Η Μάριον Ιγγλέση παρουσιάζει ένα σεξουαλικό τοπίο/σύμπαν στο οποίο τα πάντα διαστρέφονται από την τυχαία κίνηση της επιθυμίας και της τέχνης. Το εικαστικό χέρι αδιάσπαστα και ενστικτωδώς σχεδιάζει την πέτρα, το στερεό κατασκεύασμα που αψηφά τα όρια του φύλου, του είδους, της αφήγησης και του χρόνου. Οι πέτρες συσσωρεύονται, οι δομές τους επαναλαμβάνονται, πολλαπλασιάζονται, μεγαλώνουν, επεκτείνονται, εποικίζονται και διεισδύουν.
Η πέτρα ως σύμβολο παραπέμπει αναπόφευκτα στη διαλεκτική της στάσης και της κίνησης. Ωστόσο, η σύνθεση ή η κάθαρση προκύπτει μόνο από την αίσθηση ή το συναίσθημα της απόσπασης από την καθημερινή συνείδηση, δηλαδή, από την έκσταση που περιεργάζεται η εικαστικός στο αμφίσημο παιχνίδι που καταστρώνει ως μια άλλη Σίβυλλα.
Η Ιγγλέση εισάγει, κατά κάποιο τρόπο, μια «νέα» εικαστική γλώσσα πειραματιζόμενη με τη στατικότητα του μέσου της ζωγραφικής. Ιδιότυπες σημειώσεις, σχέδια, κινούμενα σχέδια οργανώνουν τη σκέψη της Μάριον καθώς βρίσκει χωρικές διαμορφώσεις, την ατμόσφαιρα, το συνδυασμό μη-χρωμάτων ή το λεξιλόγιο του κόσμου που εξερευνά. Η διερεύνηση της κίνησης που ενυπάρχει στα υλικά που χρησιμοποιεί, η χρήση εύπλαστων ποιοτήτων και η σχέση ρευστότητας και φόρμας, πλαστικότητας και σχεδίου είναι το κύριο καλλιτεχνικό μέλημα. Αψηφώντας τους περιορισμούς των αυστηρών δομών, το έργο της Ιγγλέση αποκαλύπτεται διευρυμένο και φαίνεται να επιτρέπει πολλές ερμηνείες, ενώ εστιάζει στη δράση του σώματος ως εμπειρίας, αλλά κυρίως ως αναπαράστασης.
«Η Πέτρα της Σίβυλλας», με την αμφισημία της, πραγματεύεται εκφάνσεις της σύγχρονης σεξουαλικότητας μέσα από ένα πρίσμα και με χιούμορ που αντιστέκεται στις συμβολικές αρχές της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων. Η πλαστικότητα στο έργο της Ιγγλέση γίνεται μια (φεμινιστική) μηχανή επιθυμίας. Το σχέδιο μια προσθετική συσκευή που μεσολαβεί στα ίχνη της σωματικότητας, της φαντασίας, της αποστροφής και της ευχαρίστησης. Το «σκηνικό» είναι η ίδια η διαμεσολαβούμενη ανταλλαγή, η σπασμένη άρθρωση και η ύπαρξη ενός γυναικείου και ενός ανδρικού σώματος. Τα αναπαραγωγικά όργανα, όπως οι σύντροφοι και τα φύλα, διαμορφώνουν το ένα το άλλο. Το σεξ είναι έμφυτο. Το σεξ δεν είναι πράξη, είναι διάθεση, είναι τέχνη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Επιμέλεια – Κείμενο: Δρ. Σωζήτα Γκουντούνα
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Μάριον Ιγγλέση
Η Μάριον Ιγγλέση γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική λογοτεχνία και έκανε Μεταπτυχιακό (M.F.A.) στη σκηνογραφία θεάτρου στο Brandeis University (Βοστόνη, 1986-89). Εργάστηκε ως σκηνογράφος στη Νέα Υόρκη, στην Αθήνα και στο Παρίσι, στο θέατρο, στην όπερα, στον κινηματογράφο και στη διαφήμιση έως το 2003. Από το 2005 έως το 2009 ήταν υπεύθυνη για τη διοργάνωση και την επιμέλεια εκθέσεων στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 2014 πήρε πτυχίο από τη σχολή Καλών Tεχνών του Α.Π.Θ. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
* Σύμφωνα με τα υποχρεωτικά μέτρα προστασίας αποφυγής της διασποράς του Covid-19, παρακαλούμε να κρατήσετε 2 μέτρα απόσταση από άλλους επισκέπτες και υπενθυμίζουμε πως η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική κατά την διάρκεια της επίσκεψης σας. Με βάση τα νέα κυβερνητικά μέτρα για την καταπολέμηση της Covid-19, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι για την είσοδό σας στη γκαλερί είναι απαραίτητη η επίδειξη: πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης είτε αρνητικού Rapid / PCR test με ισχύ 48 ωρών, & δελτίο ταυτότητας.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Μάριον Ιγγλέση. static ecstatic εγκατάσταση, πηλός Stoneware