Ο Mathis Picard είναι πιανίστας, συνθέτης και παραγωγός στη διεθνή μουσική σκηνή, γεννημένος στις 30 Μαΐου 1995, με καταγωγή από τη Γαλλία και τη Μαδαγασκάρη και τώρα με έδρα τη Νέα Υόρκη. Αυτή τη στιγμή ηγείται ενός σόλο project, ενός trio project και της ορχήστρας του, “The Sound Orchestra” με συναυλίες ανά τον κόσμο, ενώ έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Ron Carter, Lillias White, Wynton Marsalis, Christian McBride, Lee Ritenour, Daniel J Watts, DJ Kindness, Braxton Cook, Veronica Swift, Etienne Charles και πολλούς άλλους.
Το Jazzet Music Hall θα φιλοξενήσει στην τζαζ σκηνή του τον πιανίστα Mathis Picard την Κυριακή 23 Ιουλίου 2023, σε μια συναυλία με ιδιαίτερη σημασία για το φιλόμουσο κοινό της Αθήνας.
***
-Αυτήν την περίοδο δίνετε συναυλίες σε όλον τον κόσμο, είτε με το σχήμα σας “Mathis Piacard Trio”, είτε με άλλους καλλιτέχνες (όπως με την Lillias White στις ΗΠΑ). Πώς προέκυψε η Ελλάδα στον χάρτη της περιοδείας σας;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Είχα την απίστευτη τύχη να εμφανιστώ με την Jazz at Lincoln Center Orchestra στο Ηρώδειο τον περασμένο Σεπτέμβριο. Μετά από μια καταπληκτική συναυλία, ένας υπέροχος άνθρωπος, η Alessandra Sax μου πρότεινε να επιστρέψω στην Αθήνα, για μια εμφάνιση στον υπέροχο χώρο του Jazzet Music Hall, τον όποιον έχουν οι φίλοι της, Ελένη Γεωργίου και ο μουσικός Λευτέρης Χριστοφής. Φυσικά, καθώς σχεδίαζα την περιοδεία μου για το καλοκαίρι, δε μπορούσα να αντισταθώ, και συμφώνησα να έρθω, ώστε να συνεχίσω να αναπτύσσω μια σχέση με ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη και λαούς του κόσμου, την Ελλάδα και τους Έλληνες! Ανυπομονώ να επιστρέψω σύντομα.
-Πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα το δεύτερο άλμπουμ σας “Heat Of The Moment”. Πώς προέκυψε ο τίτλος του;
Το Heat Of The Moment έχει διπλή σημασία. Πρώτα και κύρια, αναφέρεται στην εποχή που ζούμε, μιας και σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μου φαίνεται τρελό ότι καθώς μιλάμε υπάρχει ένας μεγάλος καύσωνας που πλήττει χώρες της νότιας Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Θα προσγειωθώ στην Αθήνα στους 40 περίπου βαθμούς Κελσίου!
Η ιδέα της μητέρας φύσης που υφίσταται μεγάλες αλλαγές μπροστά στα μάτια μας, ειλικρινά μπορεί να είναι αρκετά αποθαρρυντική. Ωστόσο, στη ένταση αυτής της στιγμής, πρέπει να ανταποκριθούμε στην πρόκληση. Πώς θα είμαστε παρόντες αυτές τις στιγμές; Πώς θα εμφανιστούμε; Μία από τις απαντήσεις που έχω καταλήξει είναι να είμαστε παρόντες· να ζούμε στο τώρα, να συνδεόμαστε με την αναπνοή μας. Αναπτύσσοντας μια σχέση και πρακτική για να ζούμε στο τώρα, βρίσκουμε τη δύναμη και τη σαφήνεια να καταπολεμήσουμε οποιοδήποτε πρόκληση, είτε τόσο τεράστια όσο η κλιματική αλλαγή, είτε τόσο ευαίσθητη όσο ο εμπλουτισμός της ζωής μας. Τι καλύτερο από το να οδηγηθούμε σε αυτό, με την κοινότητα και τη μουσική;
-Σε παλιότερη συνέντευξη σας είχατε πει πως στις συνθέσεις σας, επιδιώκατε να συνδυάσετε την αγάπη σας για τη φύση με τη τεχνολογία. Είναι κάτι που συναντάμε και σε αυτό το δίσκο αυτό;
Αυτός ο δίσκος έχει μια πιο έντονη «οργανική» αίσθηση συγκριτικά με το προηγούμενο E.P μου, “World Unity”. Ωστόσο, έχει ηλεκτρικό μπάσο στις περισσότερες συνθέσεις, και αυτό είναι σίγουρα κάτι που έχω προσεγγίσει φιλοσοφικά. Η αγάπη μου για τη φύση είναι βαθιά και προσπαθώ να αναπαράγω αυτό το αίσθημα μέσω της σύνθεσης, της περφόρμανς, και φυσικά μέσω της τεχνολογίας. Έτσι, όποιες αποφάσεις και να πάρω σχετικά με την τεχνολογία (παραγωγή, όργανα) αυτή παραμένει ως ένας τρόπος αναπαραγωγής φυσικών ήχων. Πιστεύω, ότι η τεχνολογία μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στη φύση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό. Με την έλευση της τεχνητής νοημοσύνης και του διαδικτύου, φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν δημιουργίες που μας απομακρύνουν από την ψυχή. Οπότε αποτελεί στόχο μου, να αναδείξω τρόπους όπου η χρήση της τεχνολογίας θα μας φέρνει πιο κοντά στη φύση.
-Γενικά, τι θα λέγατε πως χαρακτηρίζει τον ήχο του “Heat Of The Moment”;
Οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι “Communal Energy” (Κοινοτική / Συλλογική Ενέργεια). Αυτό το άλμπουμ έγινε με καλλιτέχνες από τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες που θαυμάζω βαθιά και τους θεωρώ φίλους. Με διάθεση εορτασμού για αυτή τη συντροφικότητα και φιλία, ο δίσκος μεταδίδει μια έντονη ενέργεια χαράς και κοινότητας. Όταν τον ακούω ξανά, νιώθω να επικοινωνούμε, να λέμε τις ιστορίες μας και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, καθώς περιηγούμαστε σε τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για να ερευνήσουν τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο. Τα κομμάτια “Prana” και “The Space Between Breath” μου έρχονται ιδιαίτερα στο μυαλό.
-Λάτρεψα το “The Space Between Breath” από μια εκτέλεση με το σχήμα σας “Mathis Picard Trio” (Mathis Picard – Πιάνο, Jonathan Pinson – Ντραμς, Parker McAllister – Μπάσο). Πόσο διαφορετικό είναι για εσάς να παίζετε με άλλους, από το να δίνετε μια σόλο συναυλία;
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Αυτή η μουσική που γράφω πιο πολύ μοιάζει σαν ένα πνευματικό παιχνίδι, που μπορώ να μοιραστώ με σπουδαίους καλλιτέχνες. Το “The Space Between Breath” προσκαλεί τον μουσικό και τον ακροατή να αρχίσουν να συνειδητοποιούν την αναπνοή τους, παρατηρώντας την παύση και τη σιωπή που υπάρχει σε έναν πλήρη κύκλο αναπνοής. Η κύρια διαφορά του να ερμηνεύεις solo, από το να παίζεις με άλλους μουσικούς, υποθέτω έγκειται στο ότι υπάρχει ακόμα περισσότερος “χώρος” για να παίξεις. Για μένα, αυτό λειτουργεί σαν ένα έξτρα κίνητρο, ώστε να παίξω με αυτόν τον “χώρο” με το κοινό. Ανυπομονώ να μοιραστούμε αυτή την εμπειρία στην Ελλάδα!
-Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποιες από τις επιρροές σας;
Φυσικά! Μου αρέσει αυτή η ερώτηση. Σε επίπεδο πιάνου / συνθέτη, πρέπει να πω ότι οι πρώτοι Αμερικανοί συνθέτες όπως ο Willie “The Lion” Smith, ο Jellyroll Morton, ο Duke Ellington και ο Fats Waller μου άσκησαν μεγάλη επιρροή. Με τον καιρό ανέπτυξα μια μεγάλη αγάπη για τη μουσική του Thelonious Monk, του Bud Powell, της Mary-Lou Williams και φυσικά του αείμνηστου Ahmad Jamal. Ως σύγχρονοι, πρέπει να πω ότι οι Herbie Hancock, Chick Corea, Ruben Gonzalez & Marcus Roberts αποτέλεσαν μεγάλη έμπνευση για μένα. Επιπλέον, σε επίπεδο σύνθεσης, η μουσική των Wayne Shorter, Maurice Ravel, J.S. Οι Bach, F. Chopin, George Duke, Earth Wind & Fire ήταν σταθερά στη ζωή μου. Λατρεύω τη μουσική που χαίρεται για τις πτυχές της ζωής και δίνει κουράγιο και δύναμη σε ακροατή και ερμηνευτή.
-Έχετε κάνει διάφορες συνεργασίες κατά καιρούς, αναφέραμε προηγουμένως τη Lillias White, ενώ πρόσφατα είχατε μοιραστεί τη σκηνή και με την Cyrille Aimée. Υπάρχει κάποιος μουσικός με τον οποίο θα θέλετε να παίξετε στο μέλλον;
Τίποτα δεν μου φέρνει περισσότερη χαρά από τη συνεργασία με σπουδαίους μουσικούς και τραγουδιστές. Θα ήθελα, αν ευθυγραμμιστούν τα αστέρια, να συνοδεύσω τη μεγάλη Samara Joy, ενδεχομένως σε κάποιες πρωτότυπά κομμάτια της; Εξίσου υπέροχο θα ήταν να συνοδεύσω τον μεγάλο σαξοφωνίστα Kenny Garrett, καθώς είμαι θαυμαστής της ενέργειας που φέρνει στη σκηνή σε κάθε του εμφάνιση. Πέρα από τη τζαζ, έχω δει τη Willow Smith (κόρη του Will Smith) να παρουσιάζει τη μουσικότητά της στο διαδίκτυο, και τη βρίσκω τρομερή. Θα με ενδιέφερε να δημιουργήσω νέους ήχους μαζί της. Επίσης θα μου άρεσε να συνεργαστώ και με τον σπουδαίο Philip Bailey, που υπήρξε μέλος των EWF (Earth, Wind & Fire).
-Υπάρχει κάποιο κομμάτι σας που θα θέλατε να αφιερώσετε στο κοινό της Αθήνας;
Υπάρχει! Νομίζω ότι θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι “Prana” (που είναι το επόμενο single που θα κυκλοφορήσει στις 11 Αυγούστου με τον Joel Ross στο βιμπράφωνο) στο κοινό της Αθήνας. Το “Prana” είναι μια σανσκριτική λέξη για τη δύναμη ζωής, και αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη δύναμη ζωής όταν έρχομαι στην Ελλάδα. Υπάρχει τόσο μεγάλη ιστορία ζωής και δημιουργικότητας σε αυτή τη χώρα, και με εμπνέει να ερευνήσω περισσότερο την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη δημιουργικότητα. Ελπίζω ότι μπορώ να δώσω λίγη από αυτή την έμπνευση στους ανθρώπους που είχαν τόσο τεράστιο αντίκτυπο σε εμένα και φυσικά στον υπόλοιπο κόσμο.
Εκτιμώ πραγματικά τις ερωτήσεις σας και ανυπομονώ να έρθω στην Αθήνα!
