Μελίνα Ασλανίδου: Εμπνέομαι από την εποχή που δεν έζησα, αλλά εκ του μακρόθεν αγάπησα

Η Μελίνα Ασλανίδου λίγο πριν μας ταξιδέψει με όχημα την ερμηνεία της σε τραγούδια με ιστορία, που σημάδεψαν τον ελληνικό κινηματογράφο, μας λέει λίγα λόγια για αυτές τις τρεις συναυλίες που θα δώσει στο Μουσικό προαύλιο του Badminton στις 16, 17 και 18 Ιουνίου 2011.

CultureNow: Ο τίτλος της μουσικής παράστασης που θα δώσετε στο θέατρο Badminton στις 16, 17 και 18 Ιουνίου, έχει τίτλο Τί σου ‘κανα και πίνεις, τον οποίο δανείζεστε από το ομώνυμο τραγούδι που έχει γράψει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Παράλληλα το τραγούδι αυτό ήταν από τις μεγαλύτερες ερμηνευτικές επιτυχίες σας. Τι συναισθήματα σας δημιουργεί το ίδιο το τραγούδι, αλλά και το γεγονός ότι θα παρουσιάσετε τρεις θεματικές βραδιές που το έχουν ως αφετηρία;

Μελίνα Ασλανίδου: Τα συναισθήματα είναι νοσταλγικά και ζητούν από το παρελθόν χώρο και δρόμο να υπάρχουν στο σήμερα, στο εδώ και τώρα. Εμπνέομαι από την εποχή που δεν έζησα, αλλά εκ του μακρόθεν αγάπησα… Αυτό που με γοητεύει περισσότερο είναι η διαχρονικότητα αυτών των τραγουδιών και η ενέργεια τους που μεταλλάσσεται από γενιά σε γενιά…

C. N.: Στις συναυλίες θα ερμηνεύσετε κάποια τραγούδια από τον κινηματογράφο, δημιουργών όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Μάνος Λοϊζος, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Δήμος Μούτσης, κ.α. Πείτε μας λίγα λόγια για την επιλογή των τραγουδιών. Επιλέξατε τυχαία κάποια τραγούδια που έγιναν δημοφιλή μέσα από τον κινηματογράφο, ή κάθε ένα από αυτό έχει το δικό του ρόλο και συμβολισμό σε αυτές τις συναυλίες;

Μ. Α.: Υπήρχε μια ιδέα να ειπωθούν ανά χρονολογία, αλλά θεματικά και τονικά δεν έδεναν, οπότε δουλέψαμε ανά θεματικές ενότητες και επί της ευκαιρίας να ευχαριστήσω τον Μ. Κουμπιό για ένα πρώτο υλικό που μας έδωσε και στην συνέχεια τον Γ. Τεντζεράκη για την πολύτιμη βοήθεια του. Υπάρχει σαφώς ένα μήνυμα αισιοδοξίας μέσα από αυτά τα τραγούδια που επιλέχθηκαν και μια συνειδητοποίηση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται….

C. N.: Τα τραγούδια που συνδέονται με τον κινηματογράφο έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν διαχρονικότητα. Τα τραγούδια που επιλέξατε εσείς, έχουν περάσει σχεδόν όλα από γενιά σε γενιά, και ακούγονται μέχρι και σήμερα. Πιστεύετε πως συμβαίνει το ίδιο και με τις αντίστοιχες ταινίες; αποκτούν διαχρονικότητα μέσα από τη μουσική τους;

Μ. Α.: Ναι φυσικά… μια ταινία όπως τα Κόκκινα Φαναρια ή όπως ο Ζορμπάς έχει κερδίσει τη θέση της στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, πάντα θα την ανακαλύπτουν νέοι άνθρωποι και μέσα απ’ αυτές τις ταινίες θα αναγνωρίζουν μια Ελλάδα που πόνεσε, τυραννήθηκε αλλά δεν το έβαλε κάτω, ξαναγεννήθηκε και στάθηκε στα πόδια της… ξανά από την αρχή και πάλι… Η κουλτούρα της, η ζωντάνια της, η αγάπη, το μεράκι και οι Έλληνες ήρωες της καθημερινότητας κάθε εποχής…

C. N.: Μιας και το καλοκαίρι είναι εδώ, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα καλοκαιρινά σας μουσικά σχέδια, αλλά να μας δώσετε και μια ιδέα για το που θα σας βρει το φετινό φθινόπωρο;

Μ. Α.: Το καλοκαιράκι θα κάνω βόλτες ανά την Ελλάδα με το unpugged σχήμα μου: Μ. Ανδρουλιδάκης στην κιθάρα, Α. Καραντίνης στο μπουζούκι και Α. Σίκκης στα κρουστά – πνευστά. Το φθινόπωρο εύχομαι να μας βρει όλους καλά, είναι λίγο μακρινό. Έχω σκεφτεί πράγματα και απλά εύχομαι και κάνω ό,τι μπορώ για να συμβούν…. Καλό καλοκαίρι σε όλους… Ο Θεός μαζί μας…

C. N.: Καλό καλοκαίρι!