Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Βασίλη Ρίτσου. Έκανε επτά χρόνια μαθήματα κλασικής κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο και σπουδές Φωνητικής δίπλα στο διεθνούς φήμης βαρύτονο Φραγκίσκο Βουτσίνο, καθώς και δύο χρόνια Σύγχρονο Χορό στην Αμερικανική Ένωση. Ως τραγουδιστής έχει συνεργαστεί με τους Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Λεοντή, Δημήτρη Λάγιο, Μιχάλη Τερζή, Γιώργο Σταυριανό, Νότη Μαυρουδή, Γιάννη Ζουγανέλη, Γιάννη Μαρκόπουλο κ.ά. Τραγούδια του έχουν τραγουδίσει η Μαίρη Λίντα, ο Νίκος Νομικός και ο Γιάννης Πουλόπουλος. Στο CD “Με έμαθες μάτια να διαβάζω” γράφει τους στίχους και τραγουδάει σε στίχους του Γιάννη Ζουγανέλη. Έχει εμφανιστεί σε συναυλίες καθώς και σε πολλές μουσικές σκηνές της Αθήνας. Έχει εμφανιστεί σε πλήθος θεατρικών έργων και μιούζικαλ και έχει συμμετάσχει σε πολλές stand up comedies.
Ο πολυσχιδής καλλιτέχνης, βρίσκεται τη φετινή θεατρική σαιζόν στον φιλόξενο χώρο του θέατρου Ελιάρτ και παρουσιάζει το “Φύλλο Σιγής” για τρίτη χρονιά, με ένα ιδιαίτερο και αφοπλιστικό χιούμορ.
Με αφορμή αυτή την παράσταση, έναν μουσικοθεατρικό μονόλογο 15 προσώπων, με πρωταγωνιστή τον ίδιο. ο Μιχαήλ Άνθης μίλησε στο culturenow.gr για το χτες, το σήμερα και το αύριο. Απολαύστε τον!
Συνέντευξη: Ερριέττα Μπελέκου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μπαίνουμε στη μηχανή του χρόνου.. και κάνουμε μία στάση στη στιγμή που αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την Τέχνη του θεάτρου. Τι σας ενέπνευσε να μπείτε σε αυτή τη δύσκολη αλλά γοητευτική “περιπέτεια”;
Μιχαήλ Άνθης: To ποτάμι μέσα μου. Πήγαινε προς τα κει και δεν μπορούσα παρά να το ακολουθήσω. Δεν μπήκα στη διαδικασία να κάνω υπολογισμούς αν είναι η καλύτερη ή συμφερότερη επιλογή. Η ανάγκη δεν πολεμιέται, κι αν μπεις σ΄ αυτή τη διαδικασία το πιθανότερο είναι να πνιγείς πριν πέσεις μέσα καν. Και ναι, όπως το είπατε. Είναι μια γοητευτική «περιπέτεια», γιατί μέσα απ’ το θέατρο όλα μεγεθύνονται, αποκτούν άλλες διαστάσεις, η ζωή ανοίγει, μεγαλώνει, τίποτα δεν είναι ίδιο. Ασχολήθηκα λοιπόν περισσότερο με το θέατρο για να μου φανούν οι μέρες, οι στιγμές μεγαλύτερες, άρα…να ζήσω περισσότερο.
Cul.N.: Συνεχίζοντας… φτάνουμε στο 2006, που κερδίσατε με την θεατρική σας πένα το πρώτο κρατικό βραβείο συγγραφής του Υπουργείου Πολιτισμού, για το έργο “Eva dot com”. Ακολουθούν άλλα δύο βραβεία συγγραφής, διακρίσεις σε μουσικούς και θεατρικούς διαγωνισμούς, αρκετές καλλιτεχνικές δημιουργίες…Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα για σας;
Μ.Α.: Έχει αλλάξει η ματιά που βλέπω και αντιμετωπίζω τη θλιβερή ελληνική πραγματικότητα, μια χώρα όπου οι λέξεις παιδεία και πολιτισμός δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο των κυβερνόντων. Τα 6 θεατρικά μου βραβεία – από τα οποία τα τρία κρατικά του ΥΠ.ΠΟ. – μάλλον βάρυναν τελικά πάνω μου, κινητοποίησαν ίσως μέχρι και κάποιο φθόνο. Ίσως γι’ αυτό κανένα απ’ τα βραβευμένα μου, όχι απλώς δεν τα ανέβασε κανείς, αλλά δεν μπήκε ούτε στον κόπο να τα διαβάσει. Έτσι λοιπόν και γω αποδέχτηκα ότι μπορεί να βελτιώσουμε κάποιους οικονομικούς δείχτες, αλλά η κυρίαρχη αισθητική θα παραμείνει εκείνη του λαϊκοπόπ σκυλάδικου σε κάθε έκφανσή της. Η Ελλάδα έχει τελειώσει. Εννοώ στη βαθύτερη υπόστασή της, σ’ αυτό δηλαδή που μπορούσε και συνήθιζε να είναι, ως γενέτειρα πολιτισμού. Μια έρημη σκιά απόμεινε που απεγνωσμένα αποζητά σώμα να «εκπροσωπεί».
Cul.N.: Επόμενη στάση… εν έτει 2013, στο Ελιάρτ με το ¨Φύλλο Σιγής”, που διανύει τον τρίτο χρόνο επιτυχίας. Ποιες ιδιαιτερότητες παρουσιάζει αυτή η θεατρική δημιουργία; Τι πρόκειται να δει ο θεατής που θα την επιλέξει;
Μ.Α.: Απ’ τα μέχρι τώρα δεδομένα, θαρρώ πως θα γελάσει πολύ, και θάρθει αντιμέτωπος με τον βαθύτερο, αμετανόητο, κακό εαυτό του, μέσα πάντα απ’ το πρίσμα και την προσέγγιση του χιούμορ. Οτιδήποτε εμμέσως ή αμέσως δεν περιέχει χιούμορ είναι για μένα θνησιγενές. Πεθαίνει στα λίγα μέτρα της διαδρομής του μέχρι να φτάσει στο θεατή. Όσο για τις ιδιαιτερότητες, αν υπάρχουν, καλύτερα να αφήσω το θεατή να τις ανακαλύψει.
Cul.N.: Τι συμβολίζει ο χαρακτήρας του Αδάμ και οι μεταμορφώσεις του; Που συγκλίνει αυτός ο ήρωας με τον σύγχρονο Έλληνα;
Μ.Α.: Ο Αδάμ συμβολίζει τον αρχέγονο εαυτό, ο οποίος εκφράζεται μεν μέσα απ’ τους πολλούς χαρακτήρες που ενσαρκώνω, αλλά στην ουσία είναι όλοι ένας, κατακερματισμένος σε 15 άνισα μέρη. Ο ένας αυτός νιώθω ότι συγκλίνει με τον σύγχρονο Έλληνα στα πρωτόγονα στοιχεία που πεισματικά συντηρεί, ενίοτε ιδεολογικοποιώντας τα και αναγάγοντάς τα σε αρχές και ιδανικά. Όταν π.χ. κάνουμε τη μαγκιά άποψη και τρόπο ζωής δεν την ιδεολογικοποιούμε; Όταν βάζουμε τα αλάρμ και κλείνουμε κάποιον για να μην μπούμε στον κόπο να παρκάρουμε λίγα μέτρα παρακάτω, δυστυχώς δεν το κάνουμε τυχαία. Η επιλογή αντικαθρεφτίζει άποψη. Την άποψη ότι δεν υπάρχει ο άλλος κι ότι η βολή η δική μου είναι πάνω απ’ όλα.
Cul.N.: Ένας κωμικός μονόλογος… με 15 πρόσωπα που ενσαρκώνονται από έναν ηθοποιό, εσάς. Έχετε πει σε παλαιότερη συνέντευξη πως ένας κωμικός ρόλος για τον ηθοποιό που τον υποδύεται “είναι παράθυρο στο φως”. Όσον αφορά την υποκριτική, ήταν μία πρόκληση αυτό το σκηνικό εγχείρημα;
Μ.Α.: Πρόκληση και σωματική εξόντωση. Όποιος το δει θα καταλάβει. Προϋποθέτει πολύ καλή φυσική κατάσταση. Όσον αφορά στο «παράθυρο στο φως», το συγκεκριμένο εγχείρημα είναι «15 παράθυρα στο φως», 15 διέξοδοι, 15 ζωές, 15 μπες-βγες σε πρόσωπα και καταστάσεις. Τελειώνει η παράσταση και έχω χάσει ενάμιση κιλό.
Cul.N.: Εκτός από τα κείμενα και την ερμηνεία, έχετε αναλάβει τη σκηνοθεσία, τη μουσική και το τραγούδι, στην φετινή παράσταση. Πιστεύετε πως οι τέχνες είναι “συγκοινωνούντα δοχεία” ; Ποια διλήμματα αντιμετωπίσατε στη συνεργασία όλων των παραπάνω;
Μ.Α.: Μόνο συγκοινωνούντα δοχεία και μάλιστα με…συγκοινωνιακά μέσα απόλυτης ακρίβειας που θα τα ζήλευαν και οι Άγγλοι. Δεν νιώθω ότι έκανα κάτι ιδιαίτερο επειδή ανέλαβα μέχρι και το σχεδιασμό των σκηνικών. Όχι μόνο δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, αλλά το καταχάρηκα κιόλας. Σκεφτείτε να φτιάχνετε ένα μπριάμ κι άλλος να βάζει τα κολοκυθάκια, άλλος τις μελιτζάνες, άλλος τα μυρωδικά και ούτω καθεξής. Κι όσοι εύκολα καταφεύγουν στο «δυο καρπούζια δεν χωράνε στην ίδια μασχάλη», προφανώς αγνοούν πως δεν είναι όλες οι μασχάλες ίδιες.
Cul.N.: Σαν άνθρωπος του θεάτρου ποιες είναι οι απόψεις σας για το σύγχρονο θέατρο; Τελικά, το γέλιο είναι οδηγός επιβίωσης και διέξοδος από τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της σημερινής Ελλάδας;
Μ.Α.: Το σύγχρονο ελληνικό θέατρο υποφέρει από ακατάσχετη ξενομανία και έλλειψη σοβαρών παραγωγών. Οι παθογένειές του είναι τρομακτικές, δεν θα μου έφταναν πολλές σελίδες να τις απαριθμήσω. Όσο για το γέλιο, ναι, είναι οδηγός επιβίωσης, ο μόνος ίσως. Στη χώρα του απόλυτου μπάχαλου όπου τίποτα, έστω για δείγμα, δεν λειτουργεί σωστά, αυτοσαρκαζόμενοι κυρίως, έχουμε μία ελπίδα να τη βγάλουμε καθαροί. Ανοίξτε την τηλεόραση και δείτε τους πολιτικούς μας, τους απόλυτους τιποτολόγους, τους ανθρώπους που μιλάνε ώρες χωρίς να λένε τίποτα και αναρωτηθείτε : υπάρχει άλλος τρόπος να αντέξεις την αφόρητη σοβαροφάνεια της γελοιότητάς τους πέρα απ’ το γέλιο; Ας θυμηθούμε το καταπληκτικό γκράφιτι : όποιος είναι ικανός για όλα, καταλήγει συνήθως πολιτικός. Και επιτρέψτε μου να προσθέσω : όποιος είναι ικανός για τα μισά, καταντάει συνήθως ψηφοφόρος τους.
Cul.N.: Κλείνοντας, μετά από ένα σύντομο απολογισμό της καλλιτεχνικής σας πορείας, υπάρχει κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο, κάτι που θα θέλατε να κατακτήσετε στο μέλλον;
Μ.Α.: Πολλά, γιατί δεν έχω νιώσει ότι έχω κατακτήσει τίποτα ιδιαίτερο στο παρόν. Αυτή την εποχή κάνω ένα άνοιγμα στο εξωτερικό τόσο με τα θεατρικά μου έργα, όσο και με το πρώτο μου αντι-μυθιστόρημα με τίτλος «ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΝΟΜΟ» που κυκλοφορεί σε δύο εβδομάδες από τις εκδόσεις Ι.ΣΙΔΕΡΗΣ και το οποίο ήδη μεταφράζεται στα αγγλικά για να συμμετάσχει στη μεγάλη έκθεση του Λονδίνου 8-10 Απριλίου. Προσπάθεια, ευχή και επιθυμία δική μου και των εκδοτών μου είναι το βιβλίο να γίνει ταινία στην Αμερική.
info: Το “Φύλλο Σιγής” παρουσιάζεται στο θέατρο Ελιάρτ κάθε Τετάρτη, για λίγες ακόμα παραστάσεις
*Ολόκληρη η βιογραφία του κ. Άνθη φιλοξενείται στις σελίδες της 5ης έκδοσης του Who is Who