Η ελληνο-γερμανική κινηματογραφική συμπαραγωγή με τίτλο «Μία Ανάσα» (Ein Atem), με την Χαρά Μάτα Γιαννάτου και τον Αποστόλη Τότσικα, αφού καταχειροκροτήθηκε στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και της Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε από 28 Ιανουαρίου την πορεία της στους ευρωπαϊκούς κινηματογράφους, με διανομή στις αίθουσες της Γερμανίας. 

Το Embassy Novacinema Odeon φιλοξένησε την πρώτη επίσημη προβολή στην Αθήνα γιορτάζοντας με τρόπο κινηματογραφικό την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Μερικοί από τους βασικούς συντελεστές της ταινίας, ειδικοί καλεσμένοι, καθώς και πολλοί απλοί σινεφίλ παρακολούθησαν την μεγάλη ελληνογερμανική συμπαραγωγή, την οποία και καταχειροκρότησαν για την δυνατή, γεμάτη ανατροπές ιστορία της και τις εξαιρετικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών της.

Στην προβολή παραβρέθηκαν οι πρωταγωνιστές της ταινίας Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Ακύλας Καραζήσης και Πηνελόπη Σεργουνιώτη, καθώς και μέλη του συνεργείου, ενώ ο σκηνοθέτης Κρίστιαν Τσούμπερτ μίλησε στους θεατές μέσω ενός σύντομου βίντεο, στο οποίο εξέφρασε την λύπη του που δεν μπορούσε να ταξιδέψει στην Αθήνα, τόνισε πόσο σημαντική είναι η ταινία για αυτόν και μίλησε για την όμορφη εμπειρία των γυρισμάτων στην χώρα μας. Την εκδήλωση τίμησαν επίσης με την παρουσία τους και άλλα πρόσωπα του καλλιτεχνικού κόσμου, όπως η Ράνια Σχίζα, ο Αργύρης Πανταζάρας (ο οποίος μόλις βραβεύθηκε με το βραβείο Χορν), ο Γιάννης Νιάρρος, ο Κωνσταντίνος Ελματζίογλου και η Ηώ Πάσχου, μεταξύ άλλων.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Λίγα λόγια για την ταινία:

Δύο γυναίκες. Ένα παιδί που έχει χαθεί και μία ανάσα που θα τις ενώσει. Ένα ταξίδι που θα τις φέρει πιο κοντά στον πραγματικό τους εαυτό. Η ελληνογερμανική κινηματογραφική συμπαραγωγή με τη σκηνοθετική υπογραφή του Γερμανού Κρίστιαν Τσούμπερτ αφηγείται μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία που εξετάζει τους ρόλους των ανδρών και των γυναικών στη σύγχρονη κοινωνία, ανακινεί το θέμα της διαφοράς νοοτροπίας ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Ευρώπη, και ακολουθεί την πορεία δύο πολύ διαφορετικών γυναικών προς την προσωπική τους ελευθερία αλλά και τη συγχώρεση, ανακαλύπτοντας ότι μοιράζονται περισσότερα κοινά απ’ ό,τι διαφορές.

Από τη μία, βρίσκεται η Τέσα. Ευκατάστατη, επιτυχημένη επαγγελματικά, σύζυγος και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού: η 37χρονη Τέσα μοιάζει να έχει μια τέλεια ζωή, όμως στην πραγματικότητα ο γάμος της περνάει κρίση και η ίδια έχει χάσει τις ισορροπίες της, δεχόμενη πιέσεις από παντού και ξεσπώντας φαινομενικά δίχως λόγο για όλα.

Από την άλλη, είναι η Έλενα. Δραπετεύοντας από την Αθήνα της κρίσης, η 27χρονη Έλενα φτάνει στην Φρανκφούρτη για μια καινούρια αρχή, γεμάτη θάρρος και αυτοπεποίθηση για το μέλλον, και παρά τις αντιρρήσεις του φίλου της, Κώστα.  Τα σχέδιά της, όμως, ανατρέπονται σχεδόν αμέσως, όταν μαθαίνει ότι είναι έγκυος και συνειδητοποιεί ότι πια δεν είναι υπεύθυνη μόνο για την δική της ζωή.

Έχοντας χάσει την δουλειά της στο μπαρ, η  Έλενα αναζητεί δουλειά που θα της επιτρέψει να βιοποριστεί. Αναλαμβάνει τη φύλαξη της 18μηνης Λόττε, της κόρης της Τέσα. Μια μέρα, η Έλενα αφήνει για λίγο από την προσοχή της την Λόττε και εκείνη εξαφανίζεται μυστηριωδώς από το καροτσάκι της. Όσο περνούν τα λεπτά και η Λόττε παραμένη άφαντη, η Έλενα παίρνει μια παρορμητική απόφαση και το σκάει, για να μην αντιμετωπίσει τις συνέπειες.

Όσο η Έλενα ταξιδεύει για την Αθήνα ως φυγάς, η Τέσα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την σοκαριστική απώλεια της κόρης της. Μη μπορώντας να αποδεχθεί την απελπιστική αναμονή για νέα, η Τέσα παίρνει την δική της απόφαση: να ταξιδέψει κι εκείνη στην Αθήνα, να βρει την Έλενα και να μάθει τι απέγινε η κόρη της. Το ταξίδι αυτό θα αλλάξει τις ζωές και των δύο.

«Ήθελα να διηγηθώ μια κινηματογραφική ιστορία που να επικεντρώνεται στα ανθρώπινα συναισθήματα, να κάνω μία ταινία που θα παρουσιάζει στο κοινό τη μεγάλη αλήθεια στις ψυχές αυτών των ανθρώπων, μία ταινία που θα μπλέκει τα συναισθήματά μας για τους ανθρώπους και θα μας κάνει τόσο να γελάμε, όσο και να κλαίμε, ή ακόμη και να μας προκαλεί σοκ», αναφέρει ο σκηνοθέτης της ταινίας, Κρίστιαν Τσούμπερτ.  «Και οι δύο γυναίκες αξίζουν την συμπάθειά μας. Είναι και οι δύο θύτες και θύματα, και καμία από τις δύο δεν σφάλλει επίτηδες. Ο θεατής μπορεί να τις κρίνει, αν θέλει – η ταινία, όμως, δεν το κάνει. Θέλει απλώς να πει μια ιστορία για την ενοχή, την συγχώρεση και την λύτρωση».

Η σύνοψη:

Η Έλενα, μια όμορφη νεαρή Ελληνίδα, αποφασίζει να μεταναστεύσει στη Γερμανία, αφήνοντας πίσω τον σύντροφό της και την οικογένειά της. Για να ζήσει το όνειρό της για μια καλύτερη ζωή εν μέσω της οικονομικής κρίσης, αναγκάζεται να εργαστεί ως παιδαγωγός ενός μικρού κοριτσιού, της Λόττε, προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα. Μία μέρα όμως, ενώ η μικρή Λόττε είναι υπό την επίβλεψη της Έλενας, εξαφανίζεται.

Από εκείνη την στιγμή ξεκινά ο Γολγοθάς της Έλενας, η οποία επιστρέφει στην Ελλάδα, ενώ στην Γερμανία θεωρείται ύποπτη για απαγωγή και καταζητείται από την αστυνομία. Παράλληλα, η απεγνωσμένη Γερμανίδα μητέρα της Λόττε, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις της αστυνομίας και του συζύγου της, αποφασίζει και εκείνη να ταξιδέψει στην Ελλάδα προκειμένου να εντοπίσει την Έλενα. Θα καταφέρει όμως να φτάσει στα ίχνη της χαμένης της κόρης;

Σκηνοθεσία: Κρίστιαν Τσούμπερτ

Σενάριο: Κρίστιαν Τσούμπερτ, Ίπεκ Τσούμπερτ

Παραγωγή: ULF Israel, Κώστας Λαμπρόπουλος

Ηθοποιοί: Γιόρντις Τρίμπελ, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μπέντζαμιν Σάντλερ, Αποστόλης Τότσικας, Ακύλας Καραζήσης, Πηνελόπη Σεργουνιώτη, Μαίρη Νάνου 

Φωτογραφία: Νγκο Τε Τσάου

Μοντάζ: Μόνα Μπράουερ

Μουσική: Τζούλιαν Μάας, Κρίστοφ Κάιζερ

Διάρκεια: 96’


Η ταινία «Μία Ανάσα» (Ein Atem) κυκλοφορεί επίσης στις ισπανικές κινηματογραφικές αίθουσες από την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου και θα έρθει στις ελληνικές αίθουσες, από την Odeon, στις 17 Μαρτίου 2016.


ΜΙΝΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Κρίστιαν Τσούμπερτ | Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος

Πώς γεννήθηκε το πρότζεκτ στο μυαλό σας; Με μια συγκεκριμένη εικόνα ή χαρακτήρα, ή απλώς μια ευρεία έννοια της ιστορίας;

Και τα δύο. Η σύζυγός μου και εγώ θέλαμε να αφηγηθούμε μια ιστορία για το τι συμβαίνει αυτήν την περίοδο στη ζωή μας και δύο θέματα που μας απασχολούν είναι το συνεχώς αυξανόμενο χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες μητέρες στην κοινωνία μας. Εμπνευστήκαμε την ιστορία από ένα αληθινό περιστατικό: είχαμε κι εμείς μια νταντά από άλλη χώρα, η οποία φρόντιζε την κόρη μας και μια μέρα εξαφανίστηκε για μια ώρα μαζί της. Τελικά όλα πήγαν καλά, αλλά ήταν μια εμπειρία που οδήγησε στο «Μία Ανάσα».

Μιλήστε μας λίγο για τις πρωταγωνίστριές σας – πώς τις επιλέξατε;

Είχα ήδη συνεργαστεί με την Γιόρντις, είναι μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της στη Γερμανία. Η Χαρά Μάτα μάς προτάθηκε από τον υπεύθυνο κάστινγκ στην Αθήνα, τον Μάκη Γαζή – όχι μόνο ήταν υπέροχη ως Έλενα, αλλά μιλούσε και γερμανικά. Ήταν πραγματικό δώρο!

Παρόλο που είναι από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους από οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής άποψης, οι δύο γυναίκες θα μπορούσαν να έχουν μια καλή σχέση, αν δεν είχαν τις πιέσεις από το περιβάλλον τους. Είναι αυτή η κεντρική ιδέα πίσω από την ιστορία σας;

Σίγουρα. Για μένα, είναι η ιστορία δύο γυναικών, που είναι και οι δύο θύματα των συνθηκών. Η ιστορία δύο μανάδων που έρχονται από διαφορετικούς κόσμους, αλλά παλεύουν και οι δύο για τα παιδιά τους και την καινούρια τους ζωή. Προσπάθησα να μείνω κοντά στους χαρακτήρες, να τους τιμήσω.

Παρόλο που δεν είναι η βασική θεματική, η ταινία μιλά για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Σας εξέπληξε κάτι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων; Ποια είναι η σχέση σας με την Ελλάδα, πέρα από τα γυρίσματα;

Εντυπωσιάστηκα από τον επαγγελματισμό και τον ενθουσιασμό του ελληνικού συνεργείου, έκαναν σπουδαία δουλειά. Πάντως, η Ελλάδα θα έχει για πάντα μία θέση στην καρδιά μου, γιατί βρίσκω τους ανθρώπους πολύ ζεστούς και ανοιχτόμυαλους. Ξέρουν πώς να ζουν καλά. Ακούγεται κλισέ, αλλά είναι αλήθεια.

Χαρά Μάτα Γιαννάτου | Έλενα

Μίλησέ μας για τον χαρακτήρα που υποδύεσαι. Σε ποια σημεία βλέπεις ομοιότητες μαζί της και σε ποια σε δυσκόλεψε; Τι ρόλο έπαιξες στην διαμόρφωση του ρόλου σου;

Η Έλενα είναι ένα νέο κορίτσι που απολύεται από την δουλειά της και αποφασίζει να πάει να δουλέψει στη Γερμανία. Ο λόγος που φεύγει από τη χώρα της δεν είναι μόνο τα λεφτά. Έχει όρεξη για ζωή και δεν την τρομάζει το άγνωστο – ίσα-ίσα την εξιτάρει. Είναι και σε μια προσωπική αναζήτηση.

Έχω πολλά κοινά με την Έλενα, ως μισή Γερμανίδα έχω σκεφτεί κι εγώ πολλές φορές να φύγω από την Ελλάδα και να ζήσω στη Γερμανία. Το είχα κάνει μάλιστα με το που τελείωσα το σχολείο για δύο χρόνια. Είμαι κι εγώ σε αυτήν την ηλικία που, ενώ νιώθεις πως δεν μπορείς με τίποτα ακόμα να ανταπεξέλθεις στις ευθύνες ενός παιδιού, υπάρχει και αυτή η σκέψη πως ίσως να μην είναι και τόσο δύσκολο. Επειδή ήταν ένας ρόλος όχι πολύ διαφορετικός από εμένα, δεν δυσκολεύτηκα να τον καταλάβω ούτε να αφήσω  προσωπικά μου στοιχεία να τον ζωντανέψουν.

Πώς ήταν η εμπειρία του γυρίσματος σε δύο χώρες και σε δύο γλώσσες για σένα; Τι έχει μείνει εντονότερα στη μνήμη σου από τις μέρες εκείνες;

Το ιδιαίτερο δεν ήταν μόνο οι δύο χώρες και οι δύο γλώσσες, αλλά οι συγκεκριμένες χώρες και γλώσσες. Γεννήθηκα στο Βερολίνο και μεγάλωσα στην Αθήνα. Μεγάλωσα δίγλωσση μιας και η μαμά μου είναι Γερμανίδα. Ήταν ιδιαίτερη εμπειρία για εμένα, γιατί οι δύο πλευρές μου ενώθηκαν σε μια δουλειά. Και αυτό είναι που μου έχει μείνει εντονότερα από εκείνες τις μέρες.

Τι σου έχει μείνει περισσότερο από τη συνεργασία με τον σκηνοθέτη;

Από τη συνεργασία μου με τον Κρίστιαν μού έμειναν πολλά πράγματα. Αυτό που μου έμεινε περισσότερο όμως είναι η φιλία μας.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την σημασία του τίτλου της ταινίας;

 Μια ανάσα είναι δύο ζωές που μοιράζονται κάτι κοινό.

Πιστεύεις ότι η ταινία αποτυπώνει εύστοχα την ψυχολογία των σημερινών νέων σε σχέση με τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η κρίση;

Λόγω της κρίσης, υπάρχουν σίγουρα περισσότεροι νέοι που σκέφτονται να φύγουν από την Ελλάδα. Πιστεύω, όμως, πως στη ταινία δεν αποτυπώνεται μια γενική εικόνα για τους νέους του σήμερα. Στόχος της ταινίας είναι να δείξει συναισθήματα και αντιδράσεις σε καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρεθούμε στη σημερινή κοινωνία. Πάντα μέσα από μια ιστορία και τους συγκεκριμένους χαρακτήρες.

Αποστόλης Τότσικας | Κώστας

Μίλησέ μας για τον χαρακτήρα που υποδύεσαι. Σε ποια σημεία βλέπεις ομοιότητες μαζί του και σε ποια σε δυσκόλεψε; Τι είναι αυτό που κάνει τον Κώστα να θέλει να μείνει στην Ελλάδα και να προσπαθήσει να τα βγάλει πέρα;

Ο Κώστας είναι ένας νέος που έπεσε θύμα της κρίσης και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωής του, κάνοντας ξεναγήσεις στο κέντρο της Αθήνας και προσπαθώντας να σώσει και την σχέση του με την κοπέλα του.

Δεν υπήρχαν ομοιότητες με τον χαρακτήρα που υποδύθηκα και αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να ψάξω αρκετά. Υπήρχαν πολλές ιδέες πάνω στο πού θα κινηθώ σαν χαρακτήρας. Ο Κώστας είναι αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύει πως κάποια στιγμή θα τα καταφέρει. Είναι σίγουρα ένας άνθρωπος που δεν φοβάται να δουλέψει.

Τι είναι αυτό που σε προσέλκυσε περισσότερο στο σενάριο και την ιστορία;

Το επίκαιρο του πράγματος ήταν που με προσέλκυσε. Είναι μια γερμανική ταινία που μιλάει για το ελληνικό αυτό πρόβλημα της κρίσης. Επίσης, μου αρέσει πολύ ο γερμανικός κινηματογράφος.

Τι ρόλο έπαιξες στην διαμόρφωση του ρόλου σου; Υπήρχε δυνατότητα αυτοσχεδιασμού;

Ο Κρίστιαν Τσούμπερτ, ο σκηνοθέτης της ταινίας, ήθελε συνέχεια κάτι διαφορετικό από λήψη σε λήψη. Όσες λήψεις και να κάναμε πάντα είχαν κάτι καινούριο σαν στοιχείο της εξέλιξης των χαρακτήρων και της ταινίας. Ήταν πολύ ανοιχτός σε προτάσεις και πάνω στις προτάσεις που του έκανα προσέθετε ή αφαιρούσε πράγματα. Άλλες φορές πάλι βασιζόταν στον αυτοσχεδιασμό μας.

Τι σου έχει μείνει περισσότερο από τη συνεργασία με τον Κρίστιαν Τσούπερτ; Και πώς ήταν η εμπειρία των γυρισμάτων;

Με τον Κρίστιαν ήταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Έχει πολύ θετική ενέργεια,  είναι ευχάριστος, φοβερός επαγγελματίας και πολύ γλυκός άνθρωπος. Χαίρομαι πολύ που συνεργάστηκα μαζί του.

Η εμπειρία των γυρισμάτων γενικότερα ήταν ό,τι καλύτερο από πλευράς συνθηκών. Είναι φοβερή εμπειρία να δουλεύεις με Γερμανούς ηθοποιούς και συνεργείο μέσα σε μια τόσο οργανωμένη παραγωγή. Μας παρείχαν όλες τις ανέσεις.

Πιστεύεις ότι η ταινία αποτυπώνει εύστοχα την ψυχολογία των σημερινών νέων σε σχέση με τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η κρίση;

Ναι, είναι πολύ εύστοχη. Οι σημερινοί νέοι ζουν ένα καθολικό αδιέξοδο στη δουλειά και στη ζωή. Στην Ελλάδα πια δεν παρέχεται καμία βοήθεια στους νέους όσο σκληρά κι αν θέλουν να αγωνιστούν. Και δυστυχώς η επιβίωση δεν είναι ζωή, δηλαδή να ζεις για να δουλεύεις. Όποτε η μόνη λύση είναι να φύγουν έξω…