Την Πέμπτη 27 Μαΐου εγκαινιάστηκαν με επιτυχία, η έκθεση ζωγραφικής του Σάββα Γεωργιάδη με τίτλο «Εν προόδω» και η έκθεση φωτογραφίας της Ειρήνης Ευριπίδου με τίτλο «Maybe one Day».
Στα διπλά εγκαίνια –στα οποία τηρήθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας κατά του Covid-19- έδωσαν το «παρών» πολλοί φιλότεχνοι, από το χώρο της πολιτικής, και των media, πολλοί καλλιτέχνες και συλλέκτες.
Ο Σάββας Γεωργιάδης και η Ειρήνη Ευριπίδου δέχθηκαν θερμές κριτικές από κοινό και κριτικούς για τα έργα που παρουσίασαν.
Σάββας Γεωργιάδης «Εν προόδω»
Ο τίτλος της έκθεσης του Σάββα Γεωργιάδη είναι το ευφυές πρόσχημα μιας σειράς έργων τα οποία ο καλλιτέχνης επιλέγει να ονομάσει σπουδές υπογραμμίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι η σημαντικότερη συνιστάμενη στη δημιουργία του έργου τέχνης είναι η διαδικασία.
Στο αποτέλεσμα της δουλειάς στην οποία η πρόοδος αντιμετωπίζεται από το δημιουργό ως επιτακτική ανάγκη, τα πρόσωπα του Σάββα Γεωργιάδη εντυπώνονται ανεξίτηλα στη μνήμη και «συνομιλούν» με τον θεατή με έναν πολύ δυνατό τρόπο.
Ο επισκέπτης νιώθει να τον αιφνιδιάζουν οι πρωταγωνιστές των έργων, που τον πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής για να τον μυήσουν στα μυστικά τους.
Χείλη μισάνοικτα, βλέμματα αινιγματικά υπαινίσσονται ότι οι ήρωες της καθημερινότητας από τους οποίους εμπνέεται ο καλλιτέχνης, εκφράζουν τη βαθιά ανάγκη τους για επικοινωνία.
Αγαπημένος μαθητής του Μυταρά ο Σάββας Γεωργιάδης έχει ένα πολύ προσωπικό «ύφος γραφής» και έναν μοναδικό τρόπο να συνδιαλέγεται με τα μοντέλα του και να αποτυπώνει αυτές τις συνομιλίες στον καμβά.
Το πρόσωπο για τον ζωγράφο είναι ο καθρέφτης της ψυχής, αλλά και το «παράθυρο» που δείχνει τον εσωτερικό κόσμο.
Στα πορτραίτα του Σάββα Γεωργιάδη υπάρχει η αίσθηση ότι λείπει η τελευταία πινελιά κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Το πιο όμορφο πράγμα στην τέχνη είναι η πορεία προς την ολοκλήρωση.
Το μήνυμα που περνάνε τα πρόσωπα του Σάββα Γεωργιάδη είναι ξεκάθαρο: η τέχνη είναι μια όαση συναισθημάτων και ο αγωγός στη ζωγραφική είναι το βλέμμα.
Who is Who
Ο Σάββας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1975. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Δ. Μυταρά, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του (1995-2000) υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ).
Έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα 11 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε αρκετές σημαντικές ομαδικές. Το 2017 παρουσιάστηκε στην γκαλερί Ευριπίδη η έκθεση με τίτλο «Γυναίκες». Έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Μπενάκη, στο Μουσείο Βορρέ και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Κατά την περίοδο 2006-2007 πραγματοποίησε αντίγραφα, για τις ανάγκες των γυρισμάτων της μεγάλου μήκους κινηματογραφικής ταινίας «EL GRECO», του Γ. Σμαραγδή.
Ειρήνη Ευριπίδου – Maybe One Day
Ο τίτλος “Maybe one day”, στην έκθεση της Ειρήνης Ευριπίδου, αναφέρεται – όπως επισημαίνει η ίδια – «στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και όνειρα, στις ανανταπόδοτες αγάπες. Όλα τα πράγματα που παραμένουν ασχημάτιστα, διπλωμένα σε πολλαπλά στρώματα ενός σκοτεινού ουρανού. Όλα τα πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα, αλλά ίσως μια μέρα…»
Τα θέματα που διαπραγματεύεται η δημιουργός είναι: «η αίσθηση απουσίας, αλλά και της προσμονής, η σιωπή μα και η ελπίδα: οι σταγόνες της βροχής (δάκρυα), τα δέντρα (ζωή/τα κλαδιά ως φλέβες), και οι λαβύρινθοι (του μυαλού)».
Πρόκειται για διαφορετικά φωτογραφικά στρώματα, τα οποία συντίθενται το ένα με το άλλο δημιουργώντας μια καινούρια εικόνα .
Η φωτογραφία γοητεύει την Ειρήνη Ευριπίδου γιατί χαρίζει την αθανασία στη στιγμή.
Η καλλιτέχνης εκτός από τη φωτογραφία ως μέσον έκφρασης χρησιμοποιεί και τον ποιητικό λόγο.
Σε μία από τις πιο σπουδαίες στιγμές της δημιουργίας της , σε έργα με μοναδική ποιητική αφήγηση, εξερευνά την ψυχή του τοπίου και αποτυπώνει θαυμάσια στις φωτογραφίες της την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τη φύση .
Με την ευαίσθητη ματιά, του μυημένου σε όλες τις μορφές τέχνης δημιουργού, η Ειρήνη Ευριπίδου παρουσιάζει υψηλής αισθητικής σύνολα που μας κάνουν να αναρωτηθούμε: «Πόση ψυχή χωράει σε μία εικόνα »;
Οι φωτογραφίες που παρουσιάζει η Ειρήνη Ευριπίδου στην έκθεση τραβήχτηκαν στο Λονδίνο, το Παρίσι και την Αθήνα.
Στα αστικά τοπία της δημιουργού βλέπουμε τις «ευαίσθητες κεραίες» του ποιητή όταν παρατηρεί το τοπίο.
Στην ποιητική αφήγηση της εικόνας, είναι εμφανής ο υπαρξιακός διάλογος του ανθρώπου με όλα τα επίπεδα του εσώτερου εαυτού του.
Τοπία, που θυμίζουν σκηνικό ταινίας, αποτινάζουν από πάνω μας τη σκόνη της καθημερινότητας , γενούν συναισθήματα, ξυπνούν μνήμες και μας ωθούν να δούμε τον κόσμο με διαφορετική ματιά.
Who is Who
Η Ειρήνη Ευριπίδου κατάγεται από την Κύπρο, αλλά ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο King’s College London και University College London και έχει εργαστεί σε σχετικούς τομείς στην Αγγλία και την Ελλάδα.
Aπό μικρή ηλικία επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την τέχνη και την καλλιτεχνική έκφραση κυρίως μέσα από την ποίηση και τη φωτογραφία.
Το 2011 κυκλοφορεί την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Γυάλινα Τριαντάφυλλα», και το Σεπτέμβριο του 2016 ακολουθεί η δεύτερη ποιητική συλλογή με τίτλο «Ονειροπολήσεις (ενός φεγγαριού)», από τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.
Από το Νοέμβριο του 2010 μέχρι τον Ιουνίου 2011 παρακολουθεί το σεμινάριο φωτογραφίας με τίτλο «Εισαγωγή στη Δημιουργική Φωτογραφία», με δάσκαλο τον φωτογράφο Πλάτωνα Ριβέλλη.
Το 2014, παρουσιάζει την έκθεση μακροφωτογραφίας «Αστικές Αντιθέσεις – Ταξίδι υπό το φως του ήλιου» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Είναι συνιδρύτρια της Evripides Art Gallery στην Αθήνα, όπου εργάζεται από το 2015.
Τον Οκτώβριο του 2020 έγινε δεκτή στην “Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος”, όπου συνεχίζει τις σπουδές της.