ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ, 1982. Η στρατιωτική δικτατορία διανύει τους τελευταίους μήνες της και προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία με τον Πόλεμο των Φώκλαντ. Το Εθνικό Κολέγιο του Μπουένος Άιρες, το ίδρυμα όπου εκπαιδεύεται η ελίτ, είναι ένα μέρος όπου κυριαρχεί η πειθαρχία, ο φόβος και η καταπίεση.
Η εικοσάχρονη Μαρία Τερέσα, άρτι προσληφθείσα επιμελήτρια του κολεγίου, καλείται να γίνει το αόρατο βλέμμα που θα ελέγχει τα πάντα χωρίς το ίδιο να γίνεται αντιληπτό. Καθώς η πλοκή ξετυλίγεται, η Μαρία Τερέσα, εγκλωβιζόμενη όλο και περισσότερο σ’ αυτόν τον κόσμο των άτεγκτων κανόνων, οδηγείται στην τουαλέτα των αγοριών του κολεγίου, όπου παραμονεύει προκειμένου να συλλάβει επ’ αυτοφώρω τους μαθητές που καπνίζουν. Έτσι όμως έρχεται αντιμέτωπη με τις δικές της καταπιεσμένες επιθυμίες και φαντασιώσεις και στην πορεία μετατρέπεται από θύτης σε θύμα ενός ανελέητου ελεγκτικού μηχανισμού.
Ο Μαρτίν Κόαν, με μια αφήγηση αυστηρή και ψυχρή, κατασκευάζοντας μια γλώσσα που συχνά προκαλεί μια αίσθηση ανοίκειου, αποτυπώνει με ενάργεια τη διείσδυση του φόβου και μιας σαδιστικής ηθικής στην καθημερινότητα των ηρώων του. Το μυθιστόρημα απέσπασε το 2007 το πολύ σημαντικό στον ισπανόφωνο κόσμο Βραβείο Herralde, ενώ λίγα χρόνια αργότερα η ιστορία μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με τον τίτλο La mirada invisible (Το αόρατο βλέμμα).
Μαρτίν Κόαν
Ο ΜΑΡΤΙΝ ΚΟΑΝ γεννήθηκε το 1967 στο Μπουένος Άιρες. Εβραϊκής καταγωγής, φοίτησε στο Εθνικό Κολέγιο του Μπουένος Άιρες και στη συνέχεια σπούδασε Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Σήμερα διδάσκει Θεωρία της Λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια του Μπουένος Άιρες και της Παταγονίας, ενώ από το 1993 δημοσιεύει δοκίμια, μυθιστορήματα και διηγήματα. Έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής, αλλά και ως σημαντικός κριτικός λογοτεχνίας και διανοούμενος. Ο Κόαν επιλέγει να γράφει ως επί το πλείστον στο χέρι σε μπαρ και σε καφέ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
. Τα θέματα που επανέρχονται στα γραπτά του είναι κυρίως η ιστορία της Αργεντινής, η πολιτική, η συλλογική μνήμη και λήθη, η διαστροφή και το τερατώδες, πάντα ωστόσο με γενναίες δόσεις χιούμορ. Εκτός από τις Ηθικές επιστήμες, έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα μυθιστορήματα Dos veces junio (Δύο φορές Ιούνιος, 2002), Segundos afuera (Δευτερόλεπτα εκτός, 2005), Cuentas pendientes (Ανοιχτοί λογαριασμοί, 2010), Bahía Blanca (Μπαΐα Μπλάνκα, 2012), Confesión (Εξομολόγηση, 2020) και τα δοκίμια El país de la guerra (Η χώρα του πολέμου, 2014), 1917 (2017) και Me acuerdo (Θυμάμαι, 2020). Πολλά από τα μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.