Ματωμένος Γάμος, του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στο Εθνικό Θέατρο

«Βλέπεις αυτό το χέρι; Λοιπόν, δεν είναι το δικό μου χέρι.
Είναι το χέρι του αδελφού μου, του πατέρα μου
και της γενιάς μου ολόκληρης της πεθαμένης»

Γαμπρός, Ματωμένος Γάμος

Μια κοινωνία με ακλόνητους δεσμούς. Μια Νύφη που ανήκει σε κάποιον άλλον. Ένας πατημένος όρκος. Ένα άλογο που καλπάζει βαθιά μέσα στο σκοτεινό δάσος. Όσο κι αν τρέξει όμως κανείς, μπορεί να ξεφύγει από το αίμα που κυλάει μέσα του; Μπορεί, άραγε, να αποδράσει ποτέ κανείς, από τον εαυτό του;

Εμπνευσμένος από ένα πραγματικό έγκλημα της εποχής του, και στο κατώφλι ενός βίαιου Εμφυλίου, ο Ματωμένος Γάμος, του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα είναι η συγκλονιστική ιστορία ενός πάθους και ταυτόχρονα ένα παράφορο τραγούδι που μιλά με τρόπο σπαραχτικό για την ελευθερία, τον έρωτα και τον θάνατο.

«Τόσον καιρό κρυβόντουσαν ο ένας από τον άλλον αλλά στο τέλος νίκησε το αίμα» λέει ο σπουδαίος Ισπανός ποιητής. Η σκηνοθέτις Μαρία Μαγκανάρη, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε τροχιά δημιουργικής προσέγγισης των κλασικών του σύγχρονου θεάτρου, εκκινεί από τη φράση αυτή για να βουτήξει στον πυρήνα του αριστουργήματος του Λόρκα, αναδεικνύοντας ένα διαχρονικό ερώτημα: «Είναι οι επιλογές μας στη ζωή αληθινά δικές μας ή τις κουβαλάμε στο αίμα μας σαν το χρώμα των μαλλιών και των ματιών μας; Μπορούμε τελικά να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε;».

Άκρως λυρικός, με τον αισθησιασμό και την υπερβατική τόλμη που υπαγορεύει η μεγάλη ποίηση και με φόντο της τραχύτητα του ανδαλουσιανού τοπίου, ο Λόρκα ενσωματώνει στον Ματωμένο Γάμο τελετουργικά που σε όλους τους πολιτισμούς συνοδεύουν τις κομβικές στιγμές της ανθρώπινης παρουσίας στη γη: ένα νανούρισμα, τραγούδια γάμου, μοιρολόγια, ο κύκλος της ζωής. Μια ιχνηλάτηση όλης της ανθρώπινης περιπέτειας από τη ζωή στον θάνατο με τρόπο που συγκινεί. Η σκηνοθεσία εισέρχεται με ανανεωτική πνοή στο ποιητικό στερέωμα του συγγραφέα, εξερευνώντας το πώς μπορεί να μεταφραστεί σκηνικά ο τολμηρός λυρισμός του έργου.«Καρφιά του φεγγαριού ενώνουν τη μέση μου με τους γοφούς σου» γράφει ο Λόρκα και, μέσα από το σκηνικό σύμπαν της παράστασης, η ποίηση αναβλύζει και έρχεται καταπάνω μας για να μας σαρώσει «σαν κύμα δυνατό».

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου
Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
Σκηνικά: Κλειώ Μπομπότη
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Μάρθα Μαυροειδή
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός σκηνογράφου: Φιλάνθη Μπουγάτσου
Βοηθός ενδυματολόγου: Καλλιόπη Βλαμάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Γοζαδίνου
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Καραμανίδου

Διανομή με αλφαβητική σειρά

Βαγγέλης Αμπατζής Γαμπρός
Δήμητρα Βλαγκοπούλου Νύφη
Νόνη Ιωαννίδου Μοίρα / Πεθερά / Κοπέλα / Ξυλοκόπος
Σύρμω Κεκέ Γυναίκα του Λεονάρντο
Μαρία Κεχαγιόγλου Μητέρα
Ευσταθία Λαγιόκαπα Μοίρα / Γειτόνισσα / Κοπέλα / Ξυλοκόπος
Πέτρος Μάλαμας Θάνατος / Λόρκα
Νικόλας Παπαγιάννης Λεονάρντο
Γιάννης Σιαμσιάρης Πατέρας της Νύφης / Φεγγάρι
Μαρία Σκουλά Μοίρα / Υπηρέτρια / Κοπέλα / Ξυλοκόπος

Φωτογράφος παράστασης: Ανδρέας Σιμόπουλος