόμευση κάθε είδους καθωσπρεπισμού και σοβαροφάνειας των ηρωίδων της δίνουν στα δύο έργα έναν χαρακτήρα ιδιαίτερα κωμικό και σαρκαστικό.

Συντελεστές της παράστασης:

«Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.»

Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά –Κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου
Μουσική επανεκτέλεση: Μάνος Μυλωνάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Κουμανδράκη
Στο ρόλο της γυναίκας: Μαγδαληνή Μπεκρή

«Το πράσινό μου το φουστανάκι»

Σκηνοθετική επιμέλεια: Αντώνης Μιχαλόπουλος
Μουσική: Δήμος Βρύζας
Στο ρόλο της γυναίκας: Χρυσή Μπαχτσεβάνη

*Η παράσταση είναι μια παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού Νέες Μορφές

Διάρκεια: 90 λεπτά (με διάλλειμμα)

Λίγα λόγια για τα έργα:

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.

Η Λένα Κιτσοπούλου έγραψε τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της το 2009 κατόπιν παραγγελίας του Εθνικού Θεάτρου να γράψει έναν μονόλογο για γυναίκα ηθοποιό. Μέσα στον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού της μια σύγχρονη γυναίκα, καλλιτέχνης, μονολογεί. Περιμένει τον εραστή της. Μαζί του τη συνδέει όχι ο έρωτας αλλά η ανάγκη. Κατά τη διάρκεια της αναμονής της επικοινωνεί με τους θεατές όλα τα προσωπικά της αδιέξοδα. Τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο βλέπει τον εαυτό της και τον κόσμο. Η ηρωίδα της Λ.Κιτσοπούλου είναι ένα «εξαιρετικά κωμικό πρόσωπο που αυτοσαρκάζεται, πηδώντας ιλλιγγιωδώς από τη μια θεματική στην άλλη». Η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου είναι ένα έργο που σε πρώτο επίπεδο μοιάζει να έχει σαν άξονα το θυμό της ηρωίδας του για την πραγματικότητα που την περιβάλλει. Στην ουσία όμως«μιλάει για το προσωπικό αδιέξοδο του ανθρώπου, για τη ματαίωση και τη ματαιότητα, την κοινωνική πίεση, για το τέλος της αθωότητας και της πίστης. Για την ανάγκη του γέλιου μπροστά στην καθημερινή αναμονή του θανάτου». Μιλάει για το δικαίωμά του κάθε ανθρώπου να επιλέγει να ζει σε κατάσταση μη ισορροπίας, να συγκρούεται με τις κοινωνικές συμβάσεις, να χάνει το μέτρο και να το απολαμβάνει, να κάνει λάθη και να μη λυπάται να πληρώσει γι’ αυτά. Είναι ένα έργο ύμνος στην παρατεταμένη εφηβεία μιας γενιάς που αρνείται να ωριμάσει, που δεν θέλει να καταλάβει και να συμβιβαστεί.

Το πράσινό μου το φουστανάκι

Η Λένα Κιτσοπούλου έγραψε Το πράσινό μου το Φουστανάκι το 2008 και ανέβηκε πρώτη φορά στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Σκουλά. Πάνω στη σκηνή του θεάτρου μια γυναίκα που φοράει μπούργκα μονολογεί. Δίνει την εντύπωση ότι σκοπεύει να κάνει μια τρομοκρατική ενέργεια. Γρήγορα όμως αποκαλύπτεται ότι κρύβει το μωλωπισμένο της πρόσωπο. Δείχνει θύμα κακοποίησης. Είναι όμως; Μήπως πίσω από το πρόσωπο του θύτη κρύβεται ο ίδιος της ο εαυτός; Μήπως η ίδια είναι θύμα και θύτης την ίδια στιγμή;

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Λένα Κιτσοπούλου, μια σημαντικότατη ηθοποιός που συστήνεται στο ελληνικό θεατρόφιλο κοινό με τη δουλειά της στο Θέατρο Τέχνης στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κάνει την πρώτη της εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα το 2006. Τη χρονιά εκείνη εκδίδεται η πρώτη συλλογή διηγημάτων της, που φέρει τον τίτλο Νυχτερίδες. Μια συλλογή που την επόμενη χρονιά θα καταφέρει να αποσπάσει το πρώτο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού Διαβάζω. Θα ακολουθήσει μια δεύτερη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο Μεγάλοι Δρόμοι (2010). Όμως, η πρώτη μεγάλη συγγραφική και ταυτόχρονα θεατρική της επιτυχία έρχεται το 2009, όταν η ίδια γράφει και σκηνοθετεί για το Εθνικό Θέατρο τον δραματικό της μονόλογο Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Για τη Λένα Κιτσοπούλου έχει προηγηθεί η συγγραφή και το ανέβασμα ενός ακόμη δραματικού μονολόγου, Το πράσινό μου το φουστανάκι, που ανέβηκε το 2008, στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας. Θα ακολουθήσει η συμμετοχή της στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου Ξένος με το έργο της Άουστρας ή Η Αγριάδα (2012) και η διασκευή για το θέατρο του διηγήματός της Ο Μουνής (2014) που συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή Μεγάλοι Δρόμοι και ανέβηκε το στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη. Το 2012 ανεβαίνει το έργο της ο Αθανάσιος Διάκος, Η επιστροφή. Θα ακολουθήσουν τα έργα της: Το πρώτο αίμα- Κοκκινοσκουφίτσα (2014). Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ ή Η ανουσιότητα του να ζεις (2015).