Στον έκτο λόφο της Κωνσταντινούπολης, σχεδόν δίπλα στα χερσαία τείχη και πολύ κοντά στο ανάκτορο του Πορφυρογέννητου, βρίσκεται η Μονή της Χώρας. Στο εσωτερικό της, πάνω στους φθαρμένους της τοίχους και παρόλη τη φθορά του χρόνου και των ανθρώπων, διατηρούνται μερικά από τα πιο σημαντικά έργα τέχνης που το Βυζάντιο προσέφερε ποτέ στην Ανθρωπότητα.
Ψηφιδωτά και τοιχογραφίες, ανάγλυφα και ορθομαρμαρώσεις, ταφικά μνημεία και ραδινοί τρούλοι αποτελούν μόνο μερικούς από τους θησαυρούς της. Ίσως όμως το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της, είναι ότι η Μονή της Χώρας αποτελεί το απαύγασμα του καλλιτεχνικού, πολιτιστικού, λογοτεχνικού και θεολογικού φαινομένου που οι ιστορικοί της τέχνης και του πολιτισμού ονόμασαν Παλαιολόγεια Αναγέννηση.
Το ήθος και το πάθος, η ένταση και η ανάταση, το πάθος και η ανάσταση, η οδύνη και η γαλήνη, όλα βρίσκονται εδώ• όλα συνυπάρχουν και όλα πάλλονται σε μια έκρηξη χρώματος και νοήματος, μια έκρηξη που ανεπαίσθητα προκαλεί και διεγείρει τις αισθήσεις και τα αισθήματα του θεατή. Ανάμεσα στον Ισαάκιο Κομνηνό, τη Μαρία των Μογγόλων, τον homo universalis Θεόδωρο Μετοχίτη ο επισκέπτης εισάγεται στη μυθική Χώρα που χώρεσε το Αχώρητο και μέσα από αυτό συναντάει τον εαυτό του. Η Μονή της χώρας είναι μια λειψανοθήκη μιας χαμένης αυτοκρατορίας, είναι ένας τόπος υπερβατικός, είναι η μυστική ψυχή της Παλαιολόγειας Αναγέννησης. Αυτήν την εύθραυστη ευτοπία θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με οδηγό μας τον Tάσο Παπαδόπουλο.
