Στο κέντρο της έκθεσης βρίσκεται η εγκατάστασή Mirrors η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στην Art Basel Unlimited τον Ιούνιο του 2024. Εννέα φωτογραφίες σε ένα μεγάλο πλαίσιο από χρυσούς καθρέφτες, απεικονίζουν παραμορφωμένες φιγούρες στην ίδια χρωματική παλέτα. Η Μαρία Χασάπη χρησιμοποιεί καθρέφτες για να αποτυπώσει τις αντανακλάσεις των κινήσεων των χορευτών, ως έναν τρόπο αφαίρεσης του σώματος σε ένα επίπεδο πέρα από ό,τι μπορεί να αντιληφθεί το γυμνό μάτι. Αυτή η διαδικασία λειτουργεί ως σχόλιο για την επιρροή των μέσων ενημέρωσης στη διαμόρφωση της αντίληψης μας. Τοποθετώντας τις φωτογραφίες στο υλικό προέλευσής τους, ο θεατής μπορεί να τα κοιτάξει και να αντικρίσει τον εαυτό του, ξεκινώντας έναν συνεχή κύκλο αντανάκλασης.
Την έκθεση ολοκληρώνει μια νέα σειρά ζωγραφικών έργων που παρουσιάζουν επιμήκεις φιγούρες από φύλλα χρυσού σε λευκό φόντο. Αν και εφαρμόστηκε παρόμοια διαδικασία με τα φωτογραφικά έργα για τη δημιουργία των πινάκων, η υλικότητά τους θυμίζει εξωτερικό δέρμα, ένα παραμορφωμένο στρώμα ενός σώματος σε πόζα. Εδώ η ακινησία είναι έντονη. Οι φιγούρες είναι περιγραφικές και όμως, η έλλειψη αναπνοής τους είναι αισθητή.
Τα έργα της Χασάπη ενθαρρύνουν συλλογικά την επανεξέταση της εικόνας του εαυτού μας σε μια κατακερματισμένη, ψηφιακή εποχή, διεκδικώντας μια λεπτότητα που συχνά εξασθενεί από τον ταχύ ρυθμό κατανάλωσης εικόνων. Σε αυτόν τον αποσυνδεδεμένο κόσμο, παρουσιάζει μια απατηλή παρουσία, θολώνοντας τα όρια μεταξύ ακινησίας-κίνησης, χώρου-χρόνου, υποκειμένου-θεατή. Οι θερμοί χρωματικοί τόνοι επιχειρούν να μας τραβήξουν προς μια σωματική μορφή αυτοαντίληψης.
Τα έργα που παρουσιάζονται σε αυτή την έκθεση αποτελούν συνέχεια της εγκατάστασης I’ll Be Your Mirror, που παρουσιάστηκε στο Tai Kwun Contemporary, στο Χονγκ Κονγκ το 2023.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μαρία Χασάπη:
Η Μαρία Χασάπη (γεν. Κύπρος) είναι καλλιτέχνιδα και χορογράφος που ασχολείται με live performance, εγκαταστάσεις, γλυπτική, ζωγραφική, φωτογραφία και βίντεο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έχει διαμορφώσει μια μοναδική καλλιτεχνική πρακτική βασισμένη στη σχέση μεταξύ του σώματος, της ακίνητης εικόνας και του γλυπτικού αντικειμένου. Τα έργα της Χασάπη εξερευνούν τις έννοιες του χρόνου και της ανθρώπινης μορφής, ενώ χρησιμοποιεί ποικιλία μέσων για να τονίσει την πολυπλοκότητα της φορμαλιστικής οργάνωσης. Στα περισσότερα έργα της, το σώμα που επιτελεί είναι το κεντρικό θέμα, συχνά μέσα σε εγκαταστάσεις. Τα φωτογραφικά, βίντεο και γλυπτικά της έργα χρησιμοποιούν τη live performance ως αφετηρία, ενώ η χρήση τεχνολογικών εργαλείων και προσεγγίσεων επιτρέπει την υπέρβαση των περιορισμών που τίθενται από του ζωντανού και του πραγματικού.
Ατομικές εκθέσεις και παρουσιάσεις περιλαμβάνουν: Tai Kwun Contemporary, Χονγκ Κονγκ (2023), LUMA Arles (2022), OGR, Τορίνο (2022), Secession, Βιέννη (2021), Pulitzer Arts Foundation, Σεντ Λούις (2019), MUDAM, Λουξεμβούργο (2019), Point Center, Λευκωσία (2018), Centre Pompidou, Παρίσι (2018), K20, Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Ντίσελντορφ (2017-18), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Αθήνα (2017), Walker Art Center, Μινεάπολις (2017), Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη (2016), Hammer Museum, Λος Άντζελες (2015), The Kitchen, Νέα Υόρκη (2019, 2016, 2013, 2011, 2006), Stedelijk Museum, Άμστερνταμ (2015), Performance Space 122, Νέα Υόρκη (2007, 2009).
Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ όπως το Torrington Project του Tom Burr, Κοννέκτικατ (2024), IMMA, Δουβλίνο (2024), Unlimited, Art Basel (2024), Kunsten festival des arts, Βρυξέλλες (2024, 2017, 2016, 2014), Thailand Biennale, Chiang Rai (2023), FRONT Triennale, Κλίβελαντ (2022), Museion, Μπολζάνο (2021), River to River Festival, Νέα Υόρκη (2021, 2017, 2014, 2012), Gropius Bau, Βερολίνο (2020), Performa, Νέα Υόρκη (2019, 2013, 2009), Serralves Museum, Πόρτο (2019, 2015), Centre d’Art Contemporain, Γενεύη (2019, 2012), documenta14, Κάσελ (2017), η 55η Μπιενάλε της Βενετίας (2013), Crossing the Line Festival, Νέα Υόρκη (2016, 2011, 2009), ArtSonje, Σεούλ (2015), Australian Centre for Contemporary Art, Μελβούρνη (2014), steirischer herbst, Γκρατς (2014), Panorama Festival, Ρίο ντε Τζανέιρο (2012), μεταξύ άλλων.
Η Χασάπη υπήρξε resident του Ιδρύματος Ωνάση (2019-2022) και έχει λάβει το βραβείο Performa Malcolm McLaren το 2019, μαζί με τη Nairy Baghramian, το βραβείο Bessie 2016 της New York Dance and Performance, το βραβείο Herb Alpert το 2015, το βραβείο President’s Award for Performing Arts το 2012 από το LMCC, την υποτροφία Guggenheim το 2011 και το βραβείο Grants to Artists το 2009 από το Foundation for Contemporary Arts. Έργα της βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές, όπως η Tate Modern, Λονδίνο, το Walker Art Center, Μινεάπολις, η Deutsche Bank, Φρανκφούρτη, το Ίδρυμα Ωνάση, Αθήνα, και η Συλλογή Δάκη Ιωάννου. Είναι κάτοχος πτυχίου BFA από το California Institute of the Arts. Ζει μεταξύ Παρισιού, Αθήνας και Νέας Υόρκης.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Μαρία Χασάπη, Mirrors, 2024, Ακρυλικός χρυσός καθρέφτης με 9 φωτογραφίες τοποθετημένες σε πάνελ αλουμινίου, ξύλο, 400 x 600 x 5 εκ., © η καλλιτέχνης, Ευγενική παραχώρηση The Breeder, Αθήνα
