Στη γλυπτική της η Ραλλού Παναγιώτου κωδικοποιεί υφές καθημερινής ζωής, τμήματα αντικειμένων, φευγαλέα συμβάντα και προσωπικά βιώματα, τα οποία αναπλάθονται και μεταφέρονται σαν να διαδραματίζονται εκ νέου στον χώρο της έκθεσης. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος της έκθεσης Μικροκλίμα τσέπης, την Παναγιώτου την ενδιαφέρει το μερικό αντικείμενο, οι λεπτομέρειες ενός αντικειμένου ή περιβάλλοντος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τοπολογίες όπως η τσέπη ενός ανδρικού παντελονιού και η εσοχή ενός τοίχου μεταφέρουν, με τη μορφή μαρμάρινων ανάγλυφων και άλλων στοιχείων, την αίσθηση μιας τσέπης, το κενό, το περιεχόμενο, τη θερμοκρασία της.
Στα νέα έργα της Παναγιώτου, η πόλη καθρεφτίζεται στα σώματα, η αστική κλίμακα συνδέεται με τη μικροκλίμακα του σώματος. Με έναν κρυπτογραφικό τρόπο που θυμίζει παιχνίδι αναγραμματισμού λέξεων, τα ονόματα αθηναϊκών δρόμων σχηματίζονται από τα γράμματα ονομάτων και λέξεων σε ετικέτες ρούχων του ’70 και του ’80 της οικογένειάς της. «Συλλέγοντας» ονόματα δρόμων ικανά, μέσω της μνήμης της εκφοράς τους από ένα αγαπημένο πρόσωπο, να ενεργοποιήσουν τη βιωματική μνήμη, η καλλιτέχνις σχηματίζει το όνομα κάθε δρόμου χρησιμοποιώντας ελλιπείς γραμματοσειρές. Οι τελικές συνθέσεις είναι μεγάλων διαστάσεων τελάρα μεταξοτυπίας πάνω σε ύφασμα τέντας αυτοκινήτου.
Στη γλυπτική της Παναγιώτου, οι μετωνυμίες αντικειμένων διογκώνονται, ξεπερνάνε τη χρονικότητά τους και από σύμβολα γίνονται πραγματικά, απτά αντικείμενα. Για παράδειγμα, το μοτίβο από ένα πλακάκι μπάνιου της δεκαετίας του ’70 μετατρέπεται σε μια σύνθετη κατασκευή, σε ένα είδος σκηνής, ή επίπλου, που είναι έτοιμο να υποδεχθεί το σώμα. Τα αντικείμενα που επιλέγει και αναπλάθει η Παναγιώτου πάντα έχουν να κάνουν με τη σωματικότητα. Είναι αντικείμενα που εφάπτονται στο σώμα, προσαρτώνται σε μέρη του, επηρεάζουν τη θερμοκρασία του, γίνονται πολιτισμικές επιστρώσεις πάνω στο σώμα. Είναι η μεταλλική θήκη που θα πιάσεις φευγαλέα για να πάρεις το σαπούνι. Είναι το κρύο πλακάκι που ακουμπάς την πλάτη σου. Είναι η τσέπη του παντελονιού σου. Τα έργα της Παναγιώτου σχετίζονται με τον ελεύθερο χρόνο, με μια παύση της παραγωγής. «Τα αντικείμενα στα οποία επικεντρώνομαι φέρουν μια πολυπλοκότητα στην οικονομική τους διάσταση, είναι αντικείμενα που από μαζικά γίνονται προσωπικά και συνδέονται με μηχανισμούς επιμέλειας του εαυτού. Ένα λαστιχένιο βατραχοπέδιλο υποδηλώνει μια ταύτιση με το σώμα που κινείται με τον εαυτό του σε μια χρονική αναδίπλωση. Δεν αναφέρεται στο άτομο τη στιγμή που παράγει» διευκρινίζει η καλλιτέχνις.
Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και εικαστικών δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με την υποστήριξη της γκαλερί Bernier/Eliades
Ραλλού Παναγιώτου
Η Ραλλού Παναγιώτου ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στη Γλασκώβη. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Γλασκώβης. Τα έργα της είναι πρωτίστως γλυπτικά ενώ εργάζεται επίσης με βίντεο, τυπώματα και κείμενα. Έχει κάνει τη σκηνογραφία σε θεατρικές παραστάσεις όπως τα Σύγχρονα έργα Νο του Γιούκιο Μίσιμα (2005) και Τα κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ (2014) με τη θεατρική εταιρεία Tôt-tard. Έχει συνεπιμεληθεί εκθέσεις, όπως: One Person’s Materialism is Another Person’s Romanticism (2012, Glasgow International, Γλασκώβη) και Supernature (2010, AMP, Αθήνα). Ατομικές εκθέσεις(επιλογή): Incorporeal Bundles, Bernier/Eliades (Αθήνα 2017),Two-Hander, Signal (Μάλμο 2017), Proto Copies, House for an Art Lover, Glasgow International (Γλασκώβη 2016), Kalypso Volume II, Radio Athènes (Αθήνα 2016), Lycra Proper, Δύο Χωριά (Μύκονος 2015), Between Shampoo and Snakes, Ibid. (Λος Άντζελες 2014), Liquid Degrade, Riis (Όσλο 2013), Second Plateau, Melas/Papadopoulos (Αθήνα2013), Ραλλού Παναγιώτου, Ibid./Liste (Βασιλεία 2013), Exaggerate the Classics, Ibid. (Λονδίνο 2010), Heavy Make Up, AMP (Αθήνα 2010), 4×4: Ραλλού Παναγιώτου, Transmission (Γλασκώβη,2009). Πρόσφατες oμαδικές εκθέσεις(επιλογή): Anti-Structure, Ίδρυμα Δέστε, Αθήνα Interval, Ινστιτούτο Goethe, Αθήνα Αγαλματάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα, δημόσιος χώρος, Αθήνα Στο ίδιο ποτάμι δύο φορές, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα No Twilight No Dawn, Ibid., Λος Άντζελε La nuitjusteavant les forêts, DOC Paris, Παρίσι·Instructions for Happiness, 21er Haus, Βιέννη Ραλλού Παναγιώτου & David Adamo, Ibid., Λονδίνο·All Collected Voices, Radio Athènes, Αθήνα The Corrupted Self, Riis, Όσλο ArtNow: Vanilla and Concrete, Tate Britain, Λονδίνο.
**
Στον εκθεσιακό χώρο θα τηρηθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την τήρηση των υγειονομικών κανόνων, αλλά και των κανόνων λειτουργίας των χώρων, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας.
H είσοδος, σύμφωνα με τα ισχύοντα υγειονομικά πρωτόκολλα, επιτρέπεται σε όσους/-ες έχουν: εμβολιαστεί, νοσήσει (έως 6 μήνες από τη διάγνωση) και έχουν πραγματοποιήσει αρνητικό PCR εντός 72 ωρών ή rapid test αντιγόνου εντός 48 ωρών, σε περίπτωση που δεν έχουν εμβολιαστεί.
Η χρήση ιατρικής μάσκας είναι υποχρεωτική κατά την παραμονή του κοινού στον εκθεσιακό χώρο.