Εδώ, από την άκρη αυτής της ιστορίας…
Ψάχνω κάτι να πω στους νέους ανθρώπους που έρχονται, αυτούς που θα συζήσουν με τα ρομπότ, τις έξυπνες μηχανές, και τους άλλους ανθρώπους, τους κατασκευασμένους από εικόνες ή στους σωλήνες και τους καταψύκτες.
Εμείς, για πολλούς αιώνες συνθέσαμε τη ζωή με ένα υλικό σημασίας, που το λέγαμε αγάπη.
Ένα υλικό σαν ζέστη από έναν ήλιο ή έναν Προμηθέα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένα υλικό που ποτέ κανείς μας δεν ζωγράφισε, παρά μονάχα μπορούσες να το νιώθεις, είτε δίνοντάς το είτε παίρνοντάς το.
Ποτέ κρατώντας το.
Φαντάζομαι ότι εσείς κάτι άλλο θα βρείτε να το αντικαταστήσετε, πιο αποτελεσματικό…
Πάντα είχα εμπιστοσύνη στους ανθρώπους…
Καλή επιτυχία.
Επιμέλεια έκδοσης: Κατερίνα Θανοπούλου
Επιμέλεια κειμένων: Μαρία Φουσταλιεράκη
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Κώστας Κοφίνας
Ηλεκτρ. επεξεργασία: GA+S Graphic Arts & Spot Ltd / Γιώτα Περμάχου
Τεχνική επιμέλεια – παραγωγή: Ernesto N. Bauman
Κώστας Καρτελιάς
Οι πρώτες μου εικόνες είναι από το Παγκράτι: μία αυλή με ασπρόμαυρα πλακάκια, η κυρία Αλεξάνδρα, ο κύριος Μπάμπης,‒ο κύριος Λευτέρης και η κυρία Μαρία· η μάνα μου κι ο πατέρας μου‒ και αυτή η αίσθηση που συνάντησα πολύ αργότερα ως βεβαιότητα ότι εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.
Ναι, το πρώτο στοιχείο που ποτίζει το ριζικό μου σύστημα είναι αγάπη, αλληλεγγύη, Αριστερά και βεβαιότητα ότι είναι πολύ ωραίο πράγμα να ζεις και μπορούμε να ζήσουμε.
Η πρώτη χημική ουσία που λιπαίνει την ψυχή μου είναι η ένωση ιδέα+αγάπη· όπως λέμε υδρογόνο δύο οξυγόνο.
Έπειτα το δημοτικό, η χούντα, οι σύντροφοι και οι άλλοι· όλοι μαζί σε ένα χωριό εχθροί και φίλοι· υποκείμενα της ίδιας ανέχειας με διαφορετικές ελπίδες ο καθένας.
Η αντίληψη της σημασίας που έχει η πρακτική αριθμητική την ένιωσα στο δημοτικό σχολείο του χωριού (στον Πύργο Κύμης στην Εύβοια)· γυμνάσιο πήγα στην Κύμη· εφηβική ζωή με τις λίγες λέξεις μιας επαρχίας· φιλόλογοί μου ο Μπιλίρης και η Παπουτσή· η επαφή με τη λογοτεχνία: Καμύ, Κάφκα, Βενέζης, Καρκαβίτσας και Ντοστογιέφσκι. H παγκόσμια ποιητική ανθολογία με δόσεις· το κοράκι του Πόε και η ελληνική ανθολογία σε βίπερ· Σπεράντζας, Μαλακάσης, Μαρκοράς, Σουρής, Ελύτης, Σεφέρης και αργότερα Σολωμός, Κάλβος και Παπαδιαμάντης· η πολιτική αντίθεσή μου με τον Καβάφη· ο Όμηρος, ο Πλάτωνας και οι τραγικοί.
Παντρεύτηκα τη Μάγια, στα 24 κάναμε μαζί ένα παιδί, τον Σωκράτη και ταυτόχρονα η συνάντηση με την αναπηρία μου να μην είμαι σωστός σύζυγος…
Ο Χειμωνάς· η ταύτισή μου με την ηθική των συναισθημάτων· η αναγνώρισή μου από εμένα και η βαθιά πεποίθηση ότι έχω κάτι να πω κι εγώ· το πρώτο μου ποίημα το 1993· από τότε νιώθω ποιητής· από τότε νιώθω την ανάγκη να πω κάτι κοινό με έναν μοναδικό τρόπο… με τα δικά μου λόγια.
Τώρα ζω με τη Ντανιέλα και την κόρη μας Ελένη. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα βρείτε και στο Google.
