Το πέρασμα του Μηνά Καμπιτάκη από τη Μουσική Δωματίου στη Μέσα Κάμαρα, αποτελεί μια θριαμβική ώρα της ζωγραφικής του.
Πέντε ακριβώς χρόνια πριν, περιηγηθήκαμε μαζί του στις αθηναϊκές πολυκατοικίες των απόμερων παρυφών του Λυκαβηττού και στους ερημικούς ανήφορους της Νεάπολης, τρυγώντας ξεχασμένες στιγμές, ανασύροντας απ’ τη λήθη δρόμους με ονόματα περιηγητών και αρχαίων φιλοσόφων. Στην άκρη του χρώματος, αγγίξαμε τον τελευταίο ήλιο του απογεύματος, την αθόρυβη εκείνη ώρα που εισχωρούσε διστακτικά από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα, υποδεικνύοντας ότι τίποτε ακόμη από τη μνήμη της αλλοτινής εγκατοίκησης δεν είχε οριστικά χαθεί.
Και να που τώρα, εδώ, το ίδιο θερμό φως εισβάλλει ξανά στα άδεια δωμάτια, αιφνιδιάζοντας πάλι το ξύλινο δάπεδο, αγγίζοντας μόλις το χνούδι του χρόνου. Ορίζοντας το τετελεσμένο μιας ανεπανάληπτης στιγμής, την αιώρηση ενός αποχαιρετισμού, το ίχνος μιας ευτυχισμένης συνάντησης. Μα αν η προηγούμενη ενότητα κατέγραφε υπαινικτικά τη μελαγχολία της αναχώρησης, τα πρόσφατα έργα του ζωγράφου αρθρώνουν την ανακουφιστική ελεγεία των ψιθυριστικών σημείων, των μικρών σπινθηροβόλων πραγμάτων μιας οίκαδε επιστροφής.
Άδειες σακούλες χάρτινες και μαλακές χαρτονένιες κούτες που σταδιακά επιστρέφουν το περιεχόμενό τους σε νέα εδάφη, πίνακες μέσα στους πίνακες που αναζητούν άδειους τοίχους, βιβλία ανοιχτά, γερμένα στο πάτωμα – τα εδάφια μιας ιδανικής βιβλιοθήκης που επιζητούν τακτοποίηση μετά την ανάγνωση. Τρόπαια στιλπνά, που επέζησαν σαν σκόρπια τεκμήρια ή ξεχασμένα νησιά στις παρυφές ενός αχαρτογράφητου οικογενειακού χρονικού, καταμεσής μιας άγνωστης ωκεάνιας βιογραφίας: η κινέζικη λάμπα και το λευκό αλογάκι, ο οβάλ πορσελάνινος δίσκος και η φθινοπωρινή φρουτιέρα με το καμπύλο ευγενικό πόδι, όλα τα σύμμαχα σύνεργα χρόνου και τρόπου του Μηνά Καμπιτάκη, συντάσσουν εκλεκτικιστικές κλίμακες φόρμας και υφής και ανακουφιστικά μικροκλίματα, προτρέπουν το βλέμμα σε επάλληλες απολαυστικές ασκήσεις αφής και επαλήθευσης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ακολουθούν οι σκάλες. Με το κοπιώδες σχεδίασμα και την αναποφάσιστη πρόσβαση. Οι στριφογυριστές κουπαστές των κρυμμένων θαυμάτων του άνωθεν, τα τορνευτά χειροποίητα κιγκλιδώματα και τα τριγωνικά σκαλοπάτια που θυμίζουν πλήκτρα παλιού ξύλινου πιάνου. Ενώνοντας το γνωστό με το άγνωστο, το δημόσιο με το ιδιωτικό, το επιτρεπτό με το απαγορευμένο.
Κι ύστερα οι μέσα κάμαρες. Το δαιδαλικό πέρασμα στην αληθινή ενδοχώρα των έργων, μέσα από το άνοιγμα μιας δρύινης συρόμενης πόρτας. Η κύκλια ηχώ μιας αλλεπάλληλης μαεστρικής προοπτικής. Το βύθισμα στο ανθισμένο μπλε του καθαρού κοβαλτίου, η αιώρηση του βλέμματος στις παρυφές ενός φλαμανδικού ημισκότεινου πράσινου. Η βραχεία σκιά μιας λάμπας νυκτός. Το παρηγορητικό βύθισμα ενός θνήσκοντος καναπέ. Το φως στην άκρη μιας ελαφρά ανεμίζουσας κουρτίνας στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα. Η πόλη που εισχωρεί στο δωμάτιο, το δωμάτιο που εισχωρεί στον καθρέφτη. Η λανθάνουσα θέα ενός βραδινού κρεβατιού σε αναμονή, κι ενός άλλου, σε ευφρόσυνο κυριακάτικο ξύπνημα.
Ο κόσμος του σπουδαίου ζωγράφου, αν και ηθελημένα ελάσσων, επιφυλάσσει μέγιστες συγκινήσεις στο εξασκημένο βλέμμα του θεατή. Και η αφήγησή του, ιδωμένη επιπλέον υπό τη σκιά της περίκλειστης τόσο κυριολεκτικά όσο και ψυχικά περιόδου που προηγήθηκε, αποκτά μια ακόμη μεγαλύτερη σημασία, πέρα από τον ήσυχο ζωγραφικό θρίαμβο που σαφώς εδώ επιτελείται. Οι ανεπαίσθητες ρωγμές που αφήνει ο Μηνάς Καμπιτάκης να διαφανούν, τα αόρατα ξηλώματα που απειλούν το προστατευτικό ετούτο οικιακό κουκούλι, προκύπτουν μέσα από τον ίδιο τον ασταθή πυρήνα του. Μας συγκινούν τόσο, γιατί είναι οι ίδιες ρωγμές, τα ίδια ξηλώματα που πλήττουν αθόρυβα εκ των έσω και το δικό μας οίκαδε.
Ίρις Κρητικού
Μnνάς Καμπιτάκης
Ο ζωγράφος Μnνάς Καμπιτάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη. Στην Αθήνα έκανε ελεύθερες σπουδές στο σχέδιο, το χρώμα, την υφή των υλικών και την εικαστική σύνθεση.
Έχει πραγματοποιήσει έως τώρα δέκα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Επίσης έχει φιλοτεχνήσει εικονογραφήσεις κειμένων, κάρτες ,δίσκους, DVD και CD όπως και διάφορα αντικείμενα και κατασκευές. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
