Στην έκθεσή του, στην γκαλερί ALMA στην Αθήνα, ο Κώστας Λάβδας μας προτείνει Μαθήματα Οικιακής Οικονομίας.
Με εκκίνηση τον βυζαντινό τρόπο έκφρασης, την αισθητική της τέχνης του δρόμου (street art) και την ποπ κουλτούρα, παρουσιάζει συνθέσεις οι οποίες αναφέρονται στη σύγχρονη συνθήκη. Στις μεγάλων διαστάσεων ζωγραφικές του προτάσεις οδηγείται σε ιδιαίτερα εκφραστικά αποτελέσματα, με μια γραφή σύγχρονη και δυναμική, ευρηματική και πρωτότυπη. Η πλαστικότητα των σχημάτων και των όγκων, η ακρίβεια και η οξύτητα του σχεδίου, το παιχνίδι των συνειρμών, οι παραμορφώσεις, οι ανατροπές της κλίμακας και των μεγεθών, το γκροτέσκο στοιχείο, οι ελλειπτικοί και προβληματικοί χώροι, η σκηνογραφική αντίληψη, οι απροσδόκητες συναντήσεις και συνδυασμοί, η καθαρότητα, η επεξεργασία, η λάμψη και η τονικότητα των χρωμάτων (και, μερικές φορές, η έκρηξη της χειρονομίας με το πέταγμα του χρώματος στη ζωγραφική επιφάνεια και τη δημιουργία αφηρημένων κηλίδων), συντείνουν καθοριστικά στην υποβλητική και ιδιάζουσα ατμόσφαιρα. Η ίδια ακριβώς αίσθηση και ατμόσφαιρα κυριαρχεί και στα σχέδια του. Ένας κόσμος μορφών αναδύεται και επιβάλλεται οικείος και ταυτόχρονα ανοίκειος, ένας κόσμος «ανοιχτός» σε αναγνώσεις και παραπομπές, ένα αναπάντεχα φορτισμένο και ταραγμένο θέατρο της ανθρώπινης ζωής στο μεταίχμιο φυσιολογικού και παράδοξου, πραγματικότητας και φαντασίας.
Στις συνθέσεις του επικεντρώνεται σε επιθυμίες και εμπειρίες, διαπροσωπικές σχέσεις και συμπεριφορές σε άμεση συνάρτηση με συναισθηματικές και ψυχικές καταστάσεις, έρχεται να «αφηγηθεί» ευφάνταστες ή προβληματικές ιστορίες, να αναδείξει, καίρια και διεισδυτικά, στερεοτυπικούς ρόλους, σύμβολα και ταυτότητες. Η καθημερινότητα, το κέλυφος και το καταφύγιο του σπιτιού, η προστατευόμενη εστία, μπορεί να κρύβει μυστικά και ψέματα κάτω από την επίφαση μιας ήρεμης και ιδανικής ζωής, να συμπυκνώνει την εχθρότητα, τη δυσαρμονία, την εφιαλτική αποξένωση και τη μοναξιά της ανθρώπινης ύπαρξης, τους διχασμούς και τις δυσλειτουργίες της, τις φανερές και ενδόμυχες αγωνίες και ανασφάλειες –όλα εκείνα που ο ίδιος ο δημιουργός διαισθάνεται και βιώνει πέρα από το ορατό και το συμβατικό, για όλους εκείνους τους φόβους, τα όνειρα και τις ψευδαισθήσεις της παιδικής ηλικίας, τα φαντάσματα και τα συμπλέγματα, τις παγιδεύσεις, τις ενοχές και τα τραύματα της ενήλικης ζωής.
Παράλληλα, σε κάποιες συνθέσεις του, το ερωτικό στοιχείο διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ το στοιχείο εκείνο που διατρέχει τη δουλειά του είναι το καταλυτικό, εμφανές ή υποδόριο, χιούμορ, η κριτική διάσταση, η ανατρεπτική προσέγγιση των θεμάτων του, αλλά και η ευαίσθητη, τρυφερή ματιά. Οι μικρόκοσμοι της καθημερινότητας των έργων του Κώστα Λάβδα βρίσκονται εκεί περιμένοντας την εξερεύνηση και την ταύτιση του θεατή, προσκαλώντας τον σε μαθήματα οικιακής οικονομίας, που αν και φαινομενικά εμφανίζονται απλά είναι σύνθετα, αμφίσημα και, ενδεχομένως, «επικίνδυνα».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γιάννης Μπόλης
Ιστορικός της τέχνης