Πέμπτη απόγευμα, 12 Ιανουαρίου, στον τέταρτο όροφο και χαζεύω μέσα από τα φιμέ τζάμια τη φιμέ Αθήνα. Τα τζάμια αυτά, στα γραφεία όπου εργάζομαι, έχουν ένα ιδιαίτερο σύστημα ώστε να μην ανοίγουν τελείως. Ίσα να μπαίνει αέρας στα «υψίπεδα» της λεωφόρου Συγγρού. Και δεν είναι πολύς…
Από τον Μάρκο Πετρόπουλο
Έχοντας κλείσει ήδη τρεις μήνες απλήρωτοι, κυκλοφορούντα ζόμπι πλέον σε ένα πάλαι ποτέ καλότυχο έντυπο, προσπαθούμε να μαντέψουμε τον καιρό της επόμενης μέρας. Κι όλα δείχνουν βροχή. Μάλιστα, τα πουλιά έξω από το παράθυρο πετούν ιδιαιτέρως χαμηλά, σημάδι κακοκαιρίας. Γιατί σε αυτό το κομμάτι γης, ανάμεσα σε παραταγμένα τσιμεντόκουτα και σφηνωμένες πολυκατοικίες με ανύπαρκτα μπαλκόνια, ίπτανται πουλιά. Μαύρα κατράμι και λιπόσαρκα βέβαια, αλλά κατά σμήνη, να αναζητούν μιαν κάποια κοινή μοίρα. Σημείο συγκέντρωσης και επανασύνταξης τα απότιστα κλαδιά των καχεκτικών δέντρων του περίβολου του Άγιου Σώστη. Ανάμεσά τους κι οι ποντικοί του ουρανού, δεκοχτούρες έτοιμες να καρπωθούν οφέλη – ολίγη πεταμένη τροφή από το απαστράπτον fast food πλησίον του πάρκου. Και, φυσικά, γατιά ετοιμοθάνατα να μοιρολογούν ολονυχτίς, περιμένοντας μια ατυχή πτήση, μια κακοτοπιά, τη (μοιραία για τα πτηνά) στιγμή που θα ξαποστάσουν καταγής. Σκυλιά δε βλέπω, κυκλοφορούν φήμες για το γευστικόν του κρέατός τους…
Κι εγώ απ’ απέναντι, από τα τζάμια του τετάρτου ορόφου, να παρατηρώ τα ζώα αυτά, πτηνά και θηλαστικά, καθώς βραδιάζει να γίνονται ένα με το πηχτό σκοτάδι του χειμώνα. Να κρύβονται, να μάχονται, να επιβιώνουν, να δολοπλοκούν. Σε δύσκολους καιρούς, που μέτρα και σταθμά μπερδεύονται και όρια ηθικής επαναδιαπραγματεύονται και ο βαθμός αυτοδιάθεσης χαλαρώνει και οι ματαιοδοξίες θεριεύουν. Και μάλλον τώρα κοιτώ προς τα μέσα…
Με αφορμή αυτά τα (τουλάχιστον) μελαγχολικά, θυμήθηκα μια σκηνή από μια ταινία και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας.
Στη σκηνή λοιπόν αυτή από την προφητική ταινία του Ρόι Άντερσον «Εσείς οι ζωντανοί» (προβλήθηκε το 2007, πριν ξεκινήσει η μεγάλη οικονομική κρίση στις ΗΠΑ), μια αφράτη γυναίκα γυμνή πάνω στον άντρα της στο συζυγικό κρεβάτι κάνει σεξ μαζί του. Εκείνος, στο τρίλεπτο αυτό μονοπλάνο, κοιτά την κάμερα και μονολογεί τέμνοντας τις ερωτικές κραυγές της συζύγου: «Πήρα ένα γράμμα από την τράπεζα σήμερα… Δεν ήταν ένα ευχάριστο γράμμα, οφείλω να επισημάνω… Κάνω αποταμίευση για τη σύνταξή μου. Για περισσότερα από 16 χρόνια… Μου συνέστησαν να επενδύσω σε κρατικά χρεόγραφα. Και έτσι έκανα… Ό,τι οικονομίες μάζευα παίζοντας (τούμπα) σε κηδείες και στην μπάντα του στρατού τα επένδυσα σε δύο διαφορετικά ομόλογα. Η τράπεζα θεώρησε πως ήταν μια εξαιρετική ιδέα: αν το ένα ομόλογο δεν πήγαινε καλά, το άλλο θα ήταν κερδοφόρο, μου είπαν… Έμαθα σήμερα πως κανένα από τα δύο δεν πήγε καλά. Το αντίθετο… Οι αποταμιεύσεις μου για τη σύνταξη μειώθηκαν κατά 37%, μου είπαν… Ιδιαιτέρως απογοητευτικά νέα, σας λέω… Η τράπεζα συμφώνησε μαζί μου… Μου είπαν πως ήταν ένα ατυχές γεγονός… Μου είπαν πως υπήρξα άτυχος… Συμβαίνουν τέτοια πράγματα μου είπαν… “Μερικές φορές συμβαίνουν ατυχίες”… Φέτος, έχω παίξει 39 φορές στην μπάντα του στρατού μέχρι σήμερα και σε 48 κηδείες… Όλα τα λεφτά τοποθετήθηκαν σε αυτά τα ομόλογα… Μπορούσα να ζω από άλλες συναυλίες… Και τώρα διαπιστώνω ότι η σύνταξή μου θα είναι πολύ μικρότερη… Χάθηκαν πολλά από τα λεφτά μου… Είναι πραγματικά μια τραγωδία… Θα σας πω τώρα τι θα συμβεί… Θα χρειαστεί να πουλήσω το αυτοκίνητό μου… Είναι τόσο καταθλιπτικό…». Η γυναίκα έρχεται σε οργασμό, το πλάνο κλείνει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από το παράθυρο της Συγγρού, χαζεύω πάλι τον κόσμο έξω να κινείται ανάμεσα στους συναδέλφους μέσα στα γραφεία που καθρεπτίζονται σ’ αυτό το ίδιο, φιμέ, τζάμι. Δύο κόσμοι, αλλά ίδιοι. Στη στάση του λεωφορείου, στο box δίπλα μου, στο fast food, στα παγκάκια, στην υπόγεια διάβαση. Φιγούρες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, υπάλληλοι που τρέχουν σαστισμένοι, ανήμποροι να διαχειριστούν κρίσεις, παχουλές συζύγους σε οργασμό, ομόλογα σε κατάρρευση, λεπτεπίλεπτες ερωμένες, εργοδότες έκτων ορόφων, διαπλεκόμενους υπογείων, την ίδια τη ζωή, τις παρενέργειές της: «Ξηροστομία, θαμπή όραση, δυσκοιλιότητα, καταστολή, ορθοστατική υπόταση, διαταραχές στύσης, διαταραχές της εκσπερμάτισης, ελάττωση της libido, ανοργασμία, αύξηση του βάρους, αϋπνία, ναυτία, εμετός και αλλεργικές αντιδράσεις, placebo, σπάνια θάνατος». Σπάνια…
*Ο Μάρκος Πετρόπουλος είναι δημοσιογράφος και τα τελευταία τέσσερα χρόνια εργάζεται στον Κόσμο του Επενδυτή