Με δύο παραστάσεις του «Άμλετ», το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Μαΐου 2015, στις 8 το βράδυ, ολοκληρώνονται στο Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» οι «Θεατρικές Συναντήσεις», το εαρινό φεστιβάλ του Δήμου Καλαμαριάς.
Η παράσταση είναι μια παραγωγή της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη. Η μετάφραση είναι της Ιζαμπέλας Κωνσταντινίδου, η χορογραφία της Ξένιας Θεμελή, η σκηνογραφία της Τίνας Τζόκα, η ενδυματολογική επιμέλεια του Βασίλη Μπαρμπαρίγου, οι φωτισμοί του Τάσου Παλαιορούτα, η χορογραφία ξιφομαχίας του Θάνου Δερμάτη. Βοηθοί σκηνοθέτη: Αγγελική Μητροπούλου, Φωτεινή Γαλανοπούλου, εκτέλεση παραγωγής: Κατερίνα Μακρή. Παίζουν: Μάνος Βαβαδάκης, Κλήμης Εμπέογλου, Γιώργος Κισσανδράκης, Παναγιώτης Κλίνης, Ντένης Μακρής, Μαρία Μπαγανά, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Σαμψών Φύτρος.
Η ιστορία είναι η αρχή. Ο Άμλετ, πρίγκηπας της Δανίας, αποφασίζει να εκδικηθεί το θείο του Κλαύδιο. Για το θάνατο του πατέρα του. Για το γάμο του, με τη μητέρα του. Σε μια χώρα αναστατωμένη. Ένας άνθρωπος επιλέγει να αλλάξει τον κόσμο που τον περιβάλλει. Έναν κόσμο που είναι πια «ένας κήπος παρατημένος, με αγριόφυτα, με σπέρματα χυδαία που τον πνίγουν βλασταίνοντας παντού ξεδιάντροπα». Μετά είναι η εποχή. Η πολιτική και κοινωνική συνείδηση έχει γίνει επιταγή. Η υπαρξιακή αγωνία, καθημερινή συζήτηση. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της Άμλετ. Κάθε στιγμή κάποιος Άμλετ στέκεται σαστισμένος στη μέση του παρατημένου κήπου. Τέλος, είναι τα λόγια. Τα λόγια του Σαίξπηρ στέκονται μάρτυρες της ανθρώπινης ιστορίας. Η ατέρμονη αγάπη και ο αναπόφευκτος θάνατος, η ζωή που ψάχνεις και το τέλος που σε προλαβαίνει. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι. Πόσο δύσκολο να μην είσαι. Μια ιστορία δίχως τέλος. Μέσα σε μια γενιά που ψάχνει να βρει την ανάσα της. Μια γενιά που πασχίζει να μιλήσει. Με δικά της λόγια.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι καιροί μας είναι άγριοι. Δεν συγχωρούν και δεν διαπραγματεύονται. Ένας άνθρωπος στέκεται όρθιος μέσα στη φουρτούνα, αντιμέτωπος με τους καιρούς, τον εαυτό του, τον άλλον άνθρωπο. Το εγώ απέναντι στο εσύ. Τα χέρια απλώνονται και η ιδέα του “άλλου” ζητά αποκατάσταση. Σ’ αυτόν τον κόσμο ζει ο Άμλετ. Σ’ αυτόν τον κόσμο ζούμε όλοι. Και μετά τι; Η μόνιμη αγωνία του ανθρώπου. Να μην ξοδευτεί, να μη σπαταληθεί, να μη χαθεί πριν κλείσει τα μάτια του. Να κάνει. Να πράξει. Να είναι. Σ’ έναν κόσμο που τίποτα από αυτά δεν ευνοεί. Ειλικρινά, τι κάνω; Πόσο δεν ξέρω. Πόσο δεν μπορώ. Πόσο δεν κοιτάω. Πόσο δεν αγγίζω. Και κλείνεις τελικά τα μάτια σου. Δεν έχει άλλο. Και φεύγεις χωρίς να καταλάβεις πραγματικά ότι είμαστε πάρα πολλοί για να είμαστε μόνοι.
Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων δημιουργήθηκε από τον Χρήστο Θεοδωρίδη, την Ξένια Θεμελή και τον Σταύρο Σβήγκο, με έδρα την Αθήνα. Προηγούμενες παραστάσεις: Ως το τέλος (Μάιος 2009)• Έσπασε του Στέλιου Χατζηαδαμίδη (Ιούνιος 2011, σε συμπαραγωγή με το θέατρο Σημείο)• Παρθενώνας, σκηνική σύνθεση με αφορμή νουβέλα του Χρήστου Χρυσόπουλου (άνοιξη 2012). Η πρώτη εκδοχή του Άμλετ ανεβάστηκε τον Απρίλιο του 2014 στο θέατρο Πορεία και η δεύτερη στο ίδιο θέατρο, τον επόμενο χειμώνα.
