Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης κυκλοφορεί το βιβλίο, Μαθαίνεται η ζωή; της Ζωής Κατσιαμπούρα.
Γλέντι και κακό
Να σου πω για τον Τζίμη. Τον είχα φίλο, και τώρα που πέθανε, μου φαίνεται ότι τον αγαπούσα περισσότερο από ό,τι νόμιζα. Ναρκωτικά; Δεν ξέρω. Τραγουδιστής ήταν, τι να σου πω. Έλεγε, όμως, πολλές φορές: “Μακριά από τα σκληρά, παιδιά, μακριά από τα σκληρά! ” Αλλά και πολλές φορές άφηνε για λίγο την πίστα και πήγαινε στο δίπλα μέρος, στα κέντρα που τραγούδαγε, για καμιά τζούρα λέω! Πάντως, δεν θα το ξεχάσω ποτέ, μια φορά τραγουδούσε στο “Μεσάνυχτα και κάτι”, το 1995 μάλλον, δεν θυμάμαι και πολύ καλά τον χρόνο, μαζί με τον έναν Κουρκουλιτζή, τον Νίκο, αυτόν που πέθανε λίγο μετά τον Τζίμη. Πάθαινε ο Τζίμης και χτυπιόταν με το μικρόφωνο, ο άλλος πάνω στην πίστα καθισμένος, ξερός, τα χέρια κρεμασμένα, κλειστά τα μάτια…