Το έργο
Ο Νικόλαος Λάσκαρης είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς θεατρικούς συγγραφείς του τόπου μας. Έζησε και έγραψε στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Σπούδασε νομική, αλλά τον κέρδισε το θέατρο. Πολυγραφότατος, ασχολήθηκε τόσο με την κωμωδία και το βουλεβάρτο, όσο και με την επιθεώρηση, αλλά και με την θεωρητική καταγραφή και έρευνα. Σε αντίθεση με τους σύγχρονούς του, δεν αποτύπωσε στα έργα του Έλληνες με φουστανέλες ή βοσκούς, αλλά διείδε την έντονη επιρροή της ευρωπαϊκής κουλτούρας στη χώρα. Έθιξε την έντονη επίδραση της γαλλικής κοινωνίας στην πρόσφατα απελευθερωμένη Ελλάδα, η οποία πάσχιζε, ταχύτατα, να συμπορευθεί με το βηματισμό των ευρωπαίων. Με κωμική, αλλά και σκωπτική διάθεση αποτύπωσε λοιπόν τα αθηναϊκά σαλόνια της εποχής. Μεταξύ των πλέων γνωστών έργων του είναι το Μαλλιά κουβάρια, γραμμένο το 1897, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στη Σύρο και ανέβηκε στην Αθήνα τον επόμενο χρόνο.
Στο έργο, ο Κώστας αναλαμβάνει μια σημαντική αποστολή λόγω της οποίας αναγκάζεται να απουσιάσει από το σπίτι του και τη σύζυγό του για 10 μέρες. Προκειμένου όμως να μην την ανησυχήσει της λέει ένα ψέμα, το οποίο θα αποδειχθεί η αφετηρία πολλών παρεξηγήσεων. Μετά από διάφορες κωμικές καταστάσεις, όλα και όλοι επανέρχονται στη θέση τους.
Η παράσταση
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Τάσος Πυργιέρης επέλεξε να σκηνοθετήσει ένα γνήσια κωμικό έργο, το οποίο προέρχεται από τον πλούτο της ελληνικής δραματουργικής παράδοσης. Αρχικά, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική την συγκεκριμένη επιλογή, καθώς σπανίως ανεβαίνουν τέτοια κείμενα, τα οποία παρουσιάζουν μια εικόνα περασμένη της χώρας, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν στο κοινό και τη ρίζα όλων των σημερινών δεινών. Προσωπικά απολαμβάνω πολύ και τη γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα τα κείμενα αυτά.
Ο Τάσος Πυργιέρης εκμεταλλεύτηκε όλα τα στοιχεία του έργου ανεβάζοντας μια παράσταση μολονότι αποτελεί γλυκό απόηχο μιας εποχής που έχει περάσει πλέον, ωστόσο διέθετε γρήγορο ρυθμό, με πολλή μουσική και τραγούδι. Άλλωστε, ο Λάσκαρης, επηρεασμένος από το γαλλικό βουλεβάρτο της εποχής του, έγραψε έργα στα οποία περιλαμβάνονταν τραγούδια και μουσική, ενώ έγραψε κείμενα και για πολλές οπερέτες. Ο σκηνοθέτης αποτύπωσε εικαστικά επί σκηνής την εποχή στην οποία γράφτηκε το έργο, δηλαδή τα τέλη του 19ου αιώνα, διανθίζοντάς το με σύγχρονα στοιχεία τόσο στο παίξιμο των ηθοποιών, όσο και στη μουσική επένδυση της παράστασης, με αποτέλεσμα να παραδώσει στο κοινό ένα αληθινά απολαυστικό θέαμα.
Οι ηθοποιοί
Στα καλύτερα του ο Νίκος Ορφανός απέδωσε με διάθεση, αμεσότητα και σπιρτάδα το ρόλο του συζύγου, ο οποίος μπλέκει τη ζωή των υπολοίπων, αλλά μπλέκεται και ο ίδιος. Πολύ καλή και εξίσου άμεση και η σύζυγός του, Σοφία Μανωλάκου, αλλά και η πεθερά του, Τζίνη Παπαδοπούλου. Οι δύο κυρίες ήταν επίσης απολαυστικές στις σκηνές που είχαν οι δυο τους, αναδεικνύοντας τις κωμικές καταστάσεις. Πάρα πολύ καλός ο Φουρούσης, του πάντα μετρημένου και αληθινά κωμικού Γιάννη Δενδρινού, ο οποίος ήταν απολαυστικός αμά τη εμφανίσει. Καταπληκτικός ήταν ο Γιακουμής του Χρήστου Σταθούση, ο οποίος διαθέτει γνήσια κωμική φλέβα. Πολύ καλός και ο Μενέλαος του Δημήτρη Καλαντζή, αλλά και ο Αγησίλαος του Φοίβου Μαρκιανού. Καλή επίσης η Λήδα Καπνά στο ρόλο της Μάσιγκα, η οποία αν και εμφανίστηκε στο τέλος κέρδισε το κοινό.
Οι Συντελεστές
Τα τόσο προσεγμένα σκηνικά (Ελίνα Δράκου), αλλά και κοστούμια (Αλεξία Θεοδωράκη) μετέφεραν το κοινό, ήδη πριν την έναρξη της παράστασης, σε μια άλλη εποχή, με τη συνδρομή των πολύ καίριων φωτισμών (Στέβη Κουτσοθανάση). Τα τσάρλεστον φορέματα των κυριών, αλλά και τα ψάθινα καπέλα και κοστούμια των κυρίων έμοιαζαν βγαλμένα από καρτ-ποστάλ.
Επιλογικά
Ο Τάσος Πυργιέρης έχει αποδείξει ότι γνωρίζει να επιλέγει κείμενα, τα οποία δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό και να τα αναδεικνύει, βρίσκοντας και φωτίζοντας τις αρετές τους. Ταυτόχρονα όμως ο σκηνοθέτης έχει μια ικανότητα να αναφέρεται στην σύγχρονη εποχή και να την σχολιάζει, με μέτρο και χωρίς να καταπατάει τα κείμενα τα οποία παρουσιάζει. Το ίδιο συνέβη και στη συγκεκριμένη παράσταση, η οποία μολονότι διακατεχόταν από ρομαντική διάθεση, ωστόσο, ο σκηνοθέτης σχολίασε την σύγχρονη πραγματικότητα και επικαιρότητα. Διατήρησε όμως τη ρομαντική διάθεση, προσφέροντας στο κοινό μια, έστω και πρόσκαιρη, διέξοδο από το σήμερα. Στα πολύ θετικά της παράστασης είναι τέλος οι ηθοποιοί της, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί ως μονάδες, αλλά είναι αληθινά υπέροχοι στο σύνολό τους.
Συνολικά, πρόκειται για μια ευχάριστη, καλοκουρδισμένη, νοσταλγική και ευφυή παράσταση, η οποία βρίσκεται στις θεατρικές επιτυχίες της καλοκαιρινής περιόδου.
Διαβάστε επίσης:
Μαλλιά Κουβάρια, του Νικολάου Λάσκαρη σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη – Καλοκαιρινή περιοδεία 2023
