Αποφοίτησε από το London Contemporary Dance School, με σπουδές Σύγχρονου Χορού και Χορογραφίας 1987-90. Συνέχισε τις σπουδές με την Υποτροφία του Ωνασείου Ιδρύματος, για ένα χρόνο, στο SUNNY Purchase της Ν.Υόρκης. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα χορού στη σχολή της Martha Graham, για τρία χρόνια.
Από το 1992 μέχρι και σήμερα, συνεργάζεται με τον Robert Wilson, στο κέντρο τέχνων Watermill Center, στη Ν.Υόρκη, ως χορεύτρια και δασκάλα κίνησης και στον συντονισμό και την διεξαγωγή των θερινών σεμιναρίων. Με τον Μπομπ Ουίλσον εμφανίζεται στις σημαντικότερες σκηνές του κόσμου και το 2010 σχηματίζει την ομάδα χορού klokworks με την οποία μέχρι και σήμερα έχει παρουσιάσει σημαντικές δουλειές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η Μαριάννα Καβαλλιεράτου συνδυάζει την πολύτιμη εμπειρία και την αεικίνητη προσωπικότητα∙ πάντα δημιουργική και “ανοιχτή” σε ερεθίσματα γνωρίζει καλά τη σπουδαιότητα της συμβολής όλων των τεχνών σε μία δουλειά.
Στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών θα παρουσιάσει τη νέα της δημιουργία με τίτλο “Stations”. Πρόκειται για τον καρπό της συνεργασίας της με τον μουσικό συνθέτη Dom Bouffard, τον εικαστικό καλλιτέχνη Charles Sandison και την Ελευθερία Ντεκώ της οποίας η δουλειά στο σχεδιασμό φωτισμών συμβάλλει σημαντικά στη εικαστική διαμόρφωση του χώρου. Μια δουλειά, work-in-progress, που ξεκίνησε στο Watermill Center (Ν. Υόρκη) το καλοκαίρι του 2013, με το ανθρώπινο σώμα να λειτουργεί σαν κινούμενος καμβάς σε ένα ατελείωτο ταξίδι ρυθμών, φωτός και ηχοχρωμάτων. Ας πάρουμε μια γεύση της νέας αυτής δουλειάς την οποία σίγουρα θα εντάξουμε στον φετινό προγραμματισμό των παραστάσεων που θα παρακολουθήσουμε στην Πειραιώς 260!
Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Culturenow.gr: Η αυλαία του Φεστιβάλ Αθηνών ανοίγει με την παράσταση «Stations». Πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα σας δουλειά. Πώς γεννήθηκε η ιδέα και πώς προέκυψε ο τίτλος;
Μαριάννα Καβαλλιεράτου: Η ιδέα γεννήθηκε ακριβώς πριν ένα χρόνο μετά από αυτοσχεδιασμούς και παιχνίδια πάνω στο θέμα της προηγούμενης δουλειάς μου! Πάνω σε ένα “λάθος” σε μια στιγμή που ήμουν “εκτός θέματος” (γέλια!!!) βρήκα το κινητικό λεξιλόγιο της νέας δουλειάς! Ο τίτλος “stations” είναι καθαρά αφηρημένος αλλά θα μπορούσε να έχει και την κυριολεκτική του μετάφραση ως οι σταθμοί μιας ατελείωτης και επαναλαμβανόμενης πορείας. Προτιμώ να μου ΠΕΙ ο θεατής ΤΙ είναι αυτό που βλέπει παρά να του το ΠΩ εγώ.
Cul.N.: Ποια είναι η συμβολή της μουσικής και της εικαστικής δημιουργίας στην παράσταση; M.K.: Η μουσική είναι καθοριστική στη συγκεκριμένη δουλειά, δημιουργώντας ακουστικούς “χώρους” στον θεατή και είναι σε διάλογο με την κίνηση, άλλωστε θα είναι και ζωντανή επί σκηνής, όπως και το εικαστικό έργο, θα έχει κάποια αυτοσχεδιαστικά σημεία. Το εικαστικό έργο, αν και είναι στο θέμα της παράστασης θα μπορεί να λειτουργήσει και πιο αυτόνομα. Δίχως αυτό να σημαίνει πως θα είναι απλά διακοσμητικό ή σκηνικό.
Cul.N.: Ποια είναι τα θετικά και ποια ενδεχομένως τα εμπόδια σε μια work-in-progress δουλειά; Πώς θα περιγράφατε το ταξίδι της δουλειάς που ξεκίνησε στο Watermill Center (Ν. Υόρκη) το καλοκαίρι του 2013 και συνεχίζεται στο Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι του 2014;
M.K.: Μια δουλειά σε εξέλιξη είναι πάντα σε εξέλιξη! Θα μπορούσε να είναι το παπούτσι που μεγαλώνει μαζί με το πόδι. Είναι πάντα το ίδιο παπούτσι, αλλά ακολουθεί το πόδι. Είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που αλλάζουμε και προσαρμοζόμαστε συνέχεια. Αν ξεκινούσα αυτή την δουλειά τώρα, από την αρχή, θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Cul.N.: Πρόκειται για μια ανθρωποκεντρική παράσταση; Πώς ο άνθρωπος συνδιαλέγεται και ισορροπεί ανάμεσα στην κίνηση, τη μουσική και το εικαστικό περιβάλλον;
M.K.: Πρόκειται για συνδιαλλαγή και των τριών, δεν είναι ο άνθρωπος το επίκεντρο, είναι μια συλλογική λειτουργία.
Cul.N.: Πείτε μας λίγα λόγια για την ομάδα klokworks, τη δημιουργία της, την πορεία της μέχρι τώρα και τους στόχους της.
M.K.: Η ομάδα klokworks ξεκίνησε το 2010 και το “stations” είναι η τέταρτη δουλειά μας. Οι συνεργάτες δεν είναι πάντα οι ίδιοι και είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες με διεθνείς καλλιτέχνες, άλλωστε με την επιρροή του Watermill center οι γνωριμίες και οι συναντήσεις με καινούριους καλλιτέχνες είναι αναπόφευκτες και πάντα μοναδικές. Ο στόχος μας είναι να ταξιδέψουμε περισσότερο στο εξωτερικό.
Cul.N.: Το Φεστιβάλ Αθηνών αποτελεί ένα γνώριμο για εσάς πεδίο. Ένα πεδίο φιλόξενο για τη σύγχρονη ελληνική σκηνή του χορού γενικότερα. Πόσο σημαντική είναι η συμβολή του στην γνωριμία ενός μεγαλύτερου κοινού με την τέχνη του χορού και τι προσφέρει σε σχέση με την επικοινωνία των καλλιτεχνών του χορού με το ελληνικό κοινό.M.K.: Το Φεστιβάλ Αθηνών δίνει πραγματικά ευκαιρία στους συνεργάτες του να δημιουργήσουν. Είναι επίσης ένα φεστιβάλ πολλαπλών γούστων και αισθητικών. Αυτό βοηθάει το κοινό να εξοικειωθεί με καλλιτέχνες και σχήματα όλων των ειδών. Στη συμμετοχή που είχε η ομάδα klokworks το 2012, ήρθε στην παράσταση μια παρέα από μεσήλικες οι οποίοι δεν μας ήξεραν και δεν είχαν και καμία σχέση με τον χορό και με μεγάλο ενδιαφέρον έμειναν στο ωραίο μπαράκι της Πειραιώς μετά την παράσταση να μας συγχαρούν και να συζητήσουμε για το έργο. Αυτό είναι το κοινό που θέλουμε να αγαπήσει τον ελληνικό χορό. Όχι μόνο τους ανθρώπους που ασχολούνται με το χορό, ή τους συγγενείς μας ή τους κριτικούς! Στο εξωτερικό το κοινό “ρισκάρει” περισσότερο να πάει σε μια παράσταση την οποία δεν γνωρίζει.
Cul.N.: Κλείνοντας, πείτε μας μία φράση, μία στιγμή ή μία αίσθηση από τη συνεργασία σας με τον Μπομπ Ουίλσον που «κρατάτε» μέσα σας συνειδητά ή ασυνείδητα.
Μ.Κ.: «Εκεί που πιστεύεις κι είσαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι πρέπει να πας δεξιά… πήγανε αριστερά».
Φωτογραφίες:
Πορτρέτο: Alessandro Giaccalone
Photo stations: Charles Sandison
- H παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη των οργανισμών ΝΕΟΝ και OUTSET Greece, της Gallery Bernier/Eliades και του Watermill center.
Θα δούμε το «Stations», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στην Πειραιώς 260 (Κτίριο Ε), 1 και 2 Ιουνίου. Περισσότερες πληροφορίες: www.greekfestival.gr