Μίνως Θεοχάρης: Το «Chicago» πάντα υπήρχε κάπου στο soundtrack της ζωή μου

Το Chicago είναι ένα μιούζικαλ που έχει αφήσει αναμφισβήτητα εποχή, τόσο στο Μπρόντγουεϊ, όσο και στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές οθόνες μας. Σε λίγες ημέρες ανεβαίνει στην ελληνική του εκδοχή από την People Entertainment Group στο ιστορικό «Θέατρο Ολύμπια – Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας» και ο Μίνως Θεοχάρης, ένας εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, μας μιλά για την ιδιαίτερη θέση που είχε στην εφηβική του ηλικία το συγκεκριμένο έργο, αλλά και για την διαδρομή που τον ώθησε να ακολουθήσει ο ρόλος του.

Ενσαρκώνει τον Έιμος (Amos Hart), ένα χαρακτήρα χαμηλών τόνων, σχεδόν διάφανο – όπως τόσο ταπεινά λέει στο τραγούδι του ο κύριος Σελοφάν (Mr Cellophane) – που μέσα στην παραζάλη της δημοσιότητας εκείνος αναζητά μόνο τη “φευγάτη” του γυναίκα. Ο ίδιος ο Μίνως Θεοχάρης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και τραγουδιστής, απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, ένας άνθρωπος λαμπερός, πάντα δημιουργικός και με ανήσυχο πνεύμα.

Συγκρίνει την ελληνική επικαιρότητα με την “εγκληματική” καθημερινότητα του Chicago και η πρώτη φαίνεται να κερδίζει, αφού όπως λέει ο χαρακτηριστικά ο ίδιος: “Αν μπορώ να φανταστώ ανθρώπους που θα έκαναν τα πάντα για την δημοσιότητα και το χρήμα στην Ελλάδα του σήμερα; Νομίζω πως η ελληνική πραγματικότητα ξεπερνά καθημερινά την φαντασία μου. Δυστυχώς τα παραδείγματα είναι παντού γύρω μας ζωντανά και πολύ πιο επικίνδυνα από τους χαρακτήρες του έργου. Λιγότερο διασκεδαστικά και σίγουρα λιγότερο γοητευτικά!” Και τελικά, βρίσκει πως το μιούζικαλ ίσως να είναι το ιδανικό είδος για εκείνον και μοιράζεται μαζί μας τα μελλοντικά του σχέδια.

– Πρωταγωνιστείτε στο Chicago, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μιούζικαλ όλων των εποχών. Ποια ήταν η γνώμη σας για το έργο πριν τη συμμετοχή σας στη συγκεκριμένη παραγωγή;

Με γυρνάτε αρκετά πίσω στα εφηβικά μου χρόνια όπου άκουγα ακατάπαυστα το cd – τότε -με την αυθεντική διανομή του Λονδίνου με την Ute Lemper και την Ruthie Henshall να ερμηνεύουν τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το έργο. Λίγο αργότερα στα φοιτητικά μου χρόνια βγήκε στις αίθουσες και η ταινία και κάπως μπορώ να πω παράλληλα πάντα υπήρχε κάπου στο soundtrack της ζωή μου αυτό το έργο παρ’ όλο που δεν σας κρύβω ότι ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα μπορούσα να παίξω κάποιον από τους ρόλους.

– Ο ρόλος που ενσαρκώνετε είναι αυτός του Amos Hart, συζύγου της Roxie. Πρόκειται, ίσως, για τον πιο «αθώο» χαρακτήρα του έργου. Θεωρείτε ότι είναι ένας ρόλος που σας ταιριάζει;

Αισθάνομαι ότι στην ζωή, μας ταιριάζουν πάντα αυτά που αποφασίζουμε να πιστέψουμε και δίνουμε ένα αληθινό μας κομμάτι. Αν εννοείται αυτό που λέμε type casting δεν ξέρω, ίσως να μου ταιριάζει, ίσως όχι. Αλλά στην τέχνη πόση σημασία έχει τι μας πηγαίνει; Νομίζω πως μεγαλύτερη σημασία έχει πού μας πηγαίνει ο κάθε ρόλος, η διαδρομή που κάνουμε για να τον ερμηνεύσουμε, υπό αυτή την έννοια με έχει προχωρήσει πολύ ο Έιμος και νιώθω πολύ τυχερός γι αυτό.

– Πώς θα ερμηνεύατε την τόσο «προσγειωμένη» συμπεριφορά του Amos απέναντι στη δημοσιότητα που έρχεται σε τόσο έντονη αντίθεση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου;

Μα για τον Έιμος το μόνο που έχει σημασία είναι η γυναίκα του. Η αγάπη του για εκείνη είναι το κίνητρο του και ο μόνος του στόχος είναι να κάνει ευτυχισμένη την γυναίκα που αγαπάει. Ούτε έχει κάτι άλλο να κερδίσει, ούτε περιμένει κάτι. Αγαπάει και αδιαφορεί -που λέει και το τραγούδι.

– Ουσιαστικά πρόκειται για μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Μπορείτε να φανταστείτε αυτές τις προσωπικότητες στην σημερινή ελληνική επικαιρότητα;

Αν μπορώ να φανταστώ ανθρώπους που θα έκαναν τα πάντα για την δημοσιότητα και το χρήμα στην Ελλάδα του σήμερα; Νομίζω πως η ελληνική πραγματικότητα ξεπερνά καθημερινά την φαντασία μου. Δυστυχώς τα παραδείγματα είναι παντού γύρω μας ζωντανά και πολύ πιο επικίνδυνα από τους χαρακτήρες του έργου. Λιγότερο διασκεδαστικά και σίγουρα λιγότερο γοητευτικά!

– Θεωρείτε ότι το μιούζικαλ αποτελεί τρόπον τινά το ιδανικό μέσο έκφρασης για εσάς, αφού συνδυάζει το θέατρο με το τραγούδι;

Θα έλεγα πως ναι είναι. Πάντα με γοήτευε η έκφραση και η ερμηνεία ενός χαρακτήρα μέσα από την μουσική. Είναι μία διαδρομή που για τα δικά μου μέτρα είναι σίγουρα πιο ολοκληρωμένη

– Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια για το θέατρο; Ετοιμάζετε κάτι σκηνοθετικά αυτή την περίοδο;

Φιλοδοξούμε μαζί με όλη την ομάδα που δημιουργήσαμε την «Απλή μετάβαση» πέρυσι στο Εθνικό, να την παρουσιάσουμε ξανά, μιας και ήταν μία δουλειά που και εμείς αγαπήσαμε πολύ αλλά και ο κόσμος που ήρθε να την δει πραγματικά γέμιζε την αίθουσα ξεπερνώντας κάθε μας προσδοκία. Ελπίζουμε ότι όταν η συνθήκη είναι η ιδανική και μας επιτραπεί, θα τα καταφέρουμε να κάνουμε έστω έναν μικρό κύκλο παραστάσεων στο άμεσο μέλλον.

Διαβάστε επίσης:
Chicago, από τον Γιάννη Κακλέα στο Θέατρο Ολύμπια