Tο νέο βιβλίο του Μάνου Ελευθερίου με τίτλο «Πριν απʼ το ηλιοβασίλεμα» που κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Μεταίχμιο …
Του Τάσου Αντωνόπουλου
συνιστά ένα είδος συνέχειας του διακεκριμένου και πολυβραβευμένου «Καιρού των χρυσάνθεμων». Για άλλη μια φορά ο συγγραφέας καταπιάνεται με τα δυο αγαπημένα του θέματα, το θέατρο και την Ερμούπολη, όπου και έχει γεννηθεί. Παλιοί γνωστοί ηθοποιοί και λιγότερο γνωστοί που έζησαν πριν από 100-150 χρόνια μαζί με τους ρόλους που έπαιξαν συνευρίσκονται σε ένα παλιό αρχοντικό για να πιουν, να συζητήσουν και να ακούσουν μουσική.
Μόνο ένα μικρό παιδί έχει την ικανότητα να τους βλέπει όλους και να καταγράφει τις ιστορίες τους. Μέσα από το τεφτέρι αυτού του παιδιού ο συγγραφέας καταφέρνει να φωτίσει τις μεγαλειώδεις, αλλά και τις ταπεινές στιγμές τους. Μέσω της ποίησής του μας αφηγείται τους πόνους, τις δόξες, τα όνειρα, αλλά και την λατρεία του για αυτά τα πρόσωπα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο συγγραφέας επιστρέφει στον χώρο που σταθερά τον εμπνέει, στο θέατρο, και στήνει μια συναρπαστική σύναξη ηθοποιών και θεατρικών ρόλων, λίγο πριν πέσει η αυλαία. Ρόλοι και ηθοποιοί συνδιαλέγονται, ερωτοτροπούν, αντιπαρατίθενται σ’ ένα μεθυστικό γαϊτανάκι, σε μια αλλιώτικη αν θέλετε ιστορία αγάπης. Ένα άκρως ποιητικό, νοσταλγικό μυθιστόρημα που αποτίει φόρο τιμής στον χώρο του θεάτρου και γεφυρώνει το φανταστικό με το πραγματικό.
Είναι σημαντικό να τονίσω ότι δεν πρόκειται για μυθιστόρημα με την κλασική διάταξη, καθώς το θέμα δεν εξελίσσεται μέσα από ήρωες και συμβατική πλοκή. Είναι ένα πεζογράφημα μνήμης και μυστηρίου, για τη μεγάλη αγάπη του συγγραφέα, το θέατρο. Το θέατρο με τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους.
Τέλος, είμαστε κάπως συνηθισμένοι στο ότι ιστορίες αγάπης είναι σύνηθες να γράφουν γυναίκες συγγραφείς, που ως εξ ορισμού είναι ορμονικά πιο ευαίσθητες από τους άντρες. Γι αυτό άλλωστε έχει κυκλοφορήσει και η φήμη ότι πολλές από τις γυναίκες συγγραφείς αυτού του είδους είναι άντρες με ψευδώνυμο.
Το βιβλίο, Πριν απ΄το ηλιοβασίλεμα, είναι ένα βιβλίο ενός ανθρώπου που εξακολουθεί να προσφέρει το έργο του και δεν δέχεται να μπει στην βιτρίνα του ελληνικού πολιτισμού για να τον παρατηρούμε ως έκθεμα.