Από τον Μπάμπη Βασιλειάδη
Ξεκίνησα με μουδιασμένη διάθεση προς το Fuzz λόγω των γεγονότων της αυτοκτονίας του Δημήτρη Χριστούλα στο Σύνταγμα. Ανέμενα όμως ότι η παρουσία του Mark Lanegan θα μου έφτιαχνε κάπως το κέφι. Εξάλλου είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ενεργεία rock τραγουδιστές της τελευταίας εικοσαετίας και από τους πολύ αγαπημένους του ελληνικού κοινού, κάτι που με έκανε σίγουρο ότι η προσέλευση του κόσμου θα ήταν μεγάλη. Και όντως έτσι ήταν. Η επιλογή των Illegal Operation για το άνοιγμα του Live ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.
Ταιριαστός ήχος με το main act, γνωστοί στο αθηναϊκό κοινό, και με καινούριο δίσκο στις αποσκευές τους (The 3rd Eye, Innear Ear). Ανέβηκαν λίγο πριν τις δέκα στην σκηνή και ξεκίνησαν με το ατμοσφαιρικό “You should be loved”. Αμέσως κέρδισαν την προσοχή του κόσμου αλλά, δυστυχώς για αυτούς, κυρίως, αλλά και για εμάς, η βραδιά δεν θα κυλούσε όσο ωραία ξεκίνησε.
Τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο κιθαρίστας της μπάντας Στάθης Ιωάννου με τον ενισχυτή του, ήταν τόσα που δεν επέτρεψαν στο συγκρότημα να συνεχίσει και μετά από τρία κομμάτια σχεδόν χωρίς την βασική ηλεκτρική κιθάρα, αποχώρησαν. Κρίμα, πολύ κρίμα, ξέροντας πόσο δύσκολο είναι για μια ελληνική μπάντα, να παρουσιαστεί η ευκαιρία να παίξει μπροστά σε τόσο κόσμο. Μετά τις αλλαγές του εξοπλισμού πάνω στην σκηνή, έφτασε η ώρα του κυρίου Lanegan.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η αφορμή για την ζωντανή εμφάνιση του στην Αθήνα είναι η κυκλοφορία του δίσκου “Blues Funeral”, έναν μέτριο δίσκο γι’ αυτά που μας έχει συνηθίσει, αλλά πάντα με την προσωπική του ταυτότητα και σφραγίδα. Η μπάντα ξεκίνησε με το “Gravedigger’s Song” χωρίς όμως να βγάζει την ένταση και την ενέργεια που νιώθεις ακούγοντας το από τον δίσκο. Επίσης ο ήχος ήταν τόσο μουντός που δεν σου επέτρεπε να ξεχωρίσεις τί στην ευχή έπαιζε ο κάθε μουσικός… Μόνο τα τύμπανα ήταν ευδιάκριτα. Και δυστυχώς το πρόβλημα του ήχου συνεχίστηκε σε όλη την διάρκεια του live.
Όσο πιο μπάσες ήταν οι περιοχές των συχνοτήτων που έπαιζαν, τόσο πιο θόλο ήταν αυτό που άκουγες. Υπήρχαν στιγμές που δεν καταλάβαινες καν τι τραγουδούσε ο Lanegan! Όσοι έχετε δει παλιότερα τον Mark Lanegan σε συναυλίες που έχει δώσει ή ακόμα και μέσω του διαδικτύου, θα είναι περιττό να σας πω ότι από την στιγμή που βγήκε στην σκηνή μέχρι και την αποχώρηση του , δεν ξεκόλλησε από το μικρόφωνο που το είχε πιάσει με τον μοναδικό του τρόπο. Οι φορές που ευχαρίστησε τον κόσμο με λόγια μετά το τέλος των κομματιών, ήταν και οι στιγμές που γινόταν χαμός από κάτω, ξέροντας πόσο μετρημένος και λιγομίλητος είναι, όταν είναι πάνω στην σκηνή.
Το live δεν χρήζει δάφνες ποιότητας σε καμία περίπτωση για θέματα ήχου, αλλά και ως προς την επιλογή του playlist που έδινε προτεραιότητα στα πιο αργά κομμάτια, με αποτέλεσμα και ο κόσμος από κάτω να είναι σαν υπνωτισμένος.
Πιστεύω πως και ο ίδιος ο Lanegan δεν πρέπει να ήταν ευχαριστημένος με τον ήχο, αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω ότι μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά live αποχώρησε μαζί με την μπάντα του από την σκηνή. Αν προσθέσετε σε αυτό ότι το encore του ήταν μόνο το “Methamphetamine Blues” ενώ σε όλη την περιοδεία έπαιζε τρία κομμάτια για κλείσιμο, τότε μάλλον θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι σαν να βιαζόταν να τελειώσει. Ελπίζω να του και να μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναβρεθούμε, κάτω από καλύτερες συνθήκες την επόμενη φορά.
Playlist
• Gravedigger’s Song
• Sleep With Me
• Hit The City
• Wedding Dress
• One Way Street
• Resurrection Song
• Wish You Well
• Gray Goes Black
• Deep Black Vanishing Train
• Quiver Syndrome
• One Hundred Days
• Creeping Coastline Of Lights
• Riot In My House
• Ode To Sad Disco
• St. Louis Elegy
• Tiny Grain Of Truth
• Methamphetamine Blues