Η σχέση της μόδας και του κινηματογράφου ήταν πάντοτε πολύ στενή, από τη συνεισφορά των μεγάλων σχεδιαστών στο σχεδιασμό κοστουμιών για τις ταινίες, έως τις μεγάλες ηθοποιούς και μούσες των μεγάλων οίκων που αντιπροσωπεύουν τη γαλλική πολυτέλεια. Οι δύο αυτοί κόσμοι μοιράζονται επιπλέον κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως το γκλάμουρ, τα τεχνάσματα και την αναζήτηση της αισθητικής.
Έτσι, στο φετινό αφιέρωμα στη μόδα και τον κινηματογράφο θα δούμε πέντε κλασικές ταινίες των οποίων τα κουστούμια έχουν εμπνευστεί και σχεδιαστεί από μεγάλους γαλλικούς οίκους μόδας.
Οι ταινίες του αφιερώματος:
– Η Ωραία της ημέρας, του Luis Bunuel (1967)
Η ταινία σηματοδότησε τη γνωριμία του σκηνοθέτη με τον Yves Saint Laurent, ηλικίας τότε τριάντα ετών και ο οποίος θα έφερνε μετέπειτα την επανάσταση στο χώρο της γυναικείας μόδας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Υπόθεση:
Η Séverine, σύζυγος του Pierre, έχει μαζοχιστικές φαντασιώσεις γιατί νιώθει σεξουαλικά ανικανοποίητη. Η περιέργεια την ωθεί να γίνει πόρνη πολυτελείας σε οίκο ανοχής, εν αγνοία του Pierre, με το ψευδώνυμο «Ωραία της Ημέρας». Φαίνεται να έχει βρει τις ισορροπίες της ικανοποιώντας τις επιθυμίες των πελατών, αλλά όλα στραβώνουν όταν ο αλήτης Marcel, συχνός πελάτης, ερωτεύεται τη Séverine…
– Όλο φωτιά, όλο φλόγα, του Jean-Paul Rappeneau (1982)
Στην ταινία του Jean-Paul Rappeneau βλέπουμε το διάσημο φόρεμα του Marc Bohan για τον οίκο Dior, το οποίο φοράει η Isabelle Adjani.
Υπόθεση:
Ο Victor Valance έχει εγκαταλείψει το Παρίσι εδώ και αρκετά χρόνια, αφήνοντας πίσω του τη μητέρα του και τις τρεις κόρες του, προκειμένου να ασχοληθεί με σκοτεινές υποθέσεις σε καζίνο στις Μπαχάμες και τον Καναδά. Ο Victor επιστρέφει στο Παρίσι. Χρησιμοποιώντας τη γοητεία του, όπως συνηθίζει να κάνει, πείθει την μητέρα του να τον εξουσιοδοτήσει να πουλήσει το κτήριό της και να επενδύσει τα χρήματα στην επισκευή ενός καζίνο στις όχθες της λίμνης Λεμάν…
– Φραμπαλάδες, ποτέ μου δε σε αγάπησα, του Jacques Becker (1945)
Μια ταινία με τα χαρακτηριστικά κοστούμια της δεκαετίας του ’40 του Marcel Rochas.
Υπόθεση:
Η Micheline, νεαρή επαρχιωτοπούλα, φτάνει στο Παρίσι για να ετοιμάσει το γάμο της με τον Daniel Rousseau, έναν μεταξουργό από τη Λυών. Όμως ερωτεύεται τον καλύτερο φίλο του, τον μόδιστρο Clarence, έναν αδιόρθωτο Δον Ζουάν που την κατακτά για όσο διάστημα χρειάζεται για να φρεσκάρει τη δημιουργική του έμπνευση και την παρατάει για να αφοσιωθεί στην καινούργια του κολεξιόν. Η κοπέλα δεν μπορεί πια να παντρευτεί. Μερικές εβδομάδες αργότερα ο Clarence θα επιχειρήσει να την κατακτήσει ξανά…
– Η Πανέμορφη και το Τέρας, του Jean Cocteau (1946)
Τα κοστούμια της ταινίας σχεδιάστηκαν από τον Christian Bérard για τον οίκο Paquin, με τον οποίο ο Pierre Cardin είχε συνεργαστεί στις αρχές της καριέρας του δημιουργώντας πλήθος κοστουμιών και μασκών.
Υπόθεση:
Προκειμένου να σώσει τον πατέρα της, καταδικασμένο σε θάνατο επειδή έκοψε ένα τριαντάφυλλο για την κόρη του από το κτήμα ενός τρομακτικού τέρατος, η Βelle θυσιάζεται και πηγαίνει να μείνει μαζί με το Τέρας. Όμως, το Τέρας θα δώσει χάρη στην Belle και θα της επιτρέψει να ζήσει στο κάστρο του. Η κοπέλα αντιλαμβάνεται σύντομα ότι πίσω από την μορφή του ζώου, υπάρχει ένας άντρας που υποφέρει, δεμένος με ένα ξόρκι…
– Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα, του Roger Vadim (1956)
Τα κοστούμια του Pierre Balmain, απλά και κομψά, όμως ήταν χαρακτηριστικά και συνέβαλαν στην καθιέρωση της Brigitte Bardot ως σύμβολο του σεξ της εποχής της.
Υπόθεση:
Η πανέμορφη και αισθησιακή Juliette κάνει τους άντρες στο παραδοσιακό λιμάνι του Σαιν-Τροπέ να καρδιοχτυπούν. Τρείς νέοι τσακώνονται για να κερδίσουν την αγάπη της νέας και ορφανής κοπέλας. Η Juliette είναι όμως ερωτευμένη με τον Antoine που διαχειρίζεται ένα μικρό ναυπηγείο. Θα παντρευτεί ωστόσο τον αδελφό του Michel και θα γίνει η ερωμένη του Antoine…
Παράλληλες εκδηλώσεις στο πλαίσιο του αφιερώματος
Η φετινή θεματική θα εγκαινιαστεί με ένα ξεχωριστό masterclass γύρω από τη μόδα και συγκεκριμένα γύρω από τον οίκο Dior, ο οποίος πρόσφατα οργάνωσε μια εξαιρετική έκθεση στο Μουσείο των Διακοσμητικών Τεχνών του Παρισιού με τον τίτλο Christian Dior, σχεδιαστής του ονείρου.
Στο πλαίσιο αυτό, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ Christian Dior, l‘élégance du paradis perdu (52’), ενώ μετά την προβολή ο Dominique Adt, σκηνοθέτης της ταινίας και ο Philippe Le Moult, Γενικός Διευθυντής του Μουσείου Christian Dior, θα συζητήσουν για τη σχέση του οίκου Dior με την 7η τέχνη και για το πώς γυρίστηκε η ταινία στα παρασκήνια αυτού του μεγάλου οίκου υψηλής ραπτικής.
Τέλος, η μόδα και ο κινηματογράφος, δεν θα μπορούσαν να μην έχουν επηρεάσει την οπτική ταυτότητα και το τρέιλερ του φεστιβάλ. Η φετινή οπτική ταυτότητα είναι δημιουργία των Typical Organization for standards and Order. Ξεκινώντας από την ιδέα του «catwalk», της πασαρέλας, στο πίσω πλάνο, οι δημιουργοί ξεδιπλώνουν την κίνηση ενός αιλουροειδούς σε 19 αστραφτερά φωτογραφήματα.
Επίσης, το τρέιλερ του φεστιβάλ του Νίκου Πάστρα έχει την ίδια θεματική, συνδυάζοντας εμπνεύσεις από τη Νουβέλ Βαγκ με μια σύγχρονη και ρετρό οπτική. Τα χρώματα και τα στρας σμίγουν σ’ ένα μοναδικό και τολμηρό πλάνο.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Από την ταινία “Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα”
Διαβάστε επίσης: