Το θέατρο Radar φιλοξενεί από 21 Μαΐου 2016 την παράσταση «Μισό λεπτάκι, έρχομαι» της Μαρίας Παυλοπούλου για ανθρώπους από 1-6 ετών και εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες!
Υπόθεση:
Η μικρή Έλλη είναι πολύ χαρούμενη! Έχει μια υπέροχη μαμά και μαζί παίζουν και περνούν πολλές ώρες. Η μαμά όμως έχει πάρα πολλές δουλειές και κυρίως πολλά τηλεφωνήματα. Το τηλέφωνο χτυπάει συχνά και συνήθως τη στιγμή που η Έλλη θέλει να παίξουν. Τότε η μαμά λέει: “Μισό λεπτάκι, έρχομαι…” και η Έλλη αναρωτιέται και ερευνά: Σαν τι να ‘ναι το μισό λεπτάκι; Με τι μοιάζει και πόσο διαρκεί; H μαμά ισχυρίζεται ότι το μισό λεπτό είναι λίγο. Η Έλλη, με ισχυρά επιχειρήματα, ακριβώς το αντίθετο. Η Φαντασία, ως πρόσωπο επί σκηνής, επηρεάζει τη σκέψη και τους προβληματισμούς της Έλλης. Σε ποιο συμπέρασμα θα καταλήξουν η Έλλη και μαμά της;
Μια ιστορία που συνδέει το παιχνίδι με την έννοια του χρόνου, μια έννοια που, όπως αποκαλύπτεται, αλλιώς την ερμηνεύουν οι μικροί άνθρωποι κι αλλιώς οι μεγάλοι.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διάρκεια: 45′
Συστατικά και Φιλοσοφία:
Η πολυμορφία και η μοναδικότητα της σκέψης του πολύ μικρού ανθρώπου αποτελούν τη βάση σχεδιασμού μιας ειδικής σκηνικής γραφής η οποία προβάλλει και ερευνά την πολύτροπη και «φευγάτη» αντίληψη των μικρών παιδιών, ως την αφετηρία κάθε δημιουργίας.
Σύμφωνα με τα παιδιά όλα συμβαίνουν εδώ και τώρα. Όλα μπορούν να μεταμορφωθούν, να αλλάξουν χρήση και λειτουργία και ανά πάσα στιγμή ν’ ανατραπούν. Όλα είναι υπό διαπραγμάτευση, τα πάντα σωματοποιούνται.
Αυτή η εξαιρετικά δημιουργική και πολύτροπη σκέψη των παιδιών καθρεφτίζεται στα βασικά συστατικά της παράστασης. Οι φόρμες του σωματικού θεάτρου, ο σύγχρονος χορός, η μουσική, η υποκριτική συνθέτουν έναν σκηνικό χώρο στον οποίο όλα είναι πραγματικά και φανταστικά μαζί. Ριγέ άνεμοι από απλά υλικά, θάλασσες και σύννεφα από λαδόκολλες, κουτάλες και κανάτες με νερά, πάνω σε πολύχρωμα κορδώνια, πρωτότυπα παιχνίδια με αντικείμενα καθημερινής χρήσης πρωταγωνιστούν και συμβαδίζουν με την παράδοξη σκέψη των μικρών παιδιών
Αναπόσπαστο μέρος της παράστασης και του σχεδιασμού της, είναι το παιχνίδι που την ακολουθεί. Μετά το τέλος της, τα παιδιά ανεβαίνουν στην σκηνή και παίζουν με τα σκηνικά αντικείμενα. Τότε, επεξεργάζονται βιωματικα τα ερεθίσματα που δέχτηκαν. Παίζουν και συνθέτουν νέες εικόνες συνδυάζοντας τη θεατρική εμπειρία που βίωσαν με τις προσωπικές τους επιλογές και σκέψεις. Δηλαδή δημιουργούν κάτι νέο!
Ο μικρός άνθρωπος από μόνος του, σε όποιο σημείο της γης κι αν βρίσκεται, έχει την τάση να δημιουργήσει. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται θα ορίσει, αν τελικά αυτή η τάση θα γίνει πράξη και θα ανθίσει.
Σημείωμα της δημιουργού και σκηνοθέτη:
Βασική ανάγκη του ανθρώπου κάθε ηλικίας είναι να καταλαβαίνει και να απολαμβάνει τον κόσμο γύρω του. Πιστεύω ότι αυτός θα πρέπει να είναι ο βασικός σκοπός κάθε ψυχαγωγικής ή εκπαιδευτικής δράσης.
Από τη μια, τα παιδιά, ειδικά αν είναι η πρώτη τους επαφή με το θέατρο, χρειάζεται να βρεθούν μπροστά σε γνώριμες σκηνικές συνθήκες και ανάλογες με την αντίληψή τους. Από την άλλη, οι μεγάλοι, όταν γίνονται θεατές μια παιδικής παράστασης έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και να απολαύσουν βασικά χαρακτηριστικά του τρόπου σκέψης των παιδιών.
Στο μισό λεπτάκι έρχομαι, το θέμα και συγκεκριμένα ο προβληματισμός που θέτει σε σχέση με την έννοια του χρόνου είναι ένα ζήτημα που διέπει την καθημερινότητα και κυρίως τη σχέση μαμάς – παιδιού. Πόσο διαρκεί το μισό λεπτό σύμφωνα με το φορτωμένο πρόγραμμα της μαμάς και πόσο σύμφωνα με την ανέμελη ζωή ενός παιδιού;
Για τα παιδιά, το “Μισό λεπτάκι έρχομαι” είναι ένα χορογραφημένο παιχνίδι με αντικείμενα, που τους αρέσει να εξερευνούν και να απολαμβάνουν (μαγειρικά σκεύη, διάφορα είδη χαρτιού, νερά, χρώματα κ.α) Για τους μεγάλους αποτελεί ένα ερέθισμα σκέψης για τις απαντήσεις που δίνουμε στα ερωτήματα των παιδιών μας και ταυτόχρονα για τη σημασία ανατροπής πάγιων θέσεων μας για πράγματα και έννοιες.
Αλλά πέρα από αυτά, το σηντικότερο ίσως είναι ότι παιδιά και γονείς μοιράζονται την ίδια εμπειρία, συμμετέχουν από κοινού στα ίδια γεγονότα, απολαμβάνουν παρέα.
Ταυτότητα παράστασης:
Σύλληψη – Δημιουργία – Σκηνοθεσία: Μαρία Παυλοπούλου
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Θεατρολόγος: Μιράντα Βατικιώτη
Επιμέλεια χορογραφιών και κίνησης: Όλγα Γερογιαννάκη
Κοστούμια: Αριάδνη Νικολαϊδου, Μαρία Παυλοπούλου
Ερμηνεία: Στέλλα Δρογγίτη, Μαρία Σταματάκου, Κατερίνα Χολή
Φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης