«Αχ, Ας έμενα το άγριο ζώο που ήμουνα
Πριν με κάνει ένας άντρας μια γυναίκα
Μήδεια η βάρβαρη Τώρα παρατημένη
Μ’ αυτά τα χέρια μου της βάρβαρης
Τόσο στεγνά τσακισμένα τρυπημένα χέρια
Θέλω τον κόσμο να κόψω στα δύο
Να κατοικήσω στο κενό ανάμεσα Εγώ
Ούτε γυναίκα ούτε άντρας »

Ο Heiner Müller έγραψε το θεατρικό τρίπτυχο «Ερημωμένη Όχθη» «Μήδειας Υλικό» «Τοπίο με Αργοναύτες» μεταξύ 1974-1982. Σ’ αυτό το θραυσματικό και πυκνό “re-making” του μύθου της Μήδειας (όπως αποτυπώνεται στον Ευριπίδη και τον Σενέκα), στόχος δεν είναι μια καινούργια μετάφραση του ελληνικού μύθου, αλλά μάλλον η διερεύνηση του σύγχρονου κόσμου μέσα από το ιστορικό υλικό. Η επιλογή της Μήδειας αναπαριστά διάφορα ποικιλόμορφα τμήματα του περιθωρίου της κοινωνίας, ως προς το φύλο, το γένος, την ανατροφή, την προέλευση – ο Άλλος, ο αλλοδαπός, ο ξένος. Η Μήδεια είναι αυτή που παλεύει και αγωνίζεται ενάντια στην επικρατούσα τάση, στην κανονιστική αντίληψη της λειτουργίας της δικαιοσύνης, αντιλήψεις που σφετερίζονται ο Ιάσων και η Κόρινθος. Παρόλο που ο Muller περιγράφει έναν κόσμο γεμάτο βία και έλλειψη επικοινωνίας παράλληλα είναι έντονη η δυναμική της αλλαγής. Ο Heiner Müller μιλάει για έναν κόσμο σε απεγνωσμένη αναζήτηση για μια πολιτισμική επανάσταση πού αδυνατεί να αποδεχτεί την καταστροφή που θα φέρει αυτή η αλλαγή. Μια αλλαγή που συνομιλεί με τους νεκρούς έτσι ώστε να ξεπροβάλλει το μέλλον.

Όπως επισημαίνει η σκηνοθέτης Ευφροσύνη Μαστρόκαλου: «Στόχος της παράστασης είναι να συνδέσει τα πρόσωπα με την βαθύτερη αρχετυπική μνήμη, όχι μόνο με την μνήμη των προγόνων, αλλά με την συνειδητοποίηση ότι υπάρχει ένας κύκλος ζωής, μία κυκλική διαδρομή, ένα ποτάμι ενέργειας που ονομάζεται ψυχή πού έρχεται από το παρελθόν, φτάνει στο τώρα και ανοίγει το μέλλον. Στην παράσταση η αφήγηση αυτής της κυκλικής διαδρομής είναι βιωματική και επιθυμεί δυνητικά να δημιουργήσει ένα διάλογο ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό. Με άλλα λόγια έναν ενδιάμεσο χώρο, που είναι η φαντασία και η παράδοξη σκέψη».

Συντελεστές

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Μετάφραση: Νίκος Φλέσσας
Σκηνοθεσία: Ευφροσύνη Μαστρόκαλου
Ηχητικός Σχεδιασμός: Κορνήλιος Σελαμσής
Σκηνικά:  Δημήτρης Ταμπάκης
Κοστούμια:  Βασιλεία Ροζάνα
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης: Δρόσος Σκώτης
Visuals  Commodor:  Σοφία Παπαδοπούλου, Διονύσης Σιδεροκαστρίτης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Λιανοστάθη

Παίζουν: Βασίλης Καραμπούλας, Ελεάνα Γεωργούλη

Heiner Müller

Ο Heiner Müller (1929-1995) γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε στην πρώην Ανατολική Γερμανία, στο Ανατολικό Βερολίνο. Υπήρξε μέλος της GDR (Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας). Το ιστορικό και προσωπικό του background είναι απόλυτα συνυφασμένο με την πιο εφιαλτική εποχή της ιστορίας τού 20ου αιώνα στην Ευρώπη, Ναζισμός, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, διχοτόμηση της Γερμανίας, πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ, επανένωση της Γερμανίας των δύο ταχυτήτων. Όπως στη ζωή του έτσι και στο έργο του εικόνες αποχωρισμού, απώλειας, προδοσίας και καταστροφής, επαναλαμβάνονται συνεχόμενα.

Ευφροσύνη Μαστρόκαλου

Έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στην Αθήνα και Θέατρο – Σκηνοθεσία στη Μεγάλη Βρετανία. Έκανε τη διδακτορική της διατριβή με τον Phillip Zarrilli, μια φιλοσοφική και επιστημονική προσέγγιση της θεωρίας και πρακτικής του ηθοποιού, σκηνοθέτη και δασκάλου της υποκριτικής Μιχαήλ Τσέχωφ. Έχει διδάξει υποκριτική και σκηνοθεσία στην Δραματική Σχολή ‘ΑΡΧΗ’ της Νέλλης Καρρά από το 1996 έως το 2004. Από το 2004 έως το 2016 εγκαταστάθηκε στη Μεγάλη Βρετανία όπου δίδαξε Θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Exeter. Από  το 1991 έως το 2002 υπήρξε συνεργάτης, βοηθός σκηνοθέτη, και δραματουργός της θεατρικής ομάδας του Μιχαήλ Μαρμαρινού «Διπλούς Έρως» και “Thesseum Ensemble”. Έχει σκηνοθετήσει έργα των Peter Handke, Hal Hartley, Sandra Gilbert, Conor Calista, Harold Pinter, Rainer Werner Fassbinder, Tadeusz Kantor, Anton Chekhov, Virginia Woolf, Heiner Müller, Steven Berkoff, κ.α.

Διαβάστε επίσης:

Ελεάνα Γεωργούλη: Με την έντονη σωματικότητα, βγαίνω από τη ζώνη της ασφάλειας