Η Πέμπτη 23η Σεπτεμβρίου είναι η ημερομηνία πρώτης προβολής για την ταινία «Μέσα στο Δάσος» του Άγγελου Φραντζή …
Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας Conn-X» και συγκεκριμένα στον κινηματογράφο «Απόλλων» στις 20.00 το βράδυ. Θα ακολουθήσει party στο Bios.
Θα ακολουθήσει, στις 30 Σεπτεμβρίου η προβολή της ταινίας αποκλειστικά στον κινηματογράφο Odeon Όπερα.
Η ταινία
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μετά το «Polaroid» και το μαγικό «Όνειρο του Σκύλου», ο ταλαντούχος σκηνοθέτης Αγγελος Φραντζής συνεχίζει να πρωτοτυπεί και να εξερευνά χρονικά και θεματικά διαφορετικά μονοπάτια κάνοντας για ακόμα μια φορά ένα βήμα μπροστά στην ελληνική κινηματογραφία με τη νέα του ταινία «Μέσα στο Δάσος».
Η Κάτια Γκουλιώνη, ο Ιάκωβος Καμχής και ο Nathan Pissoort είναι τα τρία νέα παιδιά, οι πολλά υποσχόμενοι πρωταγωνιστές σ’ ένα παγανιστικό ταξίδι όπου η φύση καθοδηγεί τις αισθήσεις και τα συναισθήματα. Μινιμαλιστικός διάλογος, σιωπή, ήχοι. Γυρισμένη με μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, η ταινία Μέσα στο Δάσος είναι ένα υπαρξιακό παραμύθι κόκκινο σαν την αρχέγονη επιθυμία του άιματος, μια ταινία πρωτογενής σαν την πέτρα, το νερό ή τον ουρανό.
Πολυταξιδεμένη και με εξαιρετικά ένθερμες κριτικές, η ταινία συμμετείχε στα Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και του Χονγκ Κονγκ, στο Διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ του Μονάχου (δίπλα σε ονόματα όπως ο Ξαβιέ Μποβουά αλλά και ο φετινός κάτοχος του Χρυσού Φοίνικα Απιτσατπόνγκ Βερεζεθακούλ), στο Διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Πολωνίας Era New Horizons και στο πρόσφατο Φεστιβάλ της Ουρουγουάης Llamale.
Η διαδρομή δεν τελειώνει εδώ όμως, αφού τo Φεστιβάλ του Ρίο την έχει ήδη εντάξει στο πρόγραμμά του και θα υπάρξει και εντυπωσιακή συνέχεια στη μακρά αυτή φεστιβαλική διαδρομή.
Σύνοψη
Δυο αγόρια κι ένα κορίτσι, αρχετυπικοί ήρωες σ’ ένα παγανιστικό ταξίδι όπου η φύση καθοδηγεί τις αισθήσεις και τα συναισθήματα. Μινιμαλιστικός διάλογος, σιωπή, ήχοι. Φόβος, ελευθερία, ένστικτο, επιθυμία, πανσεξουαλικότητα και, διαρκώς, η υπόνοια ότι κάτι παρατηρεί από ψηλά.
Γυρισμένη με μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, εμποτισμένη με το απόκοσμο και γεμάτη έντονες χροιές και βίαιες μορφές, η ταινία Μέσα στο Δάσος είναι ένα υπαρξιακό παραμύθι κόκκινο σαν την αρχέγονη επιθυμία του αίματος, μια ταινία πρωτογενής σαν την πέτρα, το νερό ή τον ουρανό.
Συντελεστές
Πρωταγωνιστούν Κάτια Γκουλιώνη, Ιάκωβος Καμχής, Nathan Pissoort
Σκηνοθεσία Αγγελος Φραντζής
Σενάριο Αγγελος Φραντζής σε συνεργασία με τους Κάτια Γκουλιώνη, Ιάκωβο Καμχή, Nathan Pissoort
Παραγωγός Πάνος Παπαχατζής
Βοηθός Παραγωγής Μαρία Τσίγκα
Εκτέλεση Παραγωγής Ντένια Σαφαρή
Διεύθυνση Φωτογραφίας Αγγελος Φραντζής
Σκηνικά Ηλίας Λόης
Κοστούμια Χριστίνα Χαντζαρίδου
Ηχος Νίκος Τριανταφύλλου
Μοντάζ Ηχου Γιάννης Σκανδάμης
Μοντάζ Νίκος Βαβούρης
Μουσική Texturizer
Μια παραγωγή της Αργοναύτες Α.Ε. σε συμπαραγωγή με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, την ΕΡΤ Α.Ε. και τον Αγγελο Φραντζή
35mm, Dolby Digital, Διάρκεια 97’
Σημείωμα Σκηνοθέτη
This is not a love song
…αυτή η αίσθηση λατρεία που φυλάμε πάντα για όσους
δε διστάζουν να εξασκήσουν την ικανότητά τους να μας προκαλέσουν πόνο
Μαρσέλ Προυστ
Από τη Μεριά του Σουαν
\”Το μωρό στην κούνια κουνάει το χέρι του και νομίζει ότι κινείται ολόκληρος ο κόσμος. Η μητέρα του τραγουδάει και το μωρό δεν ξέρει ότι εκείνο είναι σιωπηλό. Ο κόσμος είναι ένα. Αδιαχώριστος. Το μωρό θα μάθει να ξεχωρίζει σε λίγο. Να κατανοεί τις ανάγκες του. Ότι αυτό και η μητέρα του είναι διαφορετικά πλάσματα. Η οδύνη! Όλα κατακερματίζονται. Όλοι είναι μόνοι.
Δυο αγόρια κι ένα κορίτσι. Ουσιαστικά μόνα. Προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Να ξαναγίνουν ένα. Γύρω τους, τεράστιοι κορμοί δέντρων, διάφανα ποτάμια, μια απομονωμένη παραλία, τα βουνά κι ένα αλλόκοτο κόκκινο σπίτι θαμμένο βαθιά στο δάσος. Γιατί βρίσκεται εκεί; Ποιος τους εγκατέλειψε για να πληγώσουν ο ένας τον άλλον τόσο αθώα και τόσο πολύ; Τι είναι αυτή η παράξενη σεξουαλική ανάγκη που αναδύεται από τα δέντρα, το νερό, τα φύλλα; Είναι ελεύθεροι ή παγιδευμένοι; Δεν υπάρχουν απαντήσεις.
Το ταξίδι τους είναι μια μύηση. Όπως το δικό μας ταξίδι όταν κάναμε αυτήν την ταινία. Σαν παιδιά που οι γονείς τα εγκατέλειψαν στο δάσος, η εμπειρία μας στη φύση μας ξεπέρασε. Για δυο μήνες, κοιμόμαστε σε σκηνές και τρώγαμε δίπλα στη φωτιά. Χωρίς σενάριο, γυρίζαμε την ταινία με τους ηθοποιούς μέρα με την ημέρα, σημειώνοντας το πέρασμα του χρόνου στο δικό μας προσωπικό ημερολόγιο.
Οι κορμοί των δέντρων καθόριζαν τη σκέψη μας και οδηγούσαν τη ματιά μας. Ένα συνεργείο πέντε ατόμων και τρεις ηθοποιοί. Ο εξοπλισμός μας: μια απλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή (χρησιμοποιήσαμε την επιλογή του video για να γυρίσουμε ολόκληρη την ταινία), μια μηχανή ηχογράφησης κι ένα laptop.
Αυτή η ενστικτώδης προσέγγιση της δραματουργίας απαιτούσε μια αντίστοιχη μέθοδο κινηματογράφησης, ικανή να μας απελευθερώσει από τους τεχνικούς περιορισμούς. Η απόφαση να χρησιμοποιήσουμε μια χαμηλής πιστότητας ψηφιακή φωτογραφική μηχανή αντί για μια κανονική κάμερα μας επέβαλε ένα νέο τρόπο γυρίσματος.
Η μικρή μου κάμερα μου επέτρεψε να πλησιάσω ακόμα πιο κοντά: στο σημείο της αφής, στο σημείο που η εικόνα γίνεται ένα με τα πρόσωπα. Να γλύψω τις πέτρες ή να κάνω έρωτα με την άμμο.
Κι άλλες φορές ν’ ακολουθήσω τα σώματα με τέτοια επικέντρωση, σαν ένα ντοκιμαντέρ για τις αισθήσεις. Αλλά έχοντας επαφή, όχι απομακρυσμένος σαν ηδονοβλεψίας. Με την ίδια επιθυμία ν’ αγγίξω, να φιλήσω, να δαγκώσω, να ενωθώ. Να σπάσω εκστατικά τους δεσμούς της μοναδικότητας.
Μια σεξουαλική μέθοδος καταγραφής για μια ταινία με θέμα την υλικότητα των συναισθημάτων. Σα Φοβιστικός πίνακας με τα αποφασιστικά περιγράμματα, τα έντονα χρώματα και τις βίαιες φόρμες\”.
Αγγελος Φραντζής