Μελίνα Παξινού: Για μια βραδιά – συνάντηση της σύγχρονης τζαζ με την παραδοσιακή ελληνική μουσική

Την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου θα εμφανιστεί η Μελίνα Παξινού μαζί με την μπάντα της “Melina Paxinos Quartet“ στη σκηνή του Half Note Jazz Club. Έχοντας μιλήσει και στο παρελθόν με την σαξοφωνίστρια και συνθέτρια, έχει ήδη γίνει ένας διάλογος για το άλμπουμ της “Time”, καθώς και για τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές της “Circle of Oddness“ και “Athens“ (δείτε τη συνέντευξη εδώ). Κάθε της live όμως είναι μοναδικό, μιας και πάντα φέρνει σπουδαίες συνεργασίες επί σκηνής, νέες διασκευές και συνθέσεις!

Το CultureNow μίλησε με την Μελίνα Παξινού που μας ξενάγησε στους ήχους, τις συνεργασίες και στις πηγές έμπνευσης για τις συνθέσεις της!

***

-Κομμάτια από ποιες δισκογραφικές σου δουλειές θα ακούσουμε στις 18 του μήνα;

Στο πρώτο μέρος της συναυλίας θα παρουσιάσουμε το άλμπουμ μου Time (2022), καθώς και κομμάτια από τους δύο προηγούμενους δίσκους μου, Circle of Oddness (2018) και Athens (2019). Επιπλέον, θα παρουσιάσω για πρώτη φορά ένα νέο κομμάτι με τίτλο For Kiki de Montparnasse, το οποίο έγραψα για τον επόμενο δίσκο που ετοιμάζω.

Στο δεύτερο μέρος, θα έχουμε την τιμή να φιλοξενήσουμε τον Ross Daly, ο οποίος θα συνοδεύσει την μπάντα με την κρητική του λύρα. Θα παίξουμε δικές μου συνθέσεις, ένα κομμάτι του Ross με τίτλο “Mirza”, μαζί με άλλα επιλεγμένα κομμάτια όπως το Lamma Bada Yatathanna, καθώς και μια διασκευή που ετοίμασα στον Ερωτόκριτο.

Η βραδιά θα αποτελέσει μια συνάντηση της σύγχρονης τζαζ με στοιχεία της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής.

Στην μπάντα μου συμμετέχουν οι εξαιρετικοί μουσικοί και φίλοι μου: Ο Γιάννης Παπαδόπουλος στο πιάνο, ο Κώστας Πατσιώτης στο κοντραμπάσο και ο Δημήτρης Κλωνής στα ντραμς.

-Kiki de Montparnasse! Τι σε γοήτευσε στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας;

Η Kiki de Montparnasse (Alice Prin, 1901–1953) ήταν Γαλλίδα καλλιτέχνις, μοντέλο, τραγουδίστρια και μούσα της μποέμικης σκηνής του Παρισιού κατά τη δεκαετία του 1920.

Ήταν μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της εποχής, γνωστή για την έντονη συμβολή της στην καλλιτεχνική πρωτοπορία του Μεσοπολέμου.

Τη γνώρισα όταν άρχισα να ασχολούμαι με το σουρεαλιστικό κίνημα, φτάνοντας στον Αμερικανό φωτογράφο και ζωγράφο Man Ray (Emmanuel Radnitzky, 1890–1976).

Εκείνος απαθανάτισε την Kiki σε μερικές από τις πιο όμορφες και εμβληματικές φωτογραφίες του, όπως το Le Violon d’Ingres (1924), όπου η πλάτη της θυμίζει βιολί, και το Noire et Blanche (Μαύρο και Λευκό, 1926), οπού απεικονίζει το πρόσωπό της, το οποίο ακουμπά δίπλα σε μια αφρικανική μάσκα.

Για εμένα, η Kiki de Montparnasse αποπνέει μυστήριο, αγάπη για τη ζωή και μια ακατανίκητη ανάγκη για ελευθερία—ένα τολμηρό πνεύμα, ιδίως για την εποχή της. Θαυμάζω το θάρρος της και, γι’ αυτό, της αφιερώνω αυτό το κομμάτι.

-Τι μπορείς να μας πεις για τη διασκευή που ετοιμάζεις πάνω στον Ερωτόκριτο; 

Γενικά, στις διασκευές προσπαθώ να μην αλλάζω πάρα πολλά. Η μελωδία παραμένει η ίδια, και απλά προσπαθώ να χτίζω έναν κόσμο κοντά στα ακούσματά μου, με σεβασμό προς την αρχική σύνθεση, συνδυάζοντας τα στοιχεία με τον δικό μου τρόπο.

-Σε τέτοιου είδους πρότζεκτ σε αγχώνει η επανάληψη; Πώς την αποφεύγεις;

Σίγουρα, σε κάθε project η επανάληψη δεν είναι επιθυμητή. Ωστόσο, είναι φυσικό να υπάρχουν κοινά στοιχεία, καθώς αυτά αποτελούν μέρος του προσωπικού στυλ και της δημιουργικής ταυτότητας του κάθε καλλιτέχνη.

-Στο Half Note θα ακούσουμε και μια σύνθεση του Ross Daly “πειραγμένη” από εσένα. Ποιο κομμάτι θα είναι αυτό, και τι σε έκανε να το επιλέξεις;

Δεν έκανα ιδιαίτερα πράγματα, απλά πρόσθεσα κάποια ακόρντα που ήδη τα άκουγα μέσα στο κομμάτι και ετοίμασα τις παρτιτούρες. Πρόκειται για το κομμάτι “Mirza”, το οποίο μου ζήτησε ο Ross να το φτιάξω, ώστε να μπορέσουμε όλοι μαζί να το παίξουμε.

-Πες μας δύο λόγια και για το πορτοκαλί βινύλιο “Collaborations”. 

Το βινύλιο «Collaborations» είναι ένα άλμπουμ που περιλαμβάνει επιλεγμένες συνεργασίες μου από το 2018 έως το 2024, το οποίο κυκλοφορεί από την «Hellenic Jazz Society».

Περιέχει δουλειές μου από τα άλμπουμ με την μπάντα μου «Melina Paxinos Quartet», από τη συνεργασία με την Λένα Πλάτωνος και τον Στέργιο Τ., καθώς και κάποια από τα ορχηστρικά κομμάτια από τον πρόσφατο δίσκο «Amoroso». Κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο, εντός και εκτός Ελλάδας.

Ένα πολύ σημαντικό βήμα για τον χώρο αποτελεί η νέα εταιρεία Hellenic Jazz Society του Δημήτρη Φυτά, η οποία ασχολείται με την παραγωγή και διανομή βινυλίων εντός και εκτός Ελλάδας. Είναι ένα βήμα που θεωρώ καθοριστικό για την ελληνική τζαζ σκηνή καθώς, κατά την γνώμη μου, είναι το μόνο που τις λείπει, ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη παρουσία στα φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο.

-Με ποιον μουσικό που έως τώρα δεν έχεις συνεργαστεί, ελπίζεις να παίξετε μαζί σύντομα;

Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να παρακολουθήσω μαθήματα σαξοφώνου από τον Γάλλο σαξοφωνίστα Emile Parisien, ο οποίος έχει έναν εξαιρετικό ήχο στο σοπράνο και παίζει τεχνικά υπέροχα. Συνδυάζει μοναδικά διάφορους μουσικούς κόσμους, από τη σύγχρονη τζαζ και τη γαλλική μουσική παράδοση, μέχρι την κλασική μουσική. Όσον αφορά συνεργασίες, σίγουρα θα ήθελα να συνεργαστώ με τον μπασίστα Avishai Cohen, καθώς υπήρξε μεγάλη έμπνευση και επιρροή για μένα όταν άρχιζα να ετοιμάζω το πρώτο μου άλμπουμ και γενικότερα να συνδέω τη σύγχρονη τζαζ με ελληνικά μουσικά στοιχεία.

-Εκτός από το Half Note θα ακούσουμε συνθέσεις σου και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2025, στη “The Biography of a Software” του Γιώργου Δρίβα. Πώς ήταν αυτό σαν εμπειρία; 

Η συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη και video artist Γιώργο Δρίβα ήταν μια φοβερή εμπειρία! Την αρχική μουσική για την ταινία τη συνέθεσα βασισμένη σε εννέα αναλυτικές περιγραφές κάθε σκηνής, που μου έδωσε ο Γιώργος. Έτσι, άφησα τη φαντασία μου ελεύθερη να συλλάβει το κατάλληλο ύφος για κάθε σκηνή. Στη συνέχεια, όταν έλαβα και το οπτικό υλικό, δουλέψαμε μαζί τις λεπτομέρειες—φυσικά, υπό την πίεση του χρόνου—ώστε να είμαστε έτοιμοι για την πρώτη παρουσίαση της ταινίας στους Δελφούς στο “π” (Παγκόσμιο Κέντρο Κυκλικής Οικονομίας και Πολιτισμού) στα πλαίσια του προγράμματος «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» 2024 του Υπουργείου Πολιτισμού, τον Ιούλιο του 2024. Τη μουσική την παρουσιάσαμε ζωντανά με την μπάντα μου, Melina Paxinos Quartet.

Είμαι βαθιά ευγνώμων στον Γιώργο για την ευκαιρία που μου έδωσε και ανυπομονώ να δω για πρώτη φορά τη μουσική μου να συνυπάρχει με μια ταινία στη μεγάλη οθόνη τον Μάρτιο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2025.

-Αν και αφήνω για επόμενη συζήτησή μας το νέο σου άλμπουμ “Amoroso”, θέλω να μας πεις πως νιώθεις που κυκλοφόρησε, και που μπορούμε να το ακούσουμε.

Το άλμπουμ «Amoroso» για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς σε αυτό λειτουργώ μόνο ως συνθέτρια και όχι και ως σαξοφωνίστρια. Αυτό έχει τη δική του γοητεία για μένα, καθώς αποστασιοποιούμαι από την αναζήτηση του «πώς θα ταιριάξει στο σαξόφωνο» ή του «πώς θα ακούγεται για εμένα». Αντίθετα, σκέφτομαι τι θα ακούγεται καλά για τη μουσική συνολικά και τι θα είναι το καλύτερο για τους άλλους μουσικούς που θα την ερμηνεύσουν.

Επιπλέον, πρόκειται για ένα άλμπουμ σύγχρονης κλασικής μουσικής με μια πιο ανοιχτή προσέγγιση. Συνδυάζει μια ποικιλία οργάνων, από κουιντέτο εγχόρδων και πνευστά μέχρι άρπα, συνθεσάιζερ και βιμπράφωνο. Κυκλοφόρησε στις 29 Νοεμβρίου 2024 και αντλεί την έμπνευσή του από το σουρεαλιστικό κίνημα, τιμώντας τα 100 χρόνια δημιουργίας από τη δημοσίευση του Μανιφέστου του André Breton το 1924.

Ιδιαίτερη επιρροή άσκησαν τα έργα του René Magritte, όπως The Lovers II, The Heartstrings και The False Mirror, στο κομμάτι που είναι αφιερωμένο σε εκείνον, με τίτλο «Melodies for Magritte». Το άλμπουμ τιμά τον σουρεαλισμό που διαμόρφωσε την τέχνη, τη φαντασία και την ελευθερία της έκφρασης. Είναι διαθέσιμο σε όλες τις streaming πλατφόρμες και στο μέλλον ίσως κυκλοφορήσει και σε βινύλιο.

Photo Credit: Ria Carajiaba

Διαβάστε επίσης:

Η Μελίνα Παξινού με την μπάντα της και τον Ρος Ντέιλι στο Half Note Jazz Club