Πως μεταμορφώνεται στα χέρια ενός παιδιού ένα κατά τα αλλά συνηθισμένο φαινομενικά παιχνίδι; Και πως θα ανοίξουν κόσμοι ολόκληροι τελικά μέσα από αυτό;

Ένα παραμύθι που είναι γραμμένο το 1816 γίνεται αφορμή να μιλήσουμε για την αγάπη και τη γενναιοδωρία, το θάρρος και τη γενναιότητα, αλλά και την ικανότητα των ανθρώπων να μπορούν να δουν με την καρδιά τους. Η παράσταση βασίζεται στην κλασική ιστορία του Έρνεστ Τέοντορ Αμαντέους Χόφμαν «Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών» και κρατώντας κάποιους από τους βασικούς άξονες διασκευάστηκε για παιδιά μικρής ηλικίας. Η ιδέα για αυτή την παράσταση γεννήθηκε μέσα από τα εργαστήρια που δουλεύω με τα παιδιά. Κρατώντας κάποια από τα βασικά πρόσωπα του έργου που είναι καθοριστικά για την έκβαση της ιστορίας, γεννήθηκε στο μυαλό μου η συγκεκριμένη διασκευή.

Η δίκη μου ανάγνωση εστιάζει και σε κάτι ακόμη, που θεωρώ σημαντικό να ειπωθεί και να ακουστεί σε αυτές τις τόσο τρυφερές ηλικίες: πως φαντάζεται κανείς τον εαυτό του μέσα στον κόσμο; Πως βρίσκει τη θέση του σε αυτόν;

Τα όνειρα μας πολύ συχνά καθορίζουν το μέλλον μας. Όλοι έχουμε όνειρα, που όμως δεν τα αφήνουμε να γίνουν πραγματικότητα, ίσως γιατί πρώτοι εμείς αμφιβάλουμε για αυτά. Ίσως πάλι γιατί το περιβάλλον στο οποίο έτυχε να μεγαλώσουμε δεν συμφωνεί και πολύ μαζί τους. Και έτσι καταλήγουμε να ονειροπολούμε πάνω σε αυτά, με κίνδυνο να τα κλείσουμε σε ένα συρτάρι και να ξεχαστούν, ξεχνώντας έτσι ότι μπορούμε να τα ακολουθήσουμε και γιατί όχι να τα κάνουμε πραγματικότητα. Τα παιδιά συνηθίζουν να τα ζουν μέσα από το παιχνίδι. Είναι κάτι που τα κρατάει σε εγρήγορση και τα ενδυναμώνει. Φαίνεται όμως, πως στο δρόμο για την ενήλικη ζωή μας πολύ συχνά απομακρυνόμαστε από αυτά, αν δε βρούμε κάτι που να μας κρατά σε επαφή με τον εαυτό μας.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Ο δικός μου τρόπος να με ξαναβρίσκω είναι μέσα από την τέχνη και ειδικότερα μέσα από το θέατρο. Ταξιδεύω με τη φαντασία μου και δημιουργώ ονειρικά τοπία και κόσμους που με βοηθούν να καταλαβαίνω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου και τον κόσμο, μου δίνει δύναμη να πορεύομαι στην ενήλικη ζωή μου.

Δυστυχώς ζούμε σε έναν κόσμο που τρέχει με αδυσώπητους ρυθμούς και κουβαλά πολλά αρνητικά συναισθήματα. Πολύ συχνά αποφεύγουμε να δούμε τι συμβαίνει στην καθημερινότητα των παιδιών, ίσως γιατί αυτό θα μας φέρει αντιμέτωπους με μια προσωπική ευθύνη και αυτό είναι κάπως άβολο. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι δύο κόρες μου λειτουργούν σαν καμπανάκι. Είναι εκεί και μου υπενθυμίζουν όλα αυτά που μου ξεφεύγουν καθημερινά. Ερχόμενη κοντά τους συνειδητοποιώ τις δυσκολίες τους σε σχέση με την κοινωνία μας, συντονίζομαι μαζί τους και παίρνω θέση.

Τα παιδιά στην παράσταση έρχονται σε επαφή με μεγάλο μέρος από το έργο του Τσαϊκόφσκι που ακούγεται ζωντανά στο πιάνο καθόλη τη διάρκεια του έργου.

Σκοπός της παράστασης είναι μέσα από το έργο οι μικροί θεατές να βιώσουν μια σειρά από εικόνες, ήχους και αλλά συναισθήματα και να ταξιδέψουν με την φαντασία τους σε κόσμους που εκείνοι επιθυμούν και να δημιουργήσουν τις δικές τους ιστορίες. 

Η ιστορία με του Καρυοθραύστη ξεκινάει για δεύτερη χρονιά το ταξίδι της, φέρνοντας πάλι μαζί της καινούριους κόσμους προς ανακάλυψη, για όσους αποφασίσουν να συνταξιδέψουν μαζί της…

Η διαδραστική μουσική θεατρική παράσταση «Το Όνειρο ενός Καρυοθραύστη» ξεκινά αυτή την Κυριακή 24 Νοεμβρίου και για κάθε Κυριακή έως τις 22 Δεκεμβρίου στις 12:00 στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη.

Διαβάστε επίσης:

Το Όνειρο ενός Καρυοθραύστη, από την ομάδα thea-tree στο Ίδρυμα Θεοχαράκη