Ποιά είναι η ψυχολογία του κατοίκου της μεγαλούπολης; Ο ρυθμός της ζωής του πηγάζει από την ατομικότητά του; Πώς προσαρμόζεται στους κανόνες της κοινωνίας; Και το σημαντικότερο: τί αισθάνεται; Γιατί το βλέμμα, η ακοή, η όσφρηση είναι τόσο σημαντικά στην κατανόηση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων στο αστικό περιβάλλον;
Το δοκίμιο «Οι μεγαλουπόλεις και η διαμόρφωση της συνείδησης» είναι ένα από τα διασημότερα του Γκέοργκ Ζίμμελ. Προερχόμενο από μια διάλεξη που έδωσε το 1902 στο Ίδρυμα Gehe της Δρέσδης, προσφέρει μια συναρπαστική προσωπογραφία της σύγχρονης μητρόπολης. Παρόλο που η αστική θεματική απαντά στο σύνολο του έργου του Ζίμμελ, σε αυτό το δοκίμιο ο κοινωνιολόγος εξηγεί με περισσότερη σαφήνεια τί είναι γι’αυτόν η μητρόπολη: το χωνευτήρι μιας μετάλλαξης των αισθητηριακών εμπειριών και νοοτροπιών. Για πρώτη φορά θα φέρει στο προσκήνιο τον αντίκτυπο που έχει η μεγαλούπολη στην ψυχική και φυσική ζωή των κατοίκων της, στις βαθύτερες λειτουργίες του νευρικού συστήματος.
Η «Κοινωνιολογία των αισθήσεων», που κυκλοφορεί πέντε χρόνια αργότερα, αναλύει αφενός την κοινωνική λειτουργία των αισθήσεων – διακρίνοντας τους ρόλους της όρασης, της ακοής και της όσφρησης – και αφετέρου τις μορφές κοινωνικοποίησης που παράγονται από αυτές.
Αν τα εξετάσουμε μαζί, τα δύο δοκίμια συνιστούν το μανιφέστο μιας αισθητηριακής ανάγνωσης της πόλης, με την έννοια ότι η πόλη δεν γίνεται κατανοητή ως φυσικός χώρος ή κοινωνική δομή, αλλά εξετάζεται με βάση τους όρους σωματικών εμπειριών. Η προσέγγιση αυτή δίνει έμφαση στον τρόπο που η αστική εμπειρία διαμορφώνεται μέσω των αισθήσεων, οι οποίες σκιαγραφούν τα αισθητά τοπία που πλαισιώνουν τη μητροπολιτική ζωή.
Τα κείμενα αυτά επηρέασαν έντονα διανοητές και καλλιτέχνες, όπως τον Βάλτερ Μπένιαμιν, τον Γιόζεφ Ροτ των Βερολινέζικων χρονικών, τον πρώιμο Μπρεχτ, τον σκηνοθέτη Φριτς Λάνγκ, τον ζωγράφο Γκ. Γκρος, τον χαράκτη Φρανς Μάζερέελ και πολλούς άλλους. Περισσότερο από έναν αιώνα μετά την πρώτη τους δημοσίευση, τα κείμενα παραμένουν επίκαιρα και ρίχνουν νέο φως στη σύγχρονη μητροπολιτική συνθήκη.
Ο Georg Simmel (1858-1918), Γερμανός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και θεωρητικός του πολιτισμού και πρωτοπόρος της οικολογικής προσέγγισης της πόλης, δίδαξε επί χρόνια φιλοσοφία ως άμισθος έκτακτος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, προτού καταλάβει, τέσσερα χρόνια πριν από τον θάνατό του, τη θέση του τακτικού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Αν και παρίας της ακαδημαϊκής κοινότητας, ο στοχασμός του άσκησε μεγάλη επίδραση στους συγχρόνους του. Με τους Ferdinand Tonnies, Werner Sombart και Max Weber ίδρυσαν το 1909 τη Γερμανική Φιλοσοφική Εταρεία (Deutsche Gesellschaft für Philosophie). Το 1900 δημοσίευσε το magnum opus του Φιλοσοφία του χρήματος και αργότερα την Τραγωδία της κουλτούρας και τη Φιλοσοφία της νεωτερικότητας. Το 1903 εκδόθηκαν Οι μεγαλουπόλεις και η διαμόρφωση της συνείδησης, θεμελιώδες κείμενο της αστικής κοινωνιολογίας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Εικόνα εξωφύλλου: FRANS MASEREEL, Από τη σειρά 100 ξυλογραφιών Η πόλη, 1925