Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος γεννημένος στην Αθήνα το 1939, με καταγωγή από τη Σάμο, έδειξε από πολύ νεαρή ηλικία έντονο ενδιαφέρον για την τέχνη και πριν ακόμη ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές αφοσιώθηκε στη μελέτη της ζωγραφικής.
Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος μαθήτευσε δίπλα στον Γιάννη Μόραλη στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και ξεχώρισε αμέσως με την έκθεσή του στην γκαλερί ΑΣΤΟΡ το 1964, με μια σειρά έργων που θα προκαλέσουν αίσθηση και διθυραμβικά σχόλια. Δείχνουν μοτοσικλετιστές που φέρουν διακριτικά εξουσίας, αστυνομικούς και τροχονόμους, και διαβάζονται, στο πνεύμα της εποχής, ως αντίδραση απέναντι στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Μετά το 1969 έζησε και εργάστηκε στην Ελβετία, στην Γαλλία καθώς και στην Νέα Υόρκη, προτού επιστρέψει οριστικά στην Ελλάδα το 1974. Διακρίθηκε για την πρωτοποριακή του οπτική και την αυθεντική του προσέγγιση στην τέχνη. Παρουσίασε τα έργα του τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, και το 1988 εξελέγη καθηγητής στην Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης όπου δίδαξε ως το 2006. Εκεί, σαν δάσκαλος και φίλος, ενέπνευσε μια νέα γενιά καλλιτεχνών και επηρέασε τη σύγχρονη ζωγραφική σκηνή.
Ο ίδιος συχνά έλεγε «Κάποια ζωγραφικά έργα είναι καλά, ενώ κάποια άλλα όχι τόσο. Αυτό που εμένα με απασχολεί είναι να εμπεριέχουν ειλικρίνεια». Ανάγκη για απλότητα, αγάπη για τη ζωή, θάρρος, εμπιστοσύνη, ρίσκο, παιχνίδι με τα όρια, περιφρόνηση καμιά φορά προς τα όρια, ανάγκη για ταχύτητα και υψηλή έμφυτη διανοητικότητα δημιούργησαν έναν καλλιτέχνη συνεχώς εν κινήσει. Η εξερεύνηση των υλικών, της φόρμας, της φιγούρας, της έννοιας και του φαινομένου οδηγούσαν αναπόφευκτα στο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να χωρέσει ο παλμός της ελευθερίας σε ένα δισδιάστατο πίνακα; Ήταν η μεγάλη πρόκληση αυτή για τον καλλιτέχνη που σεβάστηκε όσο κανείς τη δεοντολογία της τέχνης αν όχι και της ζωής.
Ο Μάκης (Αριστόδημος) Θεοφυλακτόπουλος έφυγε από κοντά μας το Σάββατο 24/06 σε ηλικία 84 ετών, μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία σε εντατική μονάδα νοσοκομείου αφήνοντας πίσω του ένα ανεκτίμητο κληροδότημα στον καλλιτεχνικό χώρο και μία πολύτιμη σκυτάλη στην σύγχρονη τέχνη της Ελλάδας. Υπήρξε ταυτόχρονα πολλά πράγματα: κυνηγός στον έρωτα, ανοικονόμητος, ριψοκίνδυνος, παίκτης, πατέρας τριών παιδιών, παθιασμένος δάσκαλος. Τα έργα του αντανακλούν το πάθος που προέκυπτε από αυτή την ανάμειξη υλικών, προσφέροντας μια πρωτοποριακή και δυναμική απεικόνιση της πραγματικότητας. Πάνω από όλα όμως υπήρξε κάτι το ιδιαιτέρως σπάνιο: ένας μεγάλος ζωγράφος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Θα τον αποχαιρετήσουν η οικογένεια και οι φίλοι την Τρίτη 27 Ιουνίου στο Κοιμητήριο Χολαργού.
Photo Credit: Αλέξανδρος Χριστοδούλου | Κλεοπάτρα Δίγκα Μάκης Θεοφυλακτόπουλος Χρόνης Μπότσογλου (Δεκέμβρης 2017 Φωταγωγός)
