Η Μαρία Προϊστάκη είναι ηθοποιός. Αυτή την περίοδο παίζει στην παράσταση “Ο Συνεργός” σε κείμενο και σκηνοθεσία του Γιώργου Χριστοδούλου που ανεβαίνει από 10 Οκτώβρη στο θέατρο επί Κολωνώ.
***
Οι σκέψεις μου είναι χαοτικές, με τα συναισθήματά μου δεν έχω καλή επαφή τον τελευταίο καιρό και έχω ξεχάσει να γράφω. Καλά θα πάει αυτό.
Νομίζω ήταν νύχτα, νομίζω ήταν στο προηγούμενο σπίτι μας στα Κάτω Πατήσια όταν ο Γιώργος μού διάβασε ένα σενάριο ταινίας που είχε γράψει με τον τίτλο “Ο Συνεργός”. Ήξερα ότι γράφει καλά, είχε ήδη γράψει έναν αριθμό θεατρικών έργων (που δεν έχουν ανέβει ακόμα), οπότε δεν μου έκανε εντύπωση που ήταν τόσο καλό, μόνο που στεναχωρήθηκα γιατί σκέφτηκα ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν χρήματα για να γυριστεί μια ταινία. Το σενάριο ο Γιώργος το διάβασε κατά καιρούς σε ανθρώπους άσχετους με τον καλλιτεχνικό χώρο και είχαν όλοι ενθουσιώδεις αντιδράσεις.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πέρασαν κάποια χρόνια, ήρθε η πανδημία, τα lockdown και κάπου εκεί ο Γιώργος μου είπε ότι σκέφτεται να μεταγράψει αυτό το σενάριο σε θεατρικό έργο. Δεν το είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, το σενάριο είχε σκηνές σε σπίτια, σε λόφους, σε αυτοκίνητα κ.λ.π., όμως όταν το άκουσα είπα «Εδώ είμαστε. Τώρα θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί». Πέρασαν άλλα δύο χρόνια σε αναζήτηση παραγωγής, ιδανικού χώρου και συνεργατών και ερχόμαστε στο τώρα. Στις πρόβες αυτού του έργου και στη συνάντησή του με το κοινό σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.
Μου φαίνεται απίστευτο ότι τα κατάφερε, ο Γιώργος τα κατάφερε, βρήκε τρόπο να ειπωθεί αυτή η ιστορία που τόσο ήθελε. Βρήκε χρήματα γι’ αυτό, βρήκε τους ιδανικούς ηθοποιούς, τους ιδανικούς συνεργάτες, έκανε πρόβες όπως τις ονειρευόταν, δούλεψε με τους ηθοποιούς όπως θα ήθελε ο ίδιος να δουλεύουν οι σκηνοθέτες μαζί του και μας έδωσε φτερά.
Αυτή η παράσταση για εμένα είναι μια παρένθεση στη ζωή μου. Παρότι πολύ απαιτητική και έχοντας να παίξω έναν απαιτητικό ρόλο, για μένα αυτή η δουλειά είναι μια ανάπαυλα, η ξεκούρασή μου, ένα όνειρο που βλέπω σε έναν μισάωρο τυχαίο μεσημεριανό ύπνο πριν ξυπνήσω σε μια καθημερινότητα με δύο παιδιά, ένα τριών χρονών κι ένα έντεκα μηνών. Δεν έχω χρόνο ή περιθώριο να σκεφτώ τίποτα, δεν έχω την πολυτέλεια να επεξεργαστώ το τι νιώθω αλλά ξέρω ότι είμαι τυχερή για όλα, εν προκειμένω που λέω την ιστορία της Τασούλας και την ιστορία αυτού του έργου. Που παίζω όσα ευχόμουν να μου δοθούν να παίξω, που βρίσκομαι επί σκηνής με αυτούς τους ανθρώπους, με αυτούς τους καλλιτέχνες, που γύρω μου βρίσκονται άνθρωποι που έκαναν αυτή τη δουλειά προσωπικό τους μέλημα και στοίχημα. Τύχη λοιπόν κι ένα σκίρτημα στην καρδιά.
Τα λέμε εκεί, στη σκηνή του Επί Κολωνό, 200 μέτρα από το σπίτι μου. Και πόσο ωραίο είναι να περπατάς για να πας στο θέατρο κάθε βράδυ! Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλες τις εργαζόμενες μητέρες μέσα κι έξω από το σπίτι. Σας κλείνω το μάτι και σας πιάνω το χέρι με ζέση.
Διαβάστε επίσης:
Ο Συνεργός, του Γιώργου Χριστοδούλου στο θέατρο Επί Κολωνώ