Ως χορεύτρια-performer έχω εκπαιδευτεί πάνω στις τεχνικές release technique, Physical Dance Theater, Αυτοσχεδιασμός και Contact Improvisation. Αναζήτηση αυτών των τεχνικών είναι η «ανακάλυψη του βάρους του σώματος και ο ρόλος που παίζει στην κινητική συμπεριφορά». Αντιστρέφοντας όλο αυτό, μπαίνω σε ένα παιχνίδι της ύπαρξης ή μη του σωματικού βάρους. Αυτό σαν διαδικασία είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση.
Βάρος, χρόνος, ένταση και έκταση του χρόνου, βάρος του χρόνου, κατεύθυνση του χρόνου, συμπύκνωση του βάρους. Δουλεύοντας πιστεύω όλο και περισσότερο ότι όλα συνυπάρχουν, κατασκευάζουν και κατασκευάζονται μέσα στον άξονα. Το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι εγώ είμαι ο χρόνος, εγώ είμαι το βάρος, εγώ είμαι ο άξονας. Η διαχείριση, λοιπόν, όλων αυτών των στοιχείων χαρακτηρίζουν την κινητική μου συμπεριφορά.
Όμως πάντοτε επιστρέφω στο ίδιο ερώτημα:
Τι είναι χορός;
Είναι μια αισθητική πράξη;
Είναι μια διάθεση επικοινωνίας με τον εαυτό μας, τους άλλους και το χώρο;
Είναι μια πρωτόγονη ανάγκη να έρθω σε επαφή με το Θείο και τη Φύση;
Είναι προσευχή;
Είναι αλαζονεία;
Είναι Εγώ κι Εμείς;
Είναι τρόπος ύπαρξης;
Μπορεί. Μπορεί να είναι όλα αυτά μαζί.
Ίσως να χορεύω γιατί δεν μπορώ να πετάξω.
Ίσως να γειώνομαι για να πετάξω.
Ίσως να πετάω για να γειωθώ.
Πώς μπορώ, λοιπόν, αποσπασματικά να αποκτήσω γνώση, οι γνώσεις να δημιουργούν απορίες, οι απορίες να μου προκαλούν ανασφάλειες;
Γιατί, λοιπόν, μαθαίνω; Για να οπλιστώ; Για να εξοπλιστώ ή για να αφοπλιστώ και να παραδοθώ σαν παιδί με πίστη σε μια τέχνη τόσο σύνθετη, όσο και απλή, τόσο μεγάλη όσο και ο κόσμος που στερεώνεται σε άξονες, σε χρόνο και στο βάρος των σκέψεών μας και των αισθήσεών μας;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διδάσκω σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Αυτό που με απασχολεί περισσότερο ως δασκάλα χορού είναι ο άνθρωπος και η κίνησή του, την οποία θεωρώ μέρος της κίνησης του σύμπαντος. Οτιδήποτε ανακαλύπτω σε σχέση με τη ζωή, το ανακαλύπτω μέσα από την κίνηση. Το πώς κινούμαστε αντανακλά και επηρεάζει τις διαθέσεις και τα αισθήματα. Η κίνηση επηρεάζει το σώμα, το νου και το πνεύμα, και, αντίστροφα, το πνεύμα και ο νους επηρεάζουν το σώμα και την κίνησή του. Το σώμα είναι το όργανο της κίνησης. Ισορροπεί και κινείται από το κέντρο. Αναπνέει, παρατηρεί, ακούει, βλέπει.
Μελετάω την ενέργεια του σώματος. Το σώμα πρέπει να χρησιμοποιείται με οικονομία, δηλαδή οι άνθρωποι πρέπει να μαθαίνουν να κινούνται χωρίς να ξοδεύουν την ενέργειά τους. Οι φυσικοί ρυθμοί είναι το βασικό μέρος της κίνησης.
Δεν αναζητώ από τους μαθητές μου τις σωστές απαντήσεις για τα προβλήματα που θέτω, αλλά ενδιαφέρομαι για οποιεσδήποτε ατομικές λύσεις ανακαλύπτουν και τους βοηθώ να καταλάβουν τι είναι αυτό που έχουν δημιουργήσει. Ερευνώ τη μέθοδο του τυχαίου και τη θεωρώ πολύ σημαντική, όχι επειδή περιορίζει τον προσωπικό έλεγχο, αλλά επειδή λειτουργεί ως μέσο ανάκλησης στην παράσταση των πρωταρχικών γεγονότων και δομών τη στιγμή της σύνθεσης. Με τη χρήση του τυχαίου, του κολλάζ, της ελεύθερης συνεργασίας, της συνεργατικής επιλογής, της αυτοσυγκέντρωσης, της επανάληψης, των παιχνιδιών, οι ιδέες οι οποίες προκύπτουν περιγράφουν ένα κόσμο φυσικότητας (σωματικότητας), τολμηρής δράσης, ελεύθερης επιλογής, δημοκρατίας, φαντασίας, αυθορμητισμού, αγάπης, διασκέδασης, περιπέτειας.
Δεν υπάρχει πράξη πιο επαναστατική, από το να διδάξεις σε έναν άνθρωπο να αντιμετωπίζει τον κόσμο σαν δημιουργός.
Αυτή η ζωντανή μορφή επικοινωνίας και συμμετοχής του σύγχρονου χορού δίνει στο χορό την λειτουργικότητα του ιερατικού του χαρακτήρα δηλαδή την λειτουργία της δημιουργίας του ανθρώπου .Είναι ίσως στην απόλυτη κυριολεξία της λέξης “Λειτουργία για τον παρόντα χρόνο”.
Info: Η Μαρκέλλα Μανωλιάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Ξεκίνησε να χορεύει με την ομάδα χορού Λάθος Κίνηση του Κ. Μίχου. Έχει συνεργαστεί με τον Α. Φωνιαδάκη, Ι. Πάραλη, ΤΖ. Αργυρίου, Α. Στελλάτου, Σ. Ζάνου, Ν. Καλογεράκη, Α. Παπαδαμάκη κ.α. Από το 2008 συνεργάζεται με το χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ του Κ. Ρήγου. Διδάσκει στην Κ.Σ.Ο.Τ. και αυτήν την εποχή συνεργάζεται με την Πέρσα Σταματοπούλου για το Φεστιβάλ Αθηνών (Ιούνιος 2011).