Η αίθουσα τέχνης ART ZONE 42 φιλοξενεί την ατομική έκθεση της εικαστικού Mary Cox με τον τίτλο Dreamers in Reality …
H Mary Cox είναι Αμερικανίδα ζωγράφος η οποία είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε κοινωνικά θέματα που αφορούν την Αθήνα, την πόλη στην οποία έχει συνειδητά επιλέξει να ζει τα τελευταία δεκαεννέα χρόνια. Η νέα σειρά έργων της, που θα παρουσιαστεί στην έκθεση με τίτλο Dreamers in Reality διαπραγματεύεται το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος και της μετακίνησης με ποδήλατο.
Με αφορμή την έκθεση η ζωγράφος μιλάει στο Culturenow.gr για το έργο της.
Συνέντευξη: Αθηνά Πούλιου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
CultureNow: Μέχρι και τις 27 Μαϊου 2012 η Art Zone 42 φιλοξενεί την ατομική σας έκθεση με τίτλο Dreamers in Reality. Πείτε μας λίγα λόγια για το θέμα της έκθεσης; Ποια είναι τα όνειρα που προσπαθείτε να προσεγγίσετε μέσα από τα έργα σας και τι σχέση έχουν με την πραγματικότητα;
Mary Cox: Η έκθεση αφορά στο ποδήλατο, τόσο ως εναλλακτικό μέσο μεταφοράς αλλά και ως μια ηδονική και ευχάριστη δραστηριότητα. Τα όνειρα στα οποία αναφέρομαι είναι ότι οι άνθρωποι μπορούν να εργαστούν μαζί για να βρουν εναλλακτικές λύσεις μεταφοράς που θα μειώσουν το ενεργειακό μας αποτύπωμα και θα βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης στην πόλη μας, αλλα και η ιδέα ότι οι κινήσεις που προέρχονται από τον λαό μπορούν να έχουν απτά αποτελέσματα. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτές οι κινήσεις έχουν αυξηθεί πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια, και κάποια πράγματα έχουν επιτευχθεί, όπως η πρόσβαση των ποδηλάτων στο τραμ και το μετρό.
C. N.: Το θέμα πόλη είναι κάτι που σας απασχολεί στο σύνολο της δουλειάς σας; Ποια είναι η άποψη σας σχετικά με την ποιότητα ζωής των ανθρώπων στις σύγχρονες πόλεις;
Μ. C.: Νομίζω ότι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη χρειάζεται οργάνωση και συνεργασία, πολύ περισσότερο από τα χρήματα. Ένας τρόπος για να προχωρήσουμε είναι να εξετάσουμε άλλες πόλεις που έχουν μειώσει την κυκλοφοριακή συμφόρηση, κάτι που έκανε τη ζωή ευκολότερη για τους πεζούς και τα ποδήλατα, και να τις έχουμε ως πρότυπα.
C. N.: Στη συγκεριμένη έκθεση καταπιάνεστε με το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος και της μετακίνησης με ποδήλατο. Τι μηνύματα θέλετε να δώσετε στο κοινό που θα δει τα έργα σας σχετικά με το τόσο επιβαρυμένο αστικό περιβάλλον;
Μ. C.: Είμαι αισιόδοξη ως προς τις προβλέψεις μου και πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να πιστέψουν ότι μπορούν να επιτύχουν ένα θετικό αποτέλεσμα.
C. N.: Η καταγωγή σας είναι απο την Αμερική. Έχετε μεγαλώσει εκεί; Έχετε βιώσει την καθημερινότητα της πόλης εκεί; Βρίσκετε διαφορές με την Ελλάδα όσον αφορά τόσο στη ζωή των κατοίκων όσο και στην προστασία του περιβάλλοντος; Θα μπορούσατε να πείτε ότι στο εξωτερικό είναι περισσότερο ενημερωμένοι και εξοικειωμένοι με τους εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης;
Μ. C.: Έζησα σε πολλά διαφορετικά μέρη, αλλά σπίτι μου είναι το Σαν Φρανσίσκο. Έζησα στη Νέα Υόρκη για πολλά χρόνια πριν μετακομίσω στην Ελλάδα. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι πίσω από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη στο να μπορεί να θέσει νέους νόμους και έναν τρόπο ζωής, που θα προστατεύουν το περιβάλλον. Από όσα έχω δει, όμως, οι ευρωπαϊκές πόλεις είναι πολύ πιο μπροστά από τις ΗΠΑ στο να πραγματοποιήσουν την αναγκαία υποδομή, ειδικά για τα ποδήλατα.
C. N.: Το ύφος σας ως καλλιτέχνις το χαρακτηρίζει ένας συνδυασμός ζωγραφικής με φωτογραφικά στοιχεία. Για ποιο λόγο χρησιμοποιείτε ζωγραφική και φωτογραφία παράλληλα, τι είναι αυτό που θέλετε να εκφράσετε μέσα από το καθένα ξεχωριστά αλλά και με τον συνδυασμό των δύο;
Μ. C.: Μου αρέσει να εργάζομαι πάνω σε διάφανα στρώματα, έτσι ώστε να παρουσιάζω διάφορα νοήματα μέσα από αυτά. Τα φωτογραφικά στοιχεία προϋποθέτουν την «πραγματικότητα», αν και γνωρίζουμε ότι ίσως αυτή μπορεί και να μην συμβεί. Τα άλλα μέσα που έχω χρησιμοποιήσει έχουν σκοπό να προκαλέσουν την ιδέα των παραισθήσεων και των ονείρων. Τοποθετώ και τα δύο με τέτοιο τρόπο σαν να λένε “αυτό το όνειρο στηρίχθηκε στην πραγματικότητα” ή, αντιθέτως, “αυτή η πραγματικότητα βασίστηκε σε ένα όνειρο”.
C. N.: Πιστεύετε πως η Τέχνη μπορεί να αφυπνίσει και να βοηθήσει σε πολλούς τομείς το ίδιο, είτε καταπιάνεται με θέματα κοινωνικά, πολιτικά ή περιβαλλοντικά; Το κοινό αντιλαμβάνεται τον προβληματισμό εύκολα μέσα από ένα έργο τέχνης;
Μ. C.: Ιδανικά η τέχνη μπορεί να προκαλέσει σκέψεις και συναισθήματα που θα σπρώξουν τους ανθρώπους σε ένα πρώτο βήμα προς την αλλαγή.