Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στις ταινίες της εικαστικού Yara Haskiel.
Με μια επιλογή τεσσάρων ταινιών μικρού και μεσαίου μήκους αποτυπώνεται ο πυρήνας του έργου της, ο οποίος αναπτύσσεται γύρω από τα θέματα που την απασχολούν: μνήμη, ταυτότητα, αφηγήσεις της καθημερινότητας.
Οι ταινίες που θα προβληθούν:
I don’t write Diaries: On Love and Crisis, 2014, 14:22 λεπτά
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-The impossible possibility of being lovers, is the impossible possible love, being in impossible love, the lovers are the possible. “Yara Haskiel”
Ο έρωτας μάς εκσφενδονίζει στην κατάσταση μιας μεθυστικής επιθυμίας η οποία εμπνέει τις φαντασιώσεις μας για το μέλλον, αλλά ταυτόχρονα κινητοποιεί την αβεβαιότητα και την ευθραυστότητα.
Σε καταστάσεις αβεβαιότητας και επισφαλών συνθηκών διαβίωσης, οι σχέσεις με τους ανθρώπους που αγαπάμε μοιάζουν να γίνονται περισσότερο υπαρξιακές. Η ανασφάλεια δεν συνδέεται μόνο με τις συνθήκες εκμετάλλευσης της εργασίας αλλά εισχωρεί στις ερωτικές και φιλικές μας σχέσεις.
Memory Extended, 2011, 12:00 λεπτά
Το φιλμ είναι μέρος της μακροχρόνιας έρευνας της Yara Haskiel πάνω στην ελληνοεβραϊκή οικογενειακή ιστορία της, η οποία διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη και το Μόναχο.
Με αφετηρία την αδυναμία μιας οικογένειας να βρει τα ονόματα χαμένων συγγενών της, αναδεικνύεται η ιστορία του εν μέρει κατεστραμμένου και διασκορπισμένου αρχείου για την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης.
Tsakalos Blues, 2014, 65:18 λεπτά
«Ποτέ δεν είχαμε μιλήσει γι’ αυτό το θέμα. Πάντα παρέμενε ταμπού. Δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα τι συνέβη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν ήταν πρόβλημά μου».
“ Gabriel Haskiel”
Η ταινία αφορά στην ελληνική, εβραϊκή και γερμανική καταγωγή της δημιουργού, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία 3 γενιές μετά το Ολοκαύτωμα. Σε συζητήσεις με τον πατέρα της Γκάμπριελ, η Υara Haskiel αναζητά τη σημασία του να μεγαλώνει κάποιος στη μεταπολεμική Γερμανία ως άπατρις και πώς αυτή η εμπειρία μεταφέρεται στις διαφορετικές γενιές. Πατέρας και κόρη επισκέπτονται μέρη δεμένα με την οικογενειακή τους ιστορία: Μόναχο, Θεσσαλονίκη, Χάιφα, Εϊλάτ. Η ταινία προσπαθεί να αποτυπώσει παράγοντες όπως οι υποκειμενικές εμπειρίες και η χρήση του λόγου στη διαμόρφωση αντιφατικών ταυτοτήτων, οι οποίες παραμένουν «αόρατες» και παραγνωρισμένες στη δημόσια συζήτηση για την Ιστορία.
CrashTrustTar, 2010, 28 λεπτά
Μια μελέτη πάνω στην γερμανική κρίση. Ιανουάριος – Νοέμβριος 2009: ένα οδικό ταξίδι που ξεκινά με αφορμή τις αναφορές των εφημερίδων για απολύσεις και καθεστώς μερικής απασχόλησης στις εταιρείες. Ψάχνοντας τη σύγχρονη φόρμα αφήγησης της κρίσης και των φορέων της αλλαγής, δίνεται ο λόγος σε έναν συνδικαλιστή, σε απολυμένους εργαζόμενους, υποαπασχολούμενους και ανθρώπους που πέθαναν χρόνια πριν. Οι ιστορίες τους γίνονται υλικό για ένα εν δυνάμει κινηματογραφικό σενάριο με θέμα την κρίση.
Για την Yara Haskiel
H Υara Haskiel είναι εικαστικός και ερευνήτρια. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και τη Βαρκελώνη. Γεννήθηκε το 1982, σπούδασε πειραματικό κινηματογράφο, καλές τέχνες και πολυμέσα και αποφοίτησε από τη σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Το έργο της ασχολείται με τη σχέση της μνήμης με κοινωνικοπολιτικά θέματα, μέσα από αυτοβιογραφική και πολιτική σκοπιά. Τα βίντεο – σπουδές της με στοιχεία ντοκιμαντέρ εξερευνούν την ταυτότητα και την έννοια του ανήκειν. Η πρώτη σειρά βίντεο που πραγματοποίησε προσεγγίζει το πρόβλημα της αυτο-τοποθέτησης στο κοινωνικό περιβάλλον μέσα σε επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης, πρόβλημα το οποίο διεισδύει στις ερωτικές και φιλικές σχέσεις. Η δουλειά της με τίτλο ‘ I don’t write diaries: On Love and Crisis’ αναφέρεται στις μικρής κλίμακας πράξεις πολιτικής αντίστασης, οι οποίες προκύπτουν μέσα στις καθημερινές συναναστροφές των ανθρώπων. Στη δεύτερη σειρά ταινιών της η καλλιτέχνης πραγματεύεται τα κενά στις οικογενειακές αφηγήσεις του παρελθόντος. Αντίστοιχα, η δουλειά της με τίτλο ‘Memory Extended’ συνδέεται με το εν μέρει καταστραμμένο αρχείο της εβραϊκής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη και την αδυναμία μιας οικογένειας να βρει τα ονόματα συγγενών της που δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Στο ντοκιμαντέρ της διάρκειας 66 λεπτών με τίτλο ‘Tsakalos Blues’, η Υara Haskiel εξερευνά την εβραϊκή, ελληνική και γερμανική οικογενειακή της ιστορία. Μέσα από συζητήσεις με τον πατέρα της, Gabriel, προσπαθεί να κατανοήσει τί σήμαινε να μεγαλώνει κάποιος στη μεταπολεμική Γερμανία ως άπατρις και πώς αυτή η εμπειρία μεταφέρεται στις διαφορετικές γενιές.
Συνολική διάρκεια προβολών: 110 λεπτά
http://salon.io/YaraHaskielSpaett/videonotes
http://vimeo.com/haskielproductions/videos