Η Παλαιστίνη πλασμένη από την αρχή με λέξεις, αυτή είναι η ποίηση του Μαχμούντ Νταρουίς. Η ατομική του ιστορία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το συλλογικό πεπρωμένο κι ένας ολόκληρος λαός αναγνωρίζει τον εαυτό του στη φωνή του ποιητή. Πλην όμως, ο Νταρουίς είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα αυτό, ένας σπουδαίος ποιητής, κι ύστερα Παλαιστίνιος, κι ύστερα Άραβας, κι ύστερα όνομα, καταγωγή, ρίζα. Και συλλογίζεται πόσο χωρίς ταυτότητα, χωρίς πατρίδα και χωρίς οικογένεια είναι η αυθεντική ελευθερία μας και πόσο θαυμαστά η ψυχή μας μπορεί κι αντικρίζει όσα ο νους με πείσμα φυλακίζει. Και νιώθει ο Νταρουίς πόσο ο θάνατος του άλλου είναι ο δικός μας θάνατος, πόσο μόνοι είμαστε όταν νομίζουμε ότι έχουμε συμμάχους και αντιπάλους. Και παρατηρεί πόσο σημαντικότερη από τα έργα μας, τις αγωνίες μας, τους φόβους μας και τους πολέμους μας είναι η ομορφιά της φύσης, πόση ατόφια ζωή σπαταλάμε για μια νίκη και μια ήττα, ενόσω η πλάση κι ο κόσμος γύρω μας πεθαίνουν κι ανασταίνονται δίχως σταματημό, δίχως τέλος. Και καταλήγει ο Νταρουίς πόσο πιο μεγάλος από το μίσος είναι ο έρωτας. Για τον ίδιο, τόπος και ποίηση γίναν ένα. Πατρίδα κι εξορία γίναν ένα. Ο ξένος, ο εχθρός και ο εαυτός ένα. Η εκτεταμένη ανθολογία με τον τίτλο Δεν μου ανήκω παρουσιάζει τον κορυφαίο σύγχρονο ποιητή της Παλαιστίνης σε όλο το καλλιτεχνικό, πνευματικό, ανθρωπιστικό εύρος του.
Μαχμούντ Νταρουίς – Πληροφορίες για τον συγγραφέα
Ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς (Mahmoud Darwish) γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1941 στο χωριό αλ-Μπίρουα της Γαλιλαίας. Το 1948, στη διάρκεια του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου, το χωριό του καταστράφηκε ολοσχερώς. Η οικογένεια διέφυγε προσωρινά στον νότιο Λίβανο και όταν επέστρεψε εγκαταστάθηκε στο Ντερ αλ-Άσαντ. Μετά την ολοκλήρωση των δευτεροβάθμιων σπουδών του στο Καφρ Γιασίφ, ο Νταρουίς μεταφέρθηκε στη Χάιφα, όπου προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ. Σε ηλικία δεκαεννέα ετών εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή. Σύντομα καθιερώθηκε ως ποιητής της παλαιστινιακής αντίστασης και εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης. Το 1971, ξεκίνησε η μακρά πορεία της αυτοεξορίας του, με βασικούς σταθμούς το Κάιρο, τη Βηρυτό, την Τύνιδα και το Παρίσι, ενώ το 1996 επέστρεψε στην Παλαιστίνη και έζησε ως το τέλος της ζωής του μεταξύ Ραμάλας και Αμμάν (Ιορδανία). Εντάχθηκε στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) και, το 1988, ο ίδιος συνέταξε την Παλαιστινιακή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας που κοινοποίησε ο Γιάσερ Αραφάτ. Παρέμεινε στον ΟΑΠ ως το 1993, όταν παραιτήθηκε αντιτασσόμενος στη συμφωνία του Όσλο. Στις 9 Αυγούστου του 2008, η φωνή του Νταρουίς σίγησε, ωστόσο η κληρονομιά που άφησε πίσω του μένει αθάνατη στην ψυχή και στα χείλη όλου του αραβικού κόσμου. Έγραψε πάνω από τριάντα ποιητικές συλλογές και πεζογραφήματα, ενώ τα έργα του έχουν ήδη μεταφραστεί σε τριάντα πέντε γλώσσες. Το σώμα του μεταφέρθηκε στη Ραμάλα, σύμφωνα με την επιθυμία του, και τάφηκε στην κορυφή ενός λόφου που βλέπει στην Ιερουσαλήμ. Πλάι στο μνημείο του, από τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, στεγάζεται το Ίδρυμα Μαχμούντ Νταρουίς.
