Μάριος Ιωάννου: Αναζητώντας από το κοινό ανθρωπιά στο «Tea Ceremony Devised»

Υπάρχουν περίπου 30.00.000 σκλάβοι σε όλο τον κόσμο εκ των οποίων υπολογίζεται πως 5.000.000 είναι παιδιά. Βρίσκονται σε εργοστάσια σε ορυχεία, σε αγροκτήματα, σε σπίτια, πίσω από κλειστές πόρτες σε πλούσιες και φτωχές χώρες. Χρυσός και διαμάντια από την Αφρική, γαρίδες από την Ασία, λουλούδια, σοκολάτες, καφές και τσάι και άλλα χίλια δυο καλά. Πολλά από αυτά τα φοράμε ή τα γευόμαστε.

Ένα απόγευμα μια ”τυχαία” μου συνάντηση με την ζοφερή αυτή πραγματικότητα στο διαδίκτυο με γράπωσε βαθιά. Μου προκάλεσε φρίκη η συνειδητοποίηση πως τυφλά συμμετέχω στην εκμετάλλευση των ”άτυχων ”της γης και στην παγκόσμια ανισορροπία Αν ήμουν ακτιβιστής θα την έστηνα έξω από ένα εμπορικό κέντρο και ίσως να ξεκινούσα απεργία πείνας. Ποιός ξέρει…

Το μοιράστηκα με τον σκηνοθέτη και δραματουργό της παράστασης Achim Wieland με τον οποίο εδώ και χρόνια αποτελούμε τους SRSLY-yours Εnesemble (σύνολο δημιουργών που φτιάχνουμε παραστάσεις devised theater με στόχο να βάζουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο για τα διάφορα ζητήματα που μας περιβάλλουν) Η τελευταία μας θεατρική περιπέτεια ”The Fear Industry” ξεκίνησε από την ανάγκη να μιλήσουμε για τον φόβο ως μέσο της εξουσίας να ελέγχει τον κόσμο.

Η ιδέα να ειπωθούν οι αλήθειες μέσα από μια Ιαπωνική τελετή τσαγιού γεννήθηκε αβίαστα. Ήρθε σαν μια συνάντηση που ετοιμαζόταν για χρόνια σε ένα επίπεδο πιο πάνω από το ‘ορατό’. Η τελετή τσαγιού μας θα ήταν μια κομψή και ευγενική τελετή που ανατρέπεται με μεταξωτή βαρβαρότητα αναζητώντας από το κοινό ανθρωπιά.

Μπήκαμε στη Στέγη Σύγχρονου Χορού στη Λεμεσό. Στην πρώτη πρόβα ήμασταν αμήχανοι, σε ένα φωτεινό στούντιο, άδειο από λέξεις και εικόνες. Ξέραμε μόνο πως αναζητούμε μια Γκέισα που φτιάχνει ένα γλυκόπικρο τσάι για τους συνδαιτυμόνες της. Αυτοσχεδίαζα για ώρες απενοχοποιημένος από τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Ο Achim καθοδηγούσε, μάζευε υλικό, έκοβε, έραβε και ξανά απ’ την αρχή. Τα βράδια βλέπαμε τελετές τσαγιού, ταινίες του Κουρασάβα, ντοκιμαντέρ για γκέισες. Δίναμε τροφή στο νου και στην ψυχή για να έχει η πρόβα υλικό να εξελίσσεται. Το στούντιο σιγά σιγά γέμισε με θρύλους και παραδόσεις από Ιαπωνία, παιδάκια να μαζεύουν κακάο και καουτσούκ σε άθλιες συνθήκες, Ζεν κήπους, γυναίκες θύματα πορνογραφίας, κερασιές σε Ιαπωνικά τοπία, αλυσοδεμένους σκλάβους σε παζάρια, ήχους από σαμισέν. Ένα χάος από αντιθέσεις που έπρεπε να δεθούν αρμονικά σε μια κομψή τελετή.

Το να μιμηθώ έστω λίγο τη σωματικότητα μιας Γκέισας είναι μεγάλη πρόκληση για μένα. Πως να τα καταφέρω με μια τόση αυστηρή και αφαιρετική φόρμα; Είχα την τύχη να έχω στο πλάι μου πολύτιμους συνεργάτες που με καθοδήγησαν. Τον Αλέξη Βασιλείου (κινησιολόγος και χορογράφος της παράστασης) και την Zuiou Shinozuka (δασκάλα παραδοσιακών χορών, Κιότο) Για έξι μήνες ”ράβαμε” τον ρόλο. Σαν να ράβαμε ένα κιμονό φτιαγμένο από λέξεις, παύσεις, ανάσες, βλέμματα, βεντάλιες που δακρύζουν και που χαμογελούν, βήματα που άλλοτε πατούν στη γη και άλλοτε στον αέρα. Το κιμονό για να φορεθεί από το σώμα το σχεδίασε η αγαπημένη μου από τα χρόνια στην Αθήνας Ιωάννα Τσάμη. Η περούκα χτενίστηκε περίτεχνα από τον Μάριο Νεοφύτου και η Γκέισα Κικουνοχάνα, που σημαίνει ανθισμένο χρυσάνθεμο, βγήκε και είπε τον πόνο ανθρώπου και Θεού σε σκηνές θεάτρου στον κόσμο. Ανυπομονώ να ”σερβίρω” ενέργεια από αγάπη καμωμένη με στόχο την αγάπη στην Αθήνα. Ευχαριστώ το υπέροχο BIOS για την αφορμή αυτή.

Βιογραφικό

Ο Μάριος Ιωάννου γεννήθηκε στην Κύπρο. Αποφοίτησε από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σημαντικές του στιγμές στο Θέατρο Πυλάδης και Αγγελιοφόρο’ στην «Ιφιγένεια στην Χώρα των ταύρων»’ (σκην. Α. Κοκκίνου), Δρ. Γουίλαρντ στη «Μικρή μας πόλη» (σκην. Σταμάτης Φασουλής), Ποπρίτσιν από το «Ημερολόγιο ενός τρελού» (σκην .Σ. Χαραλάμπους)  Στον κινηματογράφο συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τον με τους Ν. Κούνδουρο, Ρ. Χαραλαμπίδη, Α. Κόκκινο, Μ. Λάφη. Το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο Α’ αντρικού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το «Κalabush» των Α. Φλωρίδη και Θ. Νικολαίδη. Για την ερμηνεία του στο «Fish n Chips» του Η. Δημητρίου διακρίθηκε στο Φεστιβάλ «Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρου». Με τον δραματουργό και σκηνοθέτη Achim Wieland δημιούργησαν το σύνολο SRSLY_yours. Έχουν περιοδεύσει με τον «Βόυτσεκ» και «The Fear Industry» (επινοημένο κείμενο) σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Το 2017 έγραψε και σκηνοθέτησε για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα Πάφος 2017 το «Uniting the Mediterranean sea». Το «Tea Ceremony» βραβεύτηκε ως καλύτερη παράσταση στο Milano Fringe.