Κρατώντας από την μακρόχρονη συνεργασία της με τον σπουδαίο Μπομπ Ουίλσον «το σύνδρομο της τελειομανίας και τον ψυχαναγκασμό της αισθητικής», η Μαριάννα Καβαλλιεράτου νιώθει ότι έχει πλέον βρει την καλλιτεχνική της ταυτότητα και χαράσσει την δική της πορεία με σταθερά και προσεκτικά βήματα.
Στην τελευταία χορογραφική δημιουργία της, ένα ντουέτο για δύο άντρες ερμηνευτές, διερευνά έννοιες όπως η ταυτότητα φύλου και ο σεξουαλικός προσανατολισμός, που είναι απόλυτα συνδεδεμένες με την προσωπικότητα του ατόμου. Το They, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, συμβολίζει «μια βαθειά μελαγχολία και οργή για την κοινωνική καταπίεση των επιλογών μας, και μια ελπίδα για απελευθέρωση από τα κοινωνικά στερεότυπα, και τον φόβο της διαφορετικότητας».
Η ίδια, πιστεύει ότι ο χορός στην Ελλάδα είναι και παραμένει ο «φτωχός συγγενής», ενώ ονειρεύεται για το μέλλον καλύτερες εργασιακές συνθήκες και ένα «σύγχρονο ‘Σπίτι’ χορού». Κυρίως, όμως, θέλει να ξέρει ότι μπορεί να ονειρεύεται.
– Ο τίτλος του νέου σας έργου που πρόκειται να παρουσιαστεί στο Bios, είναι They. Πώς προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία του;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο τίτλος έχει διπλό νόημα, είναι το μεταφρασμένο ‘Εκείνοι΄ στον πληθυντικό, αλλά στην αγγλική γλώσσα είναι ουδέτερο. Υπάρχει όμως και το ενικό They, singular they, το οποίο είναι άφυλο.
– Ποιος είναι ο προβληματισμός που, ενδεχομένως, θέλετε να εκφράσετε μέσα από αυτή τη δουλειά;
Η ταυτότητα του φύλου και ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι απόλυτα συνδεδεμένα με την προσωπικότητα του ατόμου.
– Μιλήστε μας λίγο για τον πυρήνα της χορογραφικής σας σύνθεσης. Γιατί επιλέξατε δύο άντρες ερμηνευτές για το συγκεκριμένο ντουέτο;
Είναι ένα παιχνίδι με τα φύλα, δύο αντρικά σώματα είναι πολύ πιο ουδέτερα. Δεν θα μπορούσε το συγκεκριμένο κομμάτι να χορευτεί από έναν άντρα και μιά γυναίκα, γιατί αμέσως κάνουμε την ταύτιση του ζευγαριού. Αλλά ούτε από δυο γυναίκες γιατί μας παραπέμπουν αμέσως στον γυναικείο αισθησιασμό.
– Θα μπορούσατε μέσα σε μία φράση να συμπυκνώσετε αυτό που συμβολίζει για εσάς προσωπικά το They;
Μια βαθειά μελαγχολία και οργή για την κοινωνική καταπίεση των επιλογών μας, και μια ελπίδα για απελευθέρωση από τα κοινωνικά στερεότυπα, και τον φόβο της διαφορετικότητας.
– Δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στην σπουδαία και μακρόχρονη συνεργασία σας με έναν «από τους μεγαλύτερους ποιητές της σύγχρονης εικόνας», όπως τον έχετε χαρακτηρίσει. Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πιστεύετε ότι σας έμαθε ο Μπομπ Ουίλσον;
Το σύνδρομο της τελειομανίας και τον ψυχαναγκασμό της αισθητικής!!! Χαχαχα!!
– Νιώθετε ότι έχετε πλέον βρει την δική σας καλλιτεχνική ταυτότητα; Το προσωπικό σας “λεξιλόγιο”;
Ναι 100%, δεν φοβάμαι πλέον να αφήσω τις επιρροές μου να λειτουργήσουν μέσα από άλλη προσέγγιση και την δική μου προσωπική ματιά.
– Ο χορός, κατά την γνώμη σας, εξακολουθεί να είναι μια «παρεξηγημένη τέχνη» στην Ελλάδα;
Ναι, ο χορός είναι και παραμένει ο «φτωχός συγγενής». Εκτός από την έλλειψη παιδείας και ενσωμάτωσης του χορού στη ζωή μας από τα σχολικά χρόνια, είναι και το ότι ο χορός δεν έχει «διασημότητες». Είχα αυτή την κουβέντα με έναν από τους συνεργάτες μου και είναι γεγονός πως το Ελληνικό κοινό θέλει να βλέπει “celebrities”, και στον χορό στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Αντιθέτως πολύ ευκολότερα θα πάει σε μιά παράσταση από ομάδα του εξωτερικού, όπου “ξέρει” τι θα πάει να δει. Είναι δύσκολο για τον θεατή να μπορέσει να ταυτιστεί με κάτι αφηρημένο όπως η κίνηση, και με κάτι που δεν έχει “λόγο” όπου να του “εξηγεί” τι βλέπει…
– Τί ονειρεύεστε για το μέλλον; Πώς θέλετε να συνεχιστεί το δημιουργικό σας ταξίδι;
Ονειρεύομαι, καλύτερες εργασιακές συνθήκες στον χώρο του χορού, αλλά και όλων των τεχνών, μέσα από ένα ευρύτερο προγραμματισμό και δομημένη πολιτιστική πολιτική, είναι πολύ σημαντικό που δόθηκαν κάποια χρήματα από τις επιχορηγήσεις, αλλά μετά τι; Θέλω να ονειρεύομαι ότι οι δουλειές μας που βγαίνουν με πολλή θυσία και κάτω από σκληρές συνθήκες, να μπορούν να έχουν ζωή και συνέχεια. Ονειρεύομαι το σύγχρονο “Σπίτι” του χορού. Ένα dance house αποκλειστικά για χορό, κάτι αντίστοιχο με την Εθνική Λυρική Σκηνή, αλλά για σύγχρονες ομάδες, και πιστεύω πως υπάρχει πολύ υλικό για αυτό. Και το κυριότερο θέλω να ξέρω ότι μπορώ να ονειρεύομαι!
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Μαριάννα Καβαλλιεράτου ©lovis ostenrik
Διαβάστε επίσης:
They, της Μαριάννας Καβαλλιεράτου στο Bios | 5 – 8 Φεβρουαρίου 2018 | Προπώληση: viva.gr
Ακολουθήστε το Culturenow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλα τα τελευταία νέα για την Τέχνη και τον Πολιτισμό στο Culturenow.gr
Newsletter
Κάθε βδομάδα στο e-mail σας τα τελευταία νέα για την Τέχνη και τον Πολιτισμό!
