Μία “Πρώτη Ματιά” στο 9ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου

Το διαγωνιστικό πρόγραμμα Πρώτη Ματιά/First Look αποτελεί μια νέα προσθήκη στο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου. Στόχος του είναι να διερευνήσει και να ανακαλύψει νέα ταλέντα από όλο τον κόσμο που έχουν προκαλέσει σάλο διεθνώς με την τόλμη τους. Είναι ένας χώρος για ταινίες μεγάλου μήκους από πρωτοεμφανιζόμενους, που περιλαμβάνει από μυθοπλασία μέχρι ντοκιμαντέρ, με έναν κοινό γνώμονα: να έχει ο σκηνοθέτης μια μοναδική ιστορία να μοιραστεί με τους θεατές. Απίθανοι ήρωες, καταδικασμένα ζευγάρια, μοναχικοί χαρακτήρες, sui generis ιδιοφυΐες της τέχνης, οικογενειακοί δεσμοί, βίαιες δολοφονίες, συμφιλιώσεις μεταξύ αδερφών, ο αντίκτυπος του πολέμου, εφηβικές φιλίες είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν τους νέους σκηνοθέτες.

Με επιρροές από τον Κάφκα μέχρι τον Γκαίτε, η Πρώτη Ματιά ιχνηλατεί νέες μορφές αφήγησης και πρωτοποριακής κινηματογραφικής γλώσσας που επαναχαράσσουν τα όρια του storytelling. Το πρόγραμμα της φετινής χρονιάς περιλαμβάνει εννέα ταινίες μεγάλου μήκους, που προβάλλονται σε πανελλαδική πρεμιέρα. Η νικήτρια ταινία θα εξασφαλίσει εμπορική διανομή σε κινηματογράφους τέχνης στην Ελλάδα (Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Δαναός, Μικρόκοσμος, Τριανόν και στη Θεσσαλονίκη Μακεδονικόν).

Διαγωνιστικό Πρόγραμμα Πρώτη Ματιά

Νίνα της Olga Chajdas (Πολωνία)

Μετά από είκοσι χρόνια, ο γάμος της Νίνα και του Βότζεκ βρίσκεται σε αδιέξοδο, εν μέρει επειδή δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν παιδιά. Συναντούν μια νεαρή γυναίκα, τη Μάγκντα, και αποφασίζουν να της προτείνουν να γίνει παρένθετη μητέρα για το παιδί τους. Αλλά τα πράγματα περιπλέκονται όταν η Νίνα αισθάνεται ξαφνικά έλξη για τη Μάγκντα.

Με λένε Μαΐσα του Gus Krieger (ΗΠΑ)

Μια δυνατή, βαθυστόχαστη και καθηλωτική ταινία βασισμένη σε θεατρικό που δραματοποιούσε ένα περιστατικό με την αστυνομία στις ΗΠΑ το 1998. Η ταινία προβάλλει τις σκέψεις της έφηβης Μαΐσα λίγο πριν την πυροβολήσουν 12 φορές αστυνομικοί ενώ εκείνη κοιμάται στο αυτοκίνητό της. Η ταινία χρησιμοποιεί επιδέξια τη μουσική, την ποίηση και τη δραματουργία για να αναδείξει τις πολλαπλές πτυχές της προσωπικότητας της νεαρής γυναίκας, χωρίς να την αγιοποιεί. Η τραγική ιστορία μιας χαμένης μαύρης ζωής και μια σκέψη για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει.

Το περιστέρι του Banu Sıvacı (Τουρκία)

Σε μια ταράτσα στα Άδανα, ο Γιουσούφ φροντίζει τα περιστέρια του. Το αγαπημένο του πουλί ονομάζεται Μαβερντί. Για να το φέρει ακόμα πιο κοντά, βάζει μερικές φορές έναν σπόρο ανάμεσα στα χείλη του. Το γκρίζο περιστέρι αποτελεί στον περιστερώνα έναν παρείσακτο, όπως και ο Γιουσούφ στην κοινωνία, όπου έρχεται αντιμέτωπος με την άγνοια και τη βία. Το πρόσωπο του νεαρού άνδρα σπάνια χαμογελά, ενώ η πίεση από τον αδελφό του να βρει δουλειά χειροτερεύει την κατάσταση.

Η εικόνα που έχασες, ντοκιμαντέρ του Donal Foreman (Ιρλανδία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο)

«Ένας Αμερικανός στο Παρίσι που κάνει ταινίες για την Ιρλανδία», έτσι περιγράφει ο Ντόναλ Φόρμαν τον πατέρα του, τον Άρθουρ ΜακΚέιγκ, στην ταινία του– το συναρπαστικό κινηματογραφικό δοκίμιο του Φόρμαν για τον πατέρα του με τον οποίο είχε ελάχιστη επαφή. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο ιρλανδο-αμερικανός ΜακΚέιγκ (1948-2008) έκανε ταινίες για τη σύγκρουση στη Βόρεια Ιρλανδία και άφησε πίσω του ένα οπτικό αρχείο τριάντα ετών. Τις εικόνες αυτές χρησιμοποιεί ο Φόρμαν για να μάθει τι κοινό έχει με τον πατέρα του.

Η βουτιά του Yona Rozenkier (Ισραήλ)

Είναι Πέμπτη και άλλος ένας πόλεμος μαίνεται στο βόρειο τμήμα του Ισραήλ. Τρία αδέλφια ενώνονται ξανά στο κιμπούτς των παιδικών τους χρόνων για να θάψουν τον πατέρα τους. Ο νεότερος θα πάει στον πόλεμο δύο ημέρες αργότερα. Καθώς ζητά καθοδήγηση από τους μεγαλύτερους αδελφούς του, που βίωσαν και οι δύο το πεδίο της μάχης, η επιστροφή στο σπίτι σύντομα βγαίνει εκτός ελέγχου.

 Φάουστ ντοκιμαντέρ της Andrea Bussmann (Μεξικό, Καναδάς)

Στην ακτή Οαχάκα στο Μεξικό, οι αφηγήσεις του παρελθόντος αναδύονται συνεχώς. Ιστορίες για μεταμορφώσεις, τηλεπάθεια και συναλλαγές με τον Διάβολο έχουν ενσωματωθεί στην αποικιοκρατία και την υποδούλωση της Αμερικής. Χαρακτήρες από το μύθο του Φάουστ αναμειγνύονται με τους κατοίκους. Η λογοτεχνία, ο μύθος και οι κάτοικοι διαπλέκονται και τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, ορατού και αόρατου δεν είναι πλέον διακριτά.

Η Τσάρλι και η Χάνα βγήκαν βράδυ του Bert Scholiers (Βέλγιο)

Ο Μπερτ Σόλερς μεταβαίνει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη με το ευρηματικό ντεμπούτο του. Τη μια στιγμή είμαστε σε μια παμπ στην Αμβέρσα, την επόμενη περπατάμε δίπλα στο χιόνι, μετά σε μια μαύρη τρύπα, ή κυνηγάμε έναν ιπτάμενο ανανά. Έτσι εκτυλίσσεται η γεμάτη αλκοόλ βραδιά της Τσάρλι και της κολλητής της, της Χάνα, αφού πρώτα τρώνε ένα μαγικό γλυκό που αλλάζει τον κόσμο τους υπερρεαλιστικά – τόσο για εκείνες όσο και για τους γύρω τους.

Πουλιά των προαστίων του Qiu Sheng (Κίνα)

Το έδαφος παρουσιάζει καθίζηση σε κάποιο προάστιο και στέλνουν μια ομάδα μηχανικών, ανάμεσά τους και τον Χάο, για να διερευνήσει τα αίτια. Μετά από μέρες περιπλάνησης στο άδειο προάστιο, αναζητώντας απαντήσεις και κουβαλώντας βαρύ εξοπλισμό, ο Χάο μπαίνει σε ένα δημοτικό σχολείο και βρίσκει ένα ημερολόγιο που καταγράφει την ιστορία ενός αγοριού και τον αποχωρισμό του από μια φαινομενικά πολύ δεμένη ομάδα. Καθώς η έρευνα συνεχίζεται, ο Χάο ανακαλύπτει ότι αυτό το ημερολόγιο μπορεί να περιέχει προφητείες για τη δική του ζωή.

Σκάσε και παίζε πιάνο ντοκιμαντέρ του Philipp Jedicke (Γερμανία Μ. Βρετανία)

Ο Τσίλι Γκονζάλες είναι ένας πολυβραβευμένος συνθέτης, βιρτουόζος πιανίστας και διασκεδαστής. Αφού πρώτα πειραματίστηκε με τη ραπ και την ηλεκτρονική μουσική, έγινε πιανίστας και τώρα ο απίστευτος αυτός μουσικός αποφάσισε να επισκεφθεί τον ελεφάντινο πύργο της κλασικής μουσικής. Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης έχει εμπνεύσει και συνεργαστεί με τη Feist, τον Jarvis Cocker, την Peaches, τους Daft Punk και τον Drake. Η αλλαγή φαίνεται να είναι η μόνη σταθερά στο ταξίδι του Γκονζάλες. Κάθε φορά που το κοινό του νομίζει ότι τον έχει καταλάβει, εκείνος κάνει μια απότομη στροφή και ανατρέπει τις προσδοκίες του.

Κριτική επιτροπή Διεθνούς Διαγωνιστικού: Άγγελος Φραντζής (σκηνοθέτης), Βασίλης Δούβλης (σκηνοθέτης) και Χέλμουτ Βιτς (κινηματογραφιστής, παραγωγός)

***

Η Κεντρική Φωτογραφία είναι από το ντοκιμαντέρ της Andrea Bussmann, “Φάουστ”

Διαβάστε επίσης:

9ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος