Η ΛΥΚΟΦΩΣ του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου παρουσιάζει τη θεατρική διασκευή του σπουδαίου μυθιστορήματος του …
Αλεσσάντρο Μπαρίκκο Μετάξι από 6 Φεβρουαρίου 2013 στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή. Η σπάνια και αξέχαστη ιστορία του Ερβέ Ζονκούρ, που έχει μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες, στην πρώτη μεταφορά της στο θέατρο κρατάει ανέπαφη όλη την παραμυθένια γοητεία, τη λιτή αφήγηση και την τρυφερή σκιαγράφηση των ηρώων της.
Μια απίθανη περιπλάνηση στα βάθη της Ασίας, ένας έρωτας στα όρια του ονείρου, ένας ύμνος στην ακατανίκητη έλξη και την ηδονή, μια ιστορία που δεν μπορεί παρά να μείνει αξέχαστη, καθώς η ομορφιά και το θαύμα της ζωής υπερβαίνουν την αλήθεια και το ψέμα.
Ένα ταξίδι που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο από τη Γαλλία στην άλλη άκρη του κόσμου. Μια σύζυγος που περιμένει υπομονετικά. Ένας ταξιδευτής που λατρεύει τη σύζυγό του αλλά μαγεύεται για πάντα από μια κοπέλα στα βάθη της Ασίας που του γράφει: «Γύρισε πίσω, αλλιώς θα πεθάνω».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μια ιστορία μεταξιού και συναισθημάτων σε διασκευή και σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη με πρωταγωνιστές τους Μαρίνα Καλογήρου, Μάνια Παπαδημητρίου, Βάλια Παπαχρήστου, Αντώνη Φραγκάκη.
Μετάφραση: Λένα Ταχματζίδου
Θεατρική Διασκευή – Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά–Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Σταύρος ΓασπαράτοςΦωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Κωνσταντινίδης
Παίζουν: Μαρίνα Καλογήρου, Μάνια Παπαδημητρίου, Βάλια Παπαχρήστου, Αντώνης ΦραγκάκηςΠαραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Λυκόφως
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη
Σύνοψη
Ο Ερβέ Ζονκούρ ζει σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας και κάνει ένα ασυνήθιστο επάγγελμα: αγοράζει και πουλάει μεταξοσκώληκες. Για την ακρίβεια, αγοράζει αυγά μεταξοσκώληκα από τη Συρία και την Αίγυπτο και τα πουλάει στους παραγωγούς μεταξιού της πόλης του. Παντρεμένος με την Ελέν, ζει μια ζωή ήσυχη. Ο Ερβέ Ζονκούρ είναι από τους ανθρώπους που αγαπούν να «παρευρίσκονται στη ζωή τους, θεωρώντας ανάρμοστη οποιαδήποτε φιλοδοξία να τη ζήσουν».
Ομως, το 1861, οι μεταξοσκώληκες σε όλο σχεδόν τον κόσμο μολύνονται από μια επιδημία. Ο Ερβέ Ζονκούρ καλείται να ταξιδέψει «μέχρι το τέλος του κόσμου», στη μακρινή Ιαπωνία, προκειμένου να αναζητήσει υγιή αυγά. Μόνο που αυτό το νησί είναι κλειστό στον έξω κόσμο εδώ και διακόσια χρόνια. Οι ξένοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι και οι Ιάπωνες δεν πουλούν ποτέ τα αυγά μεταξοσκώληκά τους… Παρ΄όλα αυτά, ο Ερβέ Ζονκούρ θα ξεκινήσει μια σειρά από επικίνδυνα και περιπετειώδη ταξίδια σε αυτόν τον «αόρατο» τόπο. Εκεί θα συναντήσει μια κοπέλα που θα ξυπνήσει μέσα του έναν έρωτα πρωτόγνωρο, που θα αλλάξει όλη του τη ζωή… Για πάντα.
Ο Αλεσσάντρο Μπαρίκκο για το «Μετάξι»
«Δεν είναι μυθιστόρημα. Ούτε και διήγημα. Είναι μια ιστορία. Αρχίζει με έναν άντρα που διασχίζει τον κόσμο και τελειώνει με μια λίμνη που βρίσκεται εκεί, μια μέρα με αέρα. Ο άντρας λέγεται Ερβέ Ζονκούρ. Δεν είναι γνωστό πως λέγεται η λίμνη.{…} Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μια ερωτική ιστορία. Αλλά αν ήταν μόνο αυτό δε θα άξιζε τον κόπο να τη διηγηθεί κανείς. Υπάρχουν στη μέση επιθυμίες και πόνος που ξέρεις πολύ καλά τι είναι, αλλά δεν ξέρεις να τα ορίσεις. Όταν δεν έχεις λέξη για να ορίσεις τα πράγματα, τότε χρησιμοποιείς τις ιστορίες {….} Όλες οι ιστορίες έχουν τη μουσική τους. Αυτή έχει μια μουσική λευκή. Έχει σημασία να το πούμε γιατί η λευκή μουσική είναι μια μουσική παράξενη, μερικές φορές σ΄ αναστατώνει. Είναι σαν ν΄ ακούς να παίζουν τη σιωπή, και αυτούς που τη χορεύουν καλά τους κοιτάζεις και μοιάζουν ακίνητοι.
Ίσως είναι καλό να διευκρινίσουμε πως πρόκειται για μια ιστορία του 19ου αιώνα για να μην περιμένει κανείς αεροπλάνα, πλυντήρια και ψυχαναλυτές. Δεν υπάρχουν.»
Σημείωμα σκηνοθέτη Το «Μετάξι», είναι μια ιστορία που αξίζει να αφηγηθεί κανείς. Και αυτό την καθιστά θεατρικά ενδιαφέρουσα. Καταρχάς για το θέμα της-όλες αυτές τις «επιθυμίες και τον πόνο που ξέρουμε πολύ καλά τι είναι αλλά δεν ξέρουμε να τα ορίσουμε» -αλλά κυρίως για τον έξοχο τρόπο με τον οποίο το χειρίζεται. Εναν τρόπο που γεννάει συναισθήματα χωρίς να τα εκβιάζει. Συναισθήματα υπόγεια, ακαθόριστα, παράξενα σαν «τη λευκή μουσική» που πολύ εύστοχα αναφέρει ο συγγραφέας. Επιθυμία της παράστασης, είναι να ζωντανέψει αυτή την ξεχωριστή ιστορία κρατώντας ακέραιο το λόγο του Μπαρίκκο, λόγο αφαιρετικό και ποιητικό με εξαιρετικό λογοτεχνικό αλλά και θεατρικό ενδιαφέρον. Έτσι στην παράσταση, κυριαρχεί το αφηγηματικό στοιχείο σε συνδυασμό με τη θεατρική δράση, γεγονός που συνιστά και το υφολογικό στοίχημα της παράστασης.
Μαριάννα Κάλμπαρη
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Αλεσσάντρο Μπαρίκκο
Ο Αλεσσάντρο Μπαρίκκο γεννήθηκε το 1958 στο Τορίνο. Έχει γράψει αρκετά µυθιστορήµατα, θεατρικά έργα και δοκίµια. Το «Όνειρα από γυαλί», 1991 (Εκδόσεις Πατάκη, 2001), το πρώτο του µυθιστόρηµα, τιµήθηκε µε το βραβείο Campiello στην Ιταλία και µε το Prix Médicis étranger στη Γαλλία. Ο «Ωκεανός», 1993 (Εκδόσεις Πατάκη, 1999), πήρε τα βραβεία Viareggio και Palazzo al Bosco στην Ιταλία. Ακολούθησε το «Μετάξι», 1996 (Εκδόσεις Πατάκη, 1997), που µεταφράστηκε σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες, ενώ το 2004 εξέδωσε και µια σύγχρονη εκδοχή της «Ιλιάδας» (Εκδόσεις Πατάκη, 2006). Στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης τα έργα του «Χιλιαεννιακόσια: Ένας µονόλογος», 1994 ( Άγρα, 2002), «City», 1999 (Εκδόσεις Πατάκη, 2001), «Χωρίς αίµα», 2002 (Εκδόσεις Πατάκη, 2005), «Ιστορία σαν παραµύθι», 2005 (Εκδόσεις Πατάκη, 2008) και «Προς Εµµαούς», 2009 (Εκδόσεις Πατάκη, 2012).
Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτη
Μαριάννα Κάλμπαρη
Απόφοιτος της δραματικής σχολής του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ –ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ και του πανεπιστημίου της ΣΟΡΒΟΝΝΗΣ (PARIS IV-φιλολογία και επικοινωνία). Στο Παρίσι, σπούδασε επίσης υποκριτική στο στούντιο του Α. ΒΟΥΤΣΙΝΑ και σκηνοθεσία στο CHARPENTIER ART STUDIO.
Εχει σκηνοθετήσει στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ τις παραστάσεις: ‘Love, Love, Love’
Μάικ Μπάρτλετ, «Ανώνυμη αγία ή μια κοινότατη ιστορία» Γιάννη Ρίτσου , «Δεν έχει ωραίες εικόνες» Γερτρούδης Στάιν, «Τρεις αδελφές-ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ» Αντον Τσέχωφ, «Καϋμός» Καρόλου Κουν.
Επίσης τις παραστάσεις: «Το μυστικό της κυρίας Έλεν», Ελένης Ζιώγα (ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ), «Μια πορνογραφική σχέση» Φιλίπ Μπλαμπάν (Fresh Hotel), «Σκοτώνουμε τη μαμά;» Σαρλότ Κήτλεϋ (ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΏ), «Αναχώρηση» Αντώνη Δωριάδη ( ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ-Μονόλογοι 2003), «Wit- Εκτός κωδικού» Μάργκαρετ Εντσον (ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ) καθώς και δύο αναλόγια στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (Λένας Διβάνη και Ιλιάδα-Μαρωνίτη).
Επίσης, τις όπερες : «Ιούλιος Καίσαρας»του Χαίντελ και «Ορφέας στον Αδη» του Οφφενμπαχ (ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ), «Πληγή» Χαράλαμπου Γωγιού (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ) και τα μουσικά έργα: «Έκτο πάτωμα», Αλφρεντ Ζερύ (ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ), «Σιωπή ο βασιλιάς ακούει» Νίκου Κυπουργού-Θωμά Μοσχόπουλου (Bios, ΧΥΤΗΡΙΟ), «Η κοκκινοσκουφίτσα και ο καλός λύκος» Χαράλαμπου Γωγιού (ΡΟΕΣ).
Ως ιδρυτικό μέλος της εταιρείας θεάτρου «Συνενοχή» έχει ακόμα σκηνοθετήσει τα δικά της κείμενα: «Μια ανάσα ακόμα» (ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-Πειραματική Σκηνή), «Νέο αίμα» (θέατρο ΑΡΓΩ) και «Ιστορίες για γαμοφοβικούς» (ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ) των Βασίλη Ραϊση-Μ. Κάλμπαρη.
Εχει γράψει επίσης τα έργα: «Βιομαγεία», σκην. Δ. Λιγνάδη (ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ- Πειραματική Σκηνή), «Τα τραίνα κοιμούνται τη νύχτα», σκην. Φ. Λύτρα (Φεστιβάλ ΤΡΙΠΟΛΗΣ) καθώς και τέσσερα έργα για παιδιά αλλά και μεταφράσεις και διασκευές θεατρικών έργων που έχουν ανέβει σε σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με το ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ-ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ, το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, τον ΤΕΧΝΟΧΩΡΟ-ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΜΑ, το ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και άλλα.
Στον κινηματογράφο έχει εμφανιστεί σε ταινίες του Δημήτρη Αθανίτη και της Λουκίας Ρικάκη.
Επίσης, το σενάριο της ταινίας «Αίμα» του Διαμαντή Καραναστάση, είναι βασισμένο στο έργο της «Νέο αίμα».
Εχει διδάξει θεατρολογία και πρακτική θεάτρου στη Σχολή Μοραΐτη και στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ.
Διδάσκει υποκριτική στην δραματική σχολή ΠΡΑΞΗ ΕΠΤΑ και στη δραματική σχολή του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ-ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Κική Παπαδοπούλου