Μελβούρνη, του Nima Javidi

Η Feelgood παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 19 Μαΐου 2016 την ταινία Μελβούρνη (Melbourne) του Nima Javidi.

Η Μελβούρνη είναι το συγκλονιστικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του πολλά υποσχόμενου Ιρανού Nima Javidi, το οποίο άνοιξε το έγκριτο τμήμα της “Εβδομάδας των Κριτικών” στο 71ο Φεστιβάλ Βενετίας αποσπώντας το όρθιο χειροκρότημα του κοινού και των κριτικών. O καταπληκτικός ηθοποιός Payman Maadi (Ένας Χωρισμός- Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2012) βρίσκεται στο κέντρο αυτού του αγωνιώδους ψυχολογικού θρίλερ που εκτυλίσσεται στους χώρους ενός διαμερίσματος, κορυφώνοντας την ένταση, καθώς οι ήρωες βρίσκονται μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής τους. Η σκηνοθετική και σεναριακή προσέγγιση του πρωτοεμφανιζόμενου Nima Javidi είναι εξαιρετική, καθώς στήνει μία καθηλωτική ταινία με απτούς χαρακτήρες.

Σύνοψη

Ο Amir και η Sara είναι ένα νεαρό ζευγάρι που ζει στο Ιράν και ετοιμάζεται να πετάξει στη Μελβούρνη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Μόλις λίγες ώρες πριν την αναχώρηση της πτήσης τους, καλούνται να προσέξουν το μωρό των γειτόνων μέχρι να γυρίσουν οι γονείς του. Όσο ετοιμάζουν τα πράγματα τους για το μεγάλο ταξίδι, αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με το μωρό. Άθελα τους έχουν εμπλακεί σε ένα τραγικό περιστατικό, ενώ οι συνθήκες τους πιέζουν να πάρουν μία απόφαση ζωής.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Nima Javidi

Σενάριο: Nima Javidi

Παίζουν: Payman Maadi, Negar Javaherian, Mani Haghighi, Shirin Yazdanbakhsh, Elham Korda, Roshanak Gerami, Alireza Ostadi

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Hooman Behmanesh

Μοντάζ: Sepideh Abdolvahab

Διάρκεια: 91’

Ταινία έναρξης, Εβδομάδα Κριτικών, Φεστιβάλ Βενετίας

Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου & Ειδική Μνεία για τη Φωτογραφία, Φεστιβάλ Στοκχόλμης

Χρυσή Πυραμίδα Καλύτερης Ταινίας, Φεστιβάλ Καΐρου

Συνέντευξη με τους Nima Javidi (σενάριο- σκηνοθεσία) και Payman Maadi (πρωταγωνιστής)

Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σας. Πώς προέκυψε μία τόσο έντονη ιστορία;

Nima Javidi: Το πιο σημαντικό πράγμα για μένα ήταν να ξεκινήσω με μία ταινία που έχει ιστορία. Μία ελκυστική ιστορία. Με ένα μυστήριο να τα καλύπτει όλα. Μου άρεσε αυτό. Γι΄ αυτό έκανα την ταινία.

Ποια ήταν η σπίθα που έδωσε την  ιδέα;

Javidi: Πριν από πέντε ή έξι χρόνια, πήγαμε στα βουνά με μία παρέα. Ανάμεσα τους ήταν ένα ζευγάρι με ένα μωρό. Ήμασταν όλοι μαζί και μερικοί ετοιμάζονταν να βγούνε έξω. Έμεινa μόνος με το παιδί που κοιμόταν. Μετά από μία ώρα και ενώ δεν επικρατούσε απόλυτη ησυχία, πρόσεξα ότι το μωρό δεν ξυπνούσε και άρχισα να ανησυχώ. Πήγα στο δωμάτιο του και άρχισα να κάνω θόρυβο. Ευτυχώς το μωρό ξύπνησε. Τίποτα κακό δε συνέβη, αλλά μου έμεινε αυτή η αίσθηση της ανησυχίας.

Ο σκηνοθέτης έχει δηλώσει πως το ερώτημα είναι αν αυτοί οι δύο άνθρωποι, ο Amir και η Sara, μπορούν να μείνουν μαζί, μετά από αυτό που πέρασαν. Ως ηθοποιός αναρωτηθήκατε το ίδιο και αν ναι, ποια είναι η απάντηση;

Payman Maadi: Δεν έχω σαφή απάντηση. Με αυτές τις ταινίες, που συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο, πρέπει να συγκεντρωθείς για τους δύο ή τρεις μήνες που γίνεται το γύρισμα. Φυσικά και το συζητήσαμε πολύ, τι θα συνέβαινε μετά. Το θέμα είναι για μένα ως ηθοποιό το τι είναι ηθικό και σωστό να κάνει κανείς. Ποια είναι η σωστή απόφαση; Καμιά φορά η καλύτερη απόφαση δεν συμπίπτει με την ηθική απόφαση. Έχει να κάνει με την ενοχή, με την ανθρωπιά. Πριν το γύρισμα, συζητήσαμε με τον σκηνοθέτη ότι αυτό έχει να κάνει με την ευθύνη.

Η ταινία θέτει ένα ζήτημα στον θεατή του τι θα έκανε στη θέση τους. Υπάρχει μία λύση για το θέμα της ευθύνης σε παγκόσμιο επίπεδο;

Javidi: Δεν μας απασχόλησε η λύση. Για τους σκηνοθέτες και τους σεναριογράφους, η περίπλοκη φύση των ανθρώπων είναι ένα εργαλείο της δουλειάς. Το αναπάντεχο των χαρακτήρων είναι ένα εργαλείο με το οποίο χτίζουμε.  Στην αρχή της ταινίας, ο θεατής βλέπει έναν άνθρωπο, φυσιολογικό και στο τέλος ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε κάποιον που πρέπει να πάρει μία απόφαση, σωστή ή λάθος, με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί αλλά που δεν αναγνωρίζει. Αυτή είναι μια κατάσταση που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή.

Maadi: Κινηματογραφικά, θέλω να προσθέσω το εξής. Καμία φορά το ενδιαφέρον είναι ότι δεν υπάρχει μία απευθείας απάντηση. Αυτή είναι η ομορφιά της ταινίας. Δεν είσαι κακός άνθρωπος, δεν έχει να κάνει με τη μάχη του καλού ενάντια στο κακό, καμία φορά πολύ φυσιολογικοί άνθρωποι μπλέκουν σε μία κατάσταση και αντιδρούν άσχημα σε κάτι. Θέλουν μια ήσυχη ζωή και αν δεν το έχουν αυτό, προσπαθούν να πάνε κάπου αλλού, να μεταναστεύσουν. Και να ζήσουν αλλού με ηρεμία. Οπότε επιλέγουν να πάνε στη Μελβούρνη. Η καλύτερη πόλη του κόσμου, όπως λένε. Σε αυτές τις ταινίες, είναι πολύ συγκεκριμένη η στιγμή που εμπλέκεσαι.

Με αυτή την ιστορία γεφυρώνετε κουλτούρες;

Maadi: Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε. Το ρίσκο του κάνω το σωστό και το ηθικό ή φεύγω γιατί δεν είναι δικό μου λάθος. Αυτό συμβαίνει παντού στις μέρες μας. Αν θες να του δώσεις μεγαλύτερες διαστάσεις, έχει να κάνει με αυτά που συμβαίνουν παγκοσμίως. Στις κυβερνήσεις, στον πόλεμο, στα πάντα. Μπορείς να κατηγορήσεις οποιαδήποτε χώρα για πολέμους. Δεν λέω ότι αυτό είναι η ιδέα πίσω από την ταινία και να το διευρύνω.

Έχει ενδιαφέρον αυτό. Σε τι να κάνεις τα στραβά μάτια και σε τι να επέμβεις; Αυτή είναι το καίριο ερώτημα!

Javidi: Θεωρώ ότι όπως και να ‘χει, παρ’ όλες τις διαφορές ανάμεσα στις κουλτούρες και τους λαούς, υπάρχουν κοινά στοιχεία. Οι κοινές ποιότητες που έχουν επιβιώσει μέσα στα χρόνια και όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι κοινό. Οι δημιουργοί χρειαζόμαστε αυτές τις ομοιότητες. Ο φόβος και η ζήλια υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα στην ιστορία.

Maadi: Ένα ζευγάρι που ζει σήμερα στην Τεχεράνη είναι σαν ένα ζευγάρι που ζει στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη ή στο Βερολίνο. Τα media τους δείχνουν διαφορετικούς. Όμως οι άνθρωποι βρίσκουν ομοιότητες.

Σας απασχόλησε, ως ηθοποιό, η συμμετοχή σας στην πρώτη ταινία μεγάλου μήκους ενός δημιουργού;

Maadi: Δεν σκεφτόμουν ότι έκανα ταινία με κάποιον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη, γιατί είχα και άλλες προσφορές. Αλλά όταν διάβασα το σενάριο σκέφτηκα ότι αυτό έψαχνα. Συνάντησα τον  Nima και σκέφτηκα ότι έχει κάτι να πει. Γίναμε καλοί φίλοι και συζητήσαμε πολύ για την ταινία. Όταν έχεις να μοιραστείς σε σχέση με αυτή την πολύ μικρή ιστορία, όταν μιλάς για δύο ή τρεις μήνες με τη συμπρωταγωνίστρια, που ήταν μία καλή συνοδοιπόρος σε αυτή την ταινία και μία καλή ηθοποιός, όταν έχεις πολλά να μοιραστείς, σημαίνει ότι μετά την ταινία  το κοινό θα την πάρει μαζί του και θα τη σκέφτεται για πέντε λεπτά.  Αυτό είναι αρκετό για εμάς. Αυτά τα πέντε λεπτά. . Ήρθαμε κοντά, διαφωνήσαμε, συζητήσαμε, είχαμε καλές και κακές στιγμές. Ο Nima ήξερε τι ήθελε και αυτό ήταν σημαντικό. 

Πηγή συνέντευξης: www.huffingtonpost.com