Τα «απομεινάρια» (Remains), σπαράγματα παλαιότερων χαρακτικών και ζωγραφικών της συνθέσεων, γίνονται τα βασικά στοιχεία μιας εκτεταμένης ενότητας δουλειάς της Μαρίας Ζιάκα τα τελευταία χρόνια. Τα «απομεινάρια» επεξεργάζονται εκ νέου (με ακρυλικά χρώματα, σκόνες, άμμο ή γάζες), ενώ οι εικόνες που προκύπτουν μέσα από αυτήν τη διαδικασία πρακτική καλύπτονται με μεγάλες λευκές, τις περισσότερες φορές, επιφάνειες. Μια δεύτερη ενότητα (Μεσοδιάστημα) κινείται σε αντίστοιχο πνεύμα συνδυάζοντας τη ζωγραφική και τη χαρακτική με την τεχνική του κολάζ και τη χρήση διάφανων υλικών. Τα έργα των συγκεκριμένων ενοτήτων συγκροτούν ενιαία εικαστική πρόταση, είναι αποτέλεσμα συστηματικής μελέτης και προσήλωσης, επίμονης άσκησης, οξείας παρατήρησης και συνεχούς πειραματισμού. Πρόκειται για έργα που συμπυκνώνουν και εξελίσσουν τις μέχρι τώρα αναζητήσεις της δημιουργού τους, φέροντας «μνήμες» από προηγούμενες ενότητες δουλειάς της, για έργα που διακρίνονται πρωτίστως για την ξεχωριστή ευαισθησία που αποπνέουν. Ξεκινώντας από την ορατή πραγματικότητα, προχωράει σε μια διαφορετική αντίληψη θέασης και ερμηνείας του κόσμου, μεταγράφει το τοπίο μέσα από εικαστικές αξίες, το αποδίδει ως αφηρημένη σύλληψη, ως πνευματική εμπειρία, ως ψυχική και συναισθηματική κατάσταση, επικαλούμενη μια βαθύτερη, πιο εσωτερική επικοινωνία, αναφερόμενη παράλληλα στην ανθρώπινη συνθήκη και στην υπαρξιακή αγωνία.
Τα ερεθίσματα και οι αποσπασματικές εικόνες του φυσικού χώρου μετουσιώνονται σε συνθέσεις που δομούνται πάνω στην αρχιτεκτονική και στη λειτουργία του φωτός και της σκιάς, στη ρευστότητα και στην πυκνότητα του χρώματος, στη λεπτότητα των φωτεινών και των σκούρων τόνων, στον ρυθμό και στην ισορροπία, στην πλαστικότητα του σχεδίου, στη λιτή και στέρεη οργάνωση, στην εύτακτη κατανομή των σχημάτων και των όγκων στον ζωγραφικό χώρο. Η εκλεπτυσμένη τεχνική, τα ίχνη και οι φθορές, η εκμετάλλευση του τυχαίου, οι διαφορετικές υφές, τα επάλληλα στρώματα και οι επικαλύψεις με διαφανή χαρτιά και γάζες σ’ ένα συνεχές παιχνίδι εναλλαγών, επιτείνουν την αίσθηση της υλικότητας, συμβάλλουν καθοριστικά στην ένταση, στην ποιητική ατμόσφαιρα, στην αισθητική συγκίνηση. Ταυτόχρονα, οι διαστάσεις του χρόνου και του χώρου καθώς και η έννοια της μνήμης αναδεικνύονται κυρίαρχες. Εικόνες που γίνονται δυσδιάκριτες και θολές, εικόνες που μοιάζουν να απομακρύνονται και να χάνονται στο βάθος, να βυθίζονται στη σιωπή και στη μοναξιά, να ξεθωριάζουν σε ένα ομιχλώδες, λευκό περιβάλλον, σε έναν ονειρικό, απροσδιόριστο χώρο, εικόνες που διαγράφονται πίσω από αέρινα πέπλα, που αποκρύπτονται και αποκαλύπτονται, που μετεωρίζονται ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν, στην ύπαρξη του πραγματικού και στον φασματικό αντικατοπτρισμό του.
Γιάννης Μπόλης
Ιστορικός της τέχνης
Μαρία Ζιάκα
Η Μαρία Ζιάκα σπούδασε ζωγραφική στην Accademia di Belle Arti στην Φλωρεντια, όπως και στις σχολές Byam Shaw (ζωγραφική και χαρακτική), στη City and Guilds of London Art School (ζωγραφική) και στο Hammersmith-Ψhelsea στο Λονδίνο. Βραβεύτηκε με το Α’ Βραβείο για την χαρακτική από την στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων το 1985 και το 1997. Έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό με κυριότερες συμμετοχές σε διεθνείς Biennale στο εξωτερικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κλείσιμο της έκθεσης της Μαρίας Ζιάκα με τίτλο: Απομεινάρια το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2023 μεταξύ 12:00 – 14:30 για ένα ποτήρι κρασί, παρουσία της εικαστικού.
Η έκθεση συνοδεύεται από κατάλογο με το κείμενο του ιστορικού της τέχνης Γιάννη Μπόλη.
