Μια μεγάλη συναυλία μας περιμένει στο θέατρο Badminton στις 27 Οκτωβρίου, μια συναυλία κατάθεση ψυχής, για να ξαναθυμηθούμε τον μαγικό τρόπο με τον οποίο μια μουσική, ένα τραγούδι, μπορεί να μεταδώσει ενέργεια αγάπης στην καρδιά μας.
Η Χάρις Αλεξίου, ο Μανώλης Λιδάκης, ο Βασίλης Λέκκας, η Πίτσα Παπαδοπούλου και ο Ορφέας Περίδης ερμηνεύουν στη σκηνή του Badminton τα πασίγνωστα τραγούδια της Βάσως Αλλαγιάννη, από τον «Υδροχόο» και το «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» μέχρι το «Απόψε σιωπηλοί», το «Δεν είσαι πουθενά», τον «Γλάρο», το «Αύριο θα είναι αργά» το «Πόρτες Ανοιχτές», το «Αγάπη σημαίνει» το «Κι εγώ έχω κάνει λάθη» το «Που πάει η αγάπη όταν φεύγει» το «Βοτσαλάκι» το «Η αγάπη δεν είναι δεδομένη» και τόσα άλλα.
Η Βάσω Αλλαγιάννη θα μας παρουσιάσει όλες τις μεγάλες τις στιγμές από το πρώτο πρώτο τραγούδι που έγραψε, τον «Γλάρο» μέχρι την τελευταία της συνεργασία με τον Βασίλη Λέκκα στον δίσκο «Τον εαυτό μου ρώτησα». Ανάμεσα σε αυτά, μια διαδρομή γεμάτη αληθινές στιγμές που έγιναν τραγούδι. Από τον Νίκο Παπάζογλου και τον Μανώλη Ρασούλη, στον Μανώλη Λιδάκη, στην Χαρούλα Αλεξίου, την Γλυκερία, την Πίτσα Παπαδοπούλου κ.α. Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου το ελληνικό τραγούδι ζει και πάλι τις στιγμές που ο δημιουργός μιλάει μέσα από την καρδιά του και γράφει τραγούδια που αγγίζουν βαθιά την ψυχή όλων μας. Απλά, αληθινά, διαμάντια…
Γιατί όπως λέει και ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης: «Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη….».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μια βραδιά, για τις μνήμες της καρδιάς μας που αξίζει να ζήσουμε, με το Ελληνικό τραγούδι μπροστά, πρωταγωνιστή και βάλσαμο της ζωής μας!
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΩΣ ΑΛΛΑΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ
«Τον εαυτό μου ρώτησα… Έλα μου ‘πε, πάμε τώρα δεν φοβόμαστε την μπόρα…»
«Από το πρώτο μου “πέταγμα” στο τραγούδι με τον “Γλάρο”, στην τελευταία μου δισκογραφική “πτήση” με τον δίσκο “Τον εαυτό μου ρώτησα”…»
Και τον ξαναρώτησα…και είπα ναι, θέλω τους φίλους μου όλους μαζί…να τους μιλήσω με τα τραγούδια μου, να μιλήσουνε οι καρδιές μας γιατί μαζί περνάμε τις συμπληγάδες αυτού του τόπου…τις συμπληγάδες όλης της ανθρωπότητας… Μαζί ψάχνουμε να ξανά ονειρευτούμε ζωή…μαζί χαιρόμαστε και μαζί πονάμε…η μοίρα μας είναι κοινή… Τα τραγούδια μας μιλάνε, τα λένε όλα…μιλάνε για την χαρά, τον πόνο, την έλλειψη, τον έρωτα, την απογοήτευση και την ελπίδα που έχουμε κρυμμένη στην καρδιά μας για το καλύτερο!
Γράφω τραγούδια πολλά χρόνια, αυτός είναι ο τρόπος της ψυχής μου, να εκφράζει, να επικοινωνεί, να καταθέτει και να μοιράζετε τα βιώματα… Έχουν περάσει εννέα χρόνια από την τελευταία μας συνάντηση, έχουν γίνει πολλά από τότε… Αισθάνθηκα ότι τώρα είναι η ώρα να βρεθούμε και να τα πούμε όλα…τραγουδώντας!
Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες…τραγουδάμε στα δύσκολα…στις αγωνίες μας στους πόνους μας και…στις χαρές μας! Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ..!
Μια αγκαλιά τραγούδια
Με αγάπη
Βάσω Αλλαγιάννη Svarno
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΩ ΑΛΛΑΓΙΑΝΝΗ
Η Βάσω Αλλαγιάννη είχε δυο μεγάλους αγαπημένους δασκάλους τον Μάνο Λοίζο και τον Νότη Μαυρουδή, μαζί τους έμαθε μουσική και άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια. Ακούγοντας τα τραγούδια αυτά οι δάσκαλοι αλλά και εμπνευστές της, την παρακίνησαν να ασχοληθεί με τη μουσική. Αξίζει να σημειωθεί πως μέσα σε εκείνα τα πρώτα τραγούδια που έγραψε υπήρχαν διαμάντια όπως ο «Γλάρος» (το δημιούργησε μαθήτρια ακόμα και το ερμήνευσε 20 χρόνια αργότερα ο Μανώλης Λιδάκης). Η πρώτη δισκογραφική της δουλειά είχε πολύ μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Ήταν το «Χαράτσι» (1982), όπου σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη έγραψε τον «Υδροχόο» και το «Λεμόνι στην Πορτοκαλιά», και που ερμήνευσε ο Νίκος Παπάζογλου. Η μεγάλη επιτυχία του τρίπτυχου Αλλαγιάννη – Ρασούλη – Παπάζογλου έφερε ακόμη δύο δίσκους, τα «Σύνεργα» (1990) με το «Απόψε σιωπηλοί» (με στίχους και μουσική δικούς της) και το «Στο Λυκαβηττό» (1991), με το τραγούδι «Αχ Ελλάδα» να γίνεται ο ύμνος που αγγίζει την ψυχή του σύγχρονου Έλληνα. Η Αλλαγιάννη, στην συνέχεια συνεργάζεται δισκογραφικά με το Μανώλη Λιδάκη («4 κύκλοι τραγουδιών», 1995), το Σταύρο Λογαρίδη («Ονειρεμένες πολιτείες»,1996) με την Πίτσα Παπαδοπούλου («Με τα μάτια κλειστά», 1994), τη Βούλα Σαββίδη («Το φίλημα του χρόνου» 1992), τη Γιούλη Τσίρου (Κάθε βράδυ τραγουδάω 1988), την Άννα Ζήση («Της αγάπης δρομολόγια», 1996) το Δημήτρη Μπάση («Μιλάω Χρόνια», 2000), με τη Χαρούλα Αλεξίου («Παράξενο Φως», 2000), (Το 2004 έκδωσε το «Svarno» με το «Βοτσαλάκι» και 16 υπέροχα ορχηστρικά κομμάτια), συνεργάστηκε με την Γλυκερία («Η αγάπη είναι ελεύθερη» 2011), με την Χαρούλα Αλεξίου στην («ΤΡΙΠΛΑ», 2012), με τον Μανώλη Λιδάκη («Αύριο θα είναι αργά», 2014) με το Βασίλη Λέκκα («Τον εαυτό μου ρώτησα», 2015) την πιο πρόσφατη συνεργασία της…
