H Μάνια Παπαδημητρίου ερμηνεύει τον «Μονόλογο», ένα συγκλονιστικό κείμενο που βασίζεται στο ομότιτλο έργο της Σιμόν ντε Μπωβουάρ από το τρίπτυχο βιβλίο της «Προδομένη γυναίκα», από τις 9 Δεκεμβρίου, στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας-Β’ σκηνή, σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κεφαλά.
Η Μυριέλ βρίσκεται μόνη την παραμονή της πρωτοχρονιάς σ’ ένα διαμέρισμα στο κέντρο του Παρισιού, σε κακή ψυχολογική κατάσταση, εγκαταλελειμμένη απ’ όλους και απομονωμένη. Αυτή τη βραδιά που όλοι βρίσκονται με δικούς τους ανθρώπους εκείνη ανακαλεί βίαια τις σχέσεις και τα άσχημα βιώματα της ζωής της. Η μοναξιά είναι αφόρητη, θανατερή. Η Μυριέλ αποδίδει ευθύνες σε όλους τους άλλους και προσπαθεί να κρατηθεί από φαντασιώσεις και γεγονότα χωρίς να ξέρουμε που θα οδηγηθεί τελικά. Βλέπει να γερνά και να προδίδεται από τους άντρες της ζωής της και τους οικείους της. Στον παραληρηματικό της μονόλογο θέτει θέματα υπαρξιακά και αυταπάτης με αφοπλιστική ωμότητα. Τα λάθη της ζωής της πολλά. Δικά της; Των άλλων; Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ αφήνει τον θεατή ν’ αποφασίσει για την αιτία της ανθρώπινης μοναξιάς και τις επιπτώσεις που απορρέουν από τις σχέσεις της αστικής οικογένειας.
Τα πρόσωπα του τρίπτυχου έργου της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ “Προδομένη γυναίκα” (1967) είναι γυναίκες μέσης ηλικίας, που ωριμάζουν και νιώθουν την προδοσία γύρω τους. Γυναίκες της μοναξιάς. Τρεις γυναίκες σ’ ένα κείμενο προβληματισμού, ένα ψυχογράφημα για ανθρώπους που βιώνουν την απομόνωση και την αποξένωση, τη «βία» απ’ τους ανθρώπους και απ’ την κοσμοπολίτικη μεγαλούπολη. Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ βάζει τον άνθρωπο απέναντι στον εαυτό του, στις ευθύνες του και στις αποτυχίες του.
Συντελεστές
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μετάφραση, διασκευή, σκηνοθεσία: Αθηνά Κεφαλά
Μυριέλ: Μάνια Παπαδημητρίου
Τσέλο: Μαίρη Σκοπελίτη
Φωτογραφίες: Σπύρος Δομαζάκης, Θανάσης Κεφαλάς
Σιμόν ντε Μπωβουάρ
Γεννημένη ως Simone Lucie–Ernestine–Marie–Bertrand de Beauvoir στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι της Γαλλίας, σπούδασε στο πανεπιστήμιο École Normale Supérieure, όπου και συνάντησε το 1921 τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Το 1981, συνέγραψε το «La Cérémonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ. Η Μποβουάρ θεωρήθηκε η μητέρα (μετά το 1968) του φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό. Αγωνίστηκε για τη γυναίκα με ό,τι μέσα είχε. Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986 και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο Μονπαρνάς του Παρισιού.
Ευχαριστούμε το Γιώργο Ζιάκα, τη Λίντα Πεπέ, τη μπουτίκ της Vanesssa.