Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι με ρωτάνε «που τη βρίσκω τόση αισιοδοξία» και «γιατί έχω διαλέξει να βλέπω τα πράγματα τόσο θετικά»…
Στην αρχή έψαχνα την απάντηση στα παιδικά μου χρόνια. Τότε, όπως και τώρα, υπήρχε τόση αγάπη στην οικογένεια που δεν θέλαμε τίποτα άλλο στον κόσμο για να νιώθουμε ευτυχισμένοι για όλη μας τη ζωή. Μόνο υγεία. Αυτό μόνο. Και όσο την είχαμε δεν χρειαζόμασταν τίποτα άλλο. Έτσι ό,τι εμφανιζόταν επιπρόσθετα στη ζωή μας… το βλέπαμε ως ένα ανεκτίμητο δώρο. Από τα πιο απλά και χαζά πραγματάκια μέχρι τα πιο σημαντικά. Όταν λοιπόν έχεις μεγαλώσει με αυτές τις σκέψεις είναι αδύνατο να μη νιώθεις ευγνωμοσύνη καθημερινά για το κάθε τι μικρούλι που κάνει την εμφάνισή του και στολίζει τις μέρες σου. Και όλα τα άσχημα, σου φαίνονται μηδαμινά. Και τίποτα δεν αρκεί για να σε πληγώσει πραγματικά.
Ύστερα όμως κάθισα και σκέφτηκα και αναρωτήθηκα «Δηλαδή πρέπει να έχεις μεγαλώσει σε μία ευτυχισμένη οικογένεια για να βλέπεις τη ζωή σου θετικά;». Ε, και εκεί κάπου, μου ήρθε η επιφοίτηση. Και νομίζω πως άθελά μου βρήκα τη λύση για μια πιο χαρούμενη ζωή. «Γιατί λοιπόν έχω διαλέξει να κάνω πάντα θετικές σκέψεις;». Μα γιατί είναι το πιο εύκολο και ανάλαφρο πράγμα στον κόσμο!
Σκεφτείτε το. Τι είναι πιο εύκολο για την ανθρώπινη ψυχή; Να αγχώνεσαι, να φοβάσαι για το μέλλον, και να είσαι καχύποπτος με τους ανθρώπους που γνωρίζεις; Ή να χαμογελάς και να σκέφτεσαι πως όλα μπορείς να τα καταφέρεις αρκεί να το θες πραγματικά; Εξάλλου τι κακό μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος σκεπτόμενος θετικά; Ε, άντε να πέσει έξω και να μην πετύχει κάποιους στόχους του, άντε να απογοητευτεί από κάποιους ανθρώπους… Ε και; Τι έγινε; Τίποτα δεν έγινε. Ενώ αν σκέφτεται αρνητικά, πάλι έχει τις ίδιες πιθανότητες να πέσει έξω. Το κακό όμως σε αυτή την περίπτωση είναι κυρίως το ότι όλο αυτό το διάστημα που θα κάνει αρνητικές σκέψεις θα αισθάνεται καταπιεσμένος γιατί δεν θα μπορεί να απολαύσει τη ζωή του όπως θα ήθελε. Και θα έχει χάσει κάθε μικρή στιγμή ευτυχίας και ελευθερίας που θα μπορούσε να ζήσει.
Αυτός ο συλλογισμός, όσο επιφανειακός και αν ακούγεται, αισθάνομαι πως μέσα του κρύβει μέσα πολλές ευκαιρίες για χαμόγελα. Και να πω κάτι; Εντάξει μπορεί να πέφτω και έξω. Αλλά δεν χάνει και τίποτα κανείς να κάνει μια μικρή δοκιμή για λίγο καιρό και να πει ότι θα ζήσει χωρίς άγχος, με χαμόγελο, μόνο με θετικές σκέψεις και χωρίς να φοβάται τίποτα για το μέλλον. Γιατί έχουμε την τάση να νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για όλα τα κακά που συμβαίνουν στον κόσμο. Όμως δεν καταλαβαίνουμε ότι για να φτιάξουμε τον κόσμο, πρέπει πρώτα να φτιάξουμε έναν ευτυχισμένο μικρόκοσμο. Και όταν οι ευτυχισμένοι μικρόκοσμοί μας αρχίσουν και ενώνονται… τίποτα δεν θα μπορεί να μας σταματήσει.
Info: Η Μαριέττα Φαφούτη ξεκίνησε μουσική στα 15 της. Έχει γράψει μουσική για ταινίες, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές παραγωγές, διαφημίσεις, θεατρικές παραστάσεις και μιούζικαλ κ.α.. Το φθινόπωρο του 2010 κυκλοφόρησε ο πρώτος της προσωπικός δίσκος, «Try A Little Romance», από την Inner Ear, ένα ντεμπούτο με τραγούδια και στίχους που έχει γράψει και ερμηνεύει η ίδια και σε παραγωγή του Ottomo. http://www.mariettafafouti.com/
Photo: Antonis.
