Η χορογράφος Μαρία Γοργία μιλάει στο Culturenow.gr για το νέο έργο της ομάδας Αμάλγαμα, με τίτλο Το στρώμα, που παρουσιάζεται στo six d.o.g.s για λίγες παραστάσεις…
Η παράσταση Το στρώμα έχει ως αφετηρία και πηγή έμπνευσης την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, από το έτος 1827 που δημιουργήθηκε το Ελληνικό Κράτος μέχρι σήμερα.
CultureNow: Από τις 19 Μαρτίου παρουσιάζετε στo six d.o.g.s την παράσταση χορού «Το στρώμα», για την οποία αναφέρετε πως έχει ως πηγη έμπνευσης την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, από το έτος 1827 που δημιουργήθηκε το Ελληνικό Κράτος μέχρι σήμερα. Μιλήστε μας λίγο για το έργο πως δημιουργήθηκε και πότε; Τι ερευνα χρειάστηκε να κάνετε;
Μαρία Γοργία: Το έργο άρχισε να δημιουργείται καταρχάς στο μυαλό μου, από το 2010, ως αποτέλεσμα του προβληματισμού και της αγωνίας μου για το σημερινό πολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι. Θέλησα να αρχίσω να ερευνώ την ελληνική ιστορία από τη στιγμή που ιδρύεται για πρώτη φορά το Ελληνικό Κράτος, ώστε να κατανοήσω τί συνέβαινε δύο αιώνες σχεδόν πίσω, ψάχνοντας για αίτια προγενέστερα, για επαναλαμβανόμενα μοτίβα, για τη μακρινή πορεία προς τα πίσω που τουλάχιστον χρονικά οδήγησε προς τα εμπρός.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην έρευνά μου (η οποία άρχισε το καλοκαίρι του 2011), συμπεριέλαβα βιβλία όπως η «Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους» του Ραφαηλίδη, τμήματα από το «1821» του Βερέμη-Κολιόπουλου, τμήματα από το «Μετά τον Πόλεμο» του Mazower, και αρκετή έρευνα στο ίντερνετ. Η βασική ιδέα άρχισε να δημιουργείται το καλοκαίρι και οι πρόβες με τον Σταύρο Αποστολάτο άρχισαν το Νοέμβρη, με κάποια κενά μέσα στο Δεκέμβρη και Γενάρη.
C. N.: Πως παρουσιάζετε αυτη η χρονική περιόδος μέσα από μία παράσταση χορού;
Μ. Γ.: Η χρονική περίοδος είναι αρκετά σαφής καθώς το έργο ξεκινά με μια πάλη και αμέσως μετά ακολουθεί η σκηνή του Καποδίστρια. Οι κεντρικές πολιτικές φυσιογνωμίες που έχω επιλέξει αποδίδονται με μέσο πάντα το σώμα και την κίνηση, αλλά και ως ένα βαθμό με τον λόγο και τα αντικείμενα. Η χρονική περίοδος γενικότερα παρουσιάζεται μέσω των κεντρικών αυτών πολιτικών φυσιογνωμιών οι οποίες καταλήγουν στο σήμερα…
C. N.: Για ποιο λόγο δώσατε τον τίτλο Το στρώμα; Ποιον συμβολισμο κρύβει στην παράσταση;
Μ. Γ.: Το στρώμα είναι η χώρα… είναι η γη γενικότερα, είναι ο τόπος δράσης ή αδράνειας… Είναι αυτό που δέχεται, που παθαίνει, που καρποφωρεί, που αρρωσταίνει, είναι αυτό που νομίζουμε ότι μας ανήκει…
C. N.: Στη χρονική περίοδο με την οποία καταπιάνεστε σε ποια γεγονότα έχετε επικεντρώσει το ενδιαφέρον σας και με ποια εργαλεία τα προβάλλετε μέσα από τη χορογραφία; Εμπλέκεται και κάποιο άλλο είδος τέχνης στην παράσταση;
Μ. Γ.: Το έργο δεν αναπαριστά ούτε αναφέρεται σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, εκτός ίσως από μια εικόνα (του βίντεο), που λειτουργεί ως έμμεση, πλάγια και σχεδόν άλογη αναφορά στη σφαγή της Σμύρνης. Κίνηση, ήχος, εικόνα και ο συμπρωταγωνιστής αντικείμενο, όλα συνεργάζονται με στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου συνόλου.
C. N.: Σαν ομάδα επιλέγετε να παρουσιάζετε έργα με έντονο προβληματισμό. Θεωρείτε πως πλέον όπως έχουν οι συνθήκες που ζούμε σήμερα, είναι αναγκαίο η τέχνη να έχει ρόλο αφυπνιστικό;
Μ. Γ.: Η τέχνη πρέπει να έχει όλες τις εποχές ρόλο αφυπνιστικό! Πόσο μάλλον στις μέρες μας! Πιστεύω ότι στις μέρες μας ο αφυπνιστικός της ρόλος πρωτάσσεται σε τέτοιο βαθμό που θεωρώ ότι ακόμα και «θυσίες» των αισθητικών της αξιών μπορούν να δικαιολογηθούν ως ένα βαθμό, αν για κάποιο λόγο αποτελούν αναπόφευκτο αποτέλεσμα του αφυπνιστικού της ρόλου, ή του αναγκαίου πολιτικοποιημένου χαρακτήρα της.
C. N.: Πείτε μας λίγα λόγια για την ομάδα Αμάλγαμα και τι προγραμματίζει για το προσεχές μέλλον;
Μ. Γ.: Στα σχέδια του Αμάλγαμα για το προσεχές μέλλον είναι ένα έργο, όπου μια γυναίκα και ένα στρώμα ύπνου θα αποπειραθούν να εκφράσουν τη σχέση του ανθρώπου και δη του γυναικείου φύλου με τη χώρα όπου ζει. Η θέση της έμφυλης- γυναικείας ταυτότητας στην ελληνική κοινωνία, η πορεία της χειραφέτησης της γυναίκας, ο ρόλος της γυναίκας σε ό,τι αφορά την εξέλιξη των ιστορικών-πολιτικοκοινωνικών γεγονότων και η «ασημαντότητά» του, όλα τα παραπάνω θα αποτελέσουν τόπους εκκίνησης του χοροθεατρικού δρώμενου.
Η ομάδα αμάλγαμα στοχεύει άμεσα στην δημιουργία σύγχρονων έργων. Από το 2002 τα έργα παρουσιάζουν έναν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα ,με έντονο το στοιχείο του κοινωνικού αλλά και αισθητικού προβληματισμού, όσον αφορά πλέον στη θέση της τέχνης στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, στη σχέση φόρμας και ιδεολογίας, στη σχέση περιθωριακής και μαζικής καταναλωτικής τέχνης. Από το 2007 ενσωματώνει στοιχεία από την performance, το βίντεο και το θέατρο. Στα πιο πρόσφατα έργα ερευνώνται τα κοινωνικά στερεότυπα που καθορίζουν τις έμφυλες σχέσεις στην ελληνική κοινωνία.